۱ دَ بارِه دِیگرو قضاوَت نَکُنِید تا قضاوَت نَشُنِید. ۲چُون هر رقمِ که شُمو دَ بارِه دِیگرو قضاوَت کُنِید، امُو رقم دَ بارِه شُمو قضاوَت مُوشه؛ و قد هر مَنَک که اندازه کُنِید، قد امزُو بَلدِه شُمو اندازه مُوشه. ۳چرا پَرِ کاه ره دَ چِیمِ بِرار خُو مِینگری، ولے از دِستَک‌چیوی که دَ چِیمِ خود تُو اَسته بےخبری؟ ۴یا چِطور مِیتنی که دَ بِرار خُو بُگی، ’مَره بیل که پَرِ کاه ره از چِیم تُو بُر کنُم‘ دَ حالِیکه دَ چِیمِ خود تُو دِستَک‌چیو اَسته؟ ۵او ریاکار، اوّل دِستَک‌چیو ره از چِیمِ خود خُو بُر کُو، اوخته خُوبتَر مِینگری و مِیتنی پَرِ کاه ره از چِیمِ بِرار خُو بُر کُنی.
۶چِیزای ره که مُقَدَّس اَسته، دَ سَگا نَدِید و مُرواری های خُو ره دَ پیشِ خُوک ها پورته نَکُنِید. نَشُنه که خُوک ها مُرواری ها ره پایمال کُنه و سَگا دَور خورده شُمو ره پاره پاره کُنه.
۷طلب کُنِید و دَز شُمو دَده مُوشه؛ بُپالِید و شُمو پَیدا مُونِید؛ ٹَخ ٹَخ کُنِید و درگه بَلدِه شُمو واز مُوشه؛ ۸چُون هر کسی که طلب کُنه، دَ دِست میره و هر کسی که بُپاله، پَیدا مُونه و هر کسی که ٹَخ ٹَخ کُنه، درگه بَلدِه شی واز مُوشه. ۹آیا دَ مینکل شُمو اُوطور کسی اَسته که اگه باچِه شی ازُو نان طلب کُنه، اُو دَزشی سنگ بِدیه؟ ۱۰و یا اگه ماهی طلب کُنه، دَزُو مار بِدیه؟ ۱۱پس اگه شُمو که آدمای شرِیر اَستِید، مُوفامِید که چی رقم تُحفه های خُوب دَ بچکِیچای خُو بِدِید، چِیقَس کَلوتَر آتِه شُمو که دَ آسمو اَسته، چِیزای خُوب ره بَلدِه کسای مِیدیه که از شی طلب مُونه.
۱۲پس هر چِیزی که میخاهِید مردُم دَز شُمو انجام بِدیه، شُمو ام امُو چِیز ره بَلدِه ازوا انجام بِدِید؛ چُون اینَمی اَسته خُلاصِه تَورات و نوِشته های پَیغمبرا.
۱۳از درگِه تَنگ داخِل شُنِید؛ چُون درگِه که کٹه و راهی که پِراخ اَسته دَ نابُودی آخِر مُوشه و کسای که دَزشی داخِل مُوشه کَلو یَه. ۱۴مگم درگِه که تَنگ و راهی که مُشکِل اَسته، اُو دَ زِندگی آخِر مُوشه و کسای که اُو ره پَیدا مُونه کم اَسته.
۱۵از پَیغمبرای دروغی اِحتیاط کُنِید، چراکه دَ کالای گوسپو دَ پیش شُمو مییه، ولے دَ باطِن گُرگای دَرِنده اَسته. ۱۶اُونا ره از میوه های ازوا مِینَخشِید. آیا انگُور از بُوتِه خار و انجِیر از بُوتِه جارُو چِینده مُوشه؟ نَه! ۱۷دَ امزی رقم، هر دِرختِ خُوب میوِه خُوب مِیدیه و هر دِرختِ بَد میوِه شی بَد اَسته. ۱۸دِرختِ خُوب نَمِیتنه میوِه بَد بِدیه و دِرختِ بَد ام نَمِیتنه که میوِه خُوب بِدیه. ۱۹هر دِرختِ که میوِه خُوب نَدیه، قطع شُده دَ آتِش اَندخته مُوشه. ۲۰پس دَ امزی طرِیقه، شُمو اُونا ره از میوه های ازوا مِینَخشِید.
۲۱نَه هر کسی که مَره «یا مَولا، یا مَولا» بُگیه دَ پادشاهی آسمو داخِل مُوشه، بَلکِه تنها کسی که اِرادِه آتِه مَره که دَ آسمو اَسته، دَ جای بیره. ۲۲دَ امزُو روز غَدر کسا دَز مه مُوگیه، ’یا مَولا، یا مَولا، آیا مو دَ نامِ ازتُو نَبُوَت نَکدی و دَ نامِ ازتُو جِنیات ره بُر نَکدی و دَ نامِ ازتُو مُعجزای کَلو نَکدی؟‘ ۲۳اوخته ما دَزوا واضِح مُوگُم که ’ما هرگِز شُمو ره نَشِنَختُم. از پیشِ مه دُور شُنِید، او بَدکارا!‘
۲۴پس هر کسی که امی تورای مَره بِشنَوه و دَزوا عمل کُنه، رقمِ آدمِ دانای اَسته که خانِه خُو ره دَ بَلِه سنگ آباد کده. ۲۵بارِش بارِید، سیل ها اَمَد و باد ها پُف کده امُو خانه ره زَد، مگم اُو چَپه نَشُد، چراکه تادَو شی دَ بَلِه سنگ ایشته شُدُد. ۲۶ولے هر کسی که تورای مَره بِشنَوه و دَزوا عمل نَکُنه، رقمِ آدمِ نادانی اَسته که خانِه خُو ره دَ بَلِه ریگ آباد کده. ۲۷بارِش بارِید، سیل ها اَمَد و باد ها پُف کده امُو خانه ره زَد و اُو چَپه شُد و خرابی شی غَدر کَلو بُود.“
۲۸وختِیکه عیسیٰ امی تورا ره خلاص کد، مردُم از تعلِیم شی حَیرو مَند، ۲۹چُون اُو رقمِ کسی که صاحِبِ قُدرت-و-اِختیار بَشه دَزوا تعلِیم دَد، نَه رقمِ عالِمای دِین.