۱اِحتیاط کُنِید که نیکی خُو ره دَ پیشِ رُوی مردُم انجام نَدِید تا اُونا شُمو ره بِنگره؛ اگه امی رقم کُنِید، شُمو دَ پیشِ آتِه خُو که دَ آسمو اَسته، کُدَم اَجری نَدرِید. ۲پس هر وختِیکه خَیرات مِیدی، پیشِ رُوی خُو سُرنَی زَده اِعلان نَکُو، رقمی که ریاکارا دَ عِبادت خانه ها و سَرَک ها مُونه تا مردُم اُونا ره تعرِیف-و-تَوصِیف کُنه. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اُونا اَجر خُو ره گِرِفته. ۳مگم تُو هر وختِیکه خَیرات مِیدی، از چِیزی که دِستِ راست تُو مُونه، نَه ایل که دِستِ چَپ تُو خبر شُنه ۴تا خَیرات تُو تاشه بُمَنه؛ و آتِه تُو که چِیزای تاشه ره مِینگره، اَجر تُو ره مِیدیه.
۵و هر وختِیکه دُعا مُونی، رقمِ ریاکارا نَبَش، چُون اُونا خوش دَره که دَ عِبادت خانه ها و گوشه-و-کِنارِ سَرَک ها ایسته شُده دُعا کُنه تا مردُم اُونا ره بِنگره. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اُونا اَجر خُو ره گِرِفته. ۶ولے تُو، وختِیکه دُعا مُونی دَ داخِلِ اُتاق خُو رفته درگه ره کیپ کُو و دَ پیشِ آتِه که دِیده نَمُوشه دُعا کُو. اوخته آتِه تُو که چِیزای تاشه ره ام مِینگره، اَجر تُو ره مِیدیه.
۷و دَ غَیتِ دُعا کدو رقمِ مِلَّت های غَیرِ یهُود حرفای بےمعنیٰ ره یکسَره گُفته نَرَوِید، چُون اُونا فِکر مُونه که از یکسَره گُفتو دُعای ازوا قبُول مُوشه. ۸پس رقمِ ازوا نَبَشِید، چُون آتِه شُمو مِیدَنه که شُمو دَ چِیزخیل ضرُورَت دَرِید، پیش ازی که از شی درخاست کُنِید.
۹پس شُمو اینی رقم دُعا کُنِید:
’اَی آتِه مو که دَ آسمو اَستی،
نام تُو مُقَدَّس باد؛
۱۰پادشاهی تُو بییه؛
اِرادِه تُو امُو رقم که دَ آسمو اِجرا مُوشه،
دَ زمی ام اِجرا شُنه؛
۱۱نانِ روزانِه مو ره اِمروز دَز مو بِدی؛
۱۲قرض های مو ره بُبَخش،
امُو رقم که مو ام قرضدارای خُو ره مُوبَخشی؛
۱۳مو ره دَ آزمایش قرار نَدی، بَلکِه مو ره از شرِیر خلاصی بِدی،
[چراکه پادشاهی، قُدرت و جلال تا اَبَداُلاباد از تُو اَسته، آمین.‘]
۱۴چُون اگه شُمو خطاهای مردُم ره بُبخشِید، آتِه آسمانی شُمو ام شُمو ره مُوبَخشه. ۱۵لیکِن اگه شُمو مردُم ره نَبخشِید، آتِه آسمانی شُمو ام خطاهای شُمو ره نَمُوبَخشه.
۱۶وختِیکه روزه مِیگِیرِید، رقمِ ریاکارا تُرشرُوی نَبشِید، چُون اُونا رنگ-و-رُوی خُو ره تغیِیر مِیدیه تا دَ مردُم نِشو بِدیه که روزه دَره. ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اُونا اَجر خُو ره گِرِفته. ۱۷مگم تُو وختِیکه روزه مِیگِیری، سر خُو ره چرب کُو و رُوی خُو ره بُشوی ۱۸تا دَ نظرِ مردُم روزه‌دار معلُوم نَشُنی، بَلکِه دَ نظرِ آتِه خُو که دِیده نَمُوشه روزه‌دار معلُوم شُنی؛ و آتِه تُو که چِیزای تاشه ره ام مِینگره، اَجر تُو ره مِیدیه.
۱۹مال-و-دَولت دَ زمی بَلدِه خُو جَم نَکُنِید، دَ جایی که کویه و زَنگ اُو ره از بَین مُوبَره و دُزا دَر اَمَده دُزی مُوکُنه؛ ۲۰بَلکِه مال-و-دَولت دَ عالمِ باله بَلدِه خُو جَم کُنِید، دَ جایی که کویه و زَنگ اُو ره از بَین نَمُوبَره و دُزا دَر نَمییه و دُزی نَمُوکُنه. ۲۱چُون هر جای که مال-و-دَولت تُو اَسته، دِل تُو ام امُونجی یَه.
۲۲چِیم چِراغِ جان اَسته. پس اگه چِیم تُو بِینا بَشه، تمامِ وجُود تُو روشو اَسته. ۲۳لیکِن اگه چِیم تُو فاسِد بَشه، تمامِ وجُود تُو پُر از ترِیکی اَسته. پس اگه امُو روشَنی که دَ وجُود تُو اَسته ترِیک بَشه، چی یگ ترِیکی بُزُرگ اَسته!
۲۴هیچ کس نَمِیتنه که دُو بادار ره خِدمت کُنه، چُون حتماً از یگ شی بَد مُوبره و دِیگِه شی ره دوست مِیدَنه، و یا دَ یگ شی وفادار مُومَنه و دِیگِه شی ره خار-و-حقِیر حِساب مُونه. دَمزی رقم شُمو نَمِیتَنِید که ام بندِه خُدا بَشِید و ام بندِه مال-و-دَولت.
۲۵امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم: دَ بارِه زِندگی خُو تَشوِیش نَکُنِید که چی بُخورِید یا چی وُچی کُنِید و نَه دَ بارِه جِسم خُو که چی بُپوشِید. آیا زِندگی از خوراک و جِسم از پوشاک کده مُهِمتَر نِییه؟ ۲۶مُرغَکوی آسمو ره توخ کُنِید: اُونا نَه کِشت مُونه، نَه دِرَو و نَه ام دَ دَی‌خانه ها ذَخِیره مُوکُنه، ولے آتِه آسمانی شُمو روزی ازوا ره مِیدیه. آیا اَرزِشِ ازشُمو ازوا کده کَلوتَر نِییه؟ ۲۷کُدَمِ ازشُمو مِیتنِید که قد غَم-و-غُصّه خوردو یگ ساعت عُمر خُو ره دِراز کُنِید؟ ۲۸و شُمو چرا بَلدِه کالا غَم-و-غُصّه مُوخورِید؟ گُل های سوسَنِ دَشت ره بِنگرِید که چی رقم کٹه مُوشه؛ اُونا نَه زَحمت مِیکشه و نَه مِیریشه. ۲۹ولے ما دَز شُمو مُوگیُم که حتیٰ سُلَیمان ام قد تمامِ شان-و-شَوکت خُو رقمِ یکی امزوا کالا نَپوشِید. ۳۰پس اگه خُدا علفِ دَشت ره که اِمروز اَسته و صَباح دَ تندُور اَندخته مُوشه اِی رقم مُوپوشَنه، آیا شُمو ره غَدر کَلو خُوبتَر نَمُوپوشَنه، اَی کم ایمانا؟ ۳۱پس غَم-و-غُصّه نَخورِید که بُگِید، ’چی بُخوری؟‘ یا ’چی وُچی کُنی؟‘ و یا ’چی بُپوشی؟‘ ۳۲چُون مردُمای غَیرِ یهُود دَ طلبِ پگِ امزی چِیزا اَسته، مگم آتِه آسمانی شُمو مِیدَنه که شُمو دَ پگِ امزی چِیزا ضرُورَت دَرِید. ۳۳بَلکِه اوّل دَ طلبِ پادشاهی خُدا و عدالتِ ازُو بَشِید؛ اوخته تمامِ امزی چِیزا ام دَز شُمو دَده مُوشه. ۳۴پس غَم-و-غُصِّه صَباح ره نَخورِید، چراکه صَباح غَم-و-غُصِّه خود خُو ره دَره؛ مُشکِلاتِ اِمروز بَلدِه اِمروز بس اَسته.