۱اوخته خُداوند دَ دَشتِ موآب دَ نزدِیکِ دریای اُردُن رُوی دَ رُوی شارِ اَریحا قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”دَ بَنی اِسرائیل اَمر کُو که از تقسِیمِ مُلک خُو دَ لاویا شار ها بِدیه تا دَز شی زِندگی کُنه؛ عَلفچَر ھای گِرد-و-بَرِ امزُو شارا ره ام دَ لاویا بِدِید. ۳امُو شارا بَلدِه بُود-و-باشِ ازوا بَشه و عَلفچَر ھای شی بَلدِه گلّه-و-رمِه که مالِ ازوا اَسته و بَلدِه پگِ حَیوانای ازوا. ۴عَلفچَر ھای گِرد-و-بَرِ شارا ره که دَ لاویا مِیدِید باید از دیوالِ شار سُون بُرو از هر طرف هزار توغَی بَشه. ۵بَلدِه بَرِ عَلفچَر دَ بُرونِ شار طرفِ شَرق دُو هزار توغَی، طرفِ جنُوب دُو هزار توغَی، طرفِ غَرب دُو هزار توغَی و طرفِ شمال دُو هزار توغَی اندازه کُنِید و شار دَ مینکل‌جای بَشه؛ اَمیا عَلفچَر های شارای ازوا بَشه.
۶از شارای که دَ لاویا مِیدِید، شَش شار شی پناهگاه بَشه؛ اُونا ره تعیِین کُنِید تا کسی که یَگو نفر ره سهواً مُوکُشه دَ امزُو جای ها دُوتا کُنه. علاوه ازوا چِل و دُو شارِ دِیگه ام بَلدِه ازوا بِدِید. ۷پس جُملِه شارای که دَ لاویا مِیدِید باید چِل و هشت شار قد عَلفچَر ھای خُو بَشه. ۸شارای ره که از مُلکِ بَنی اِسرائیل مِیدی، از طایفِه کٹه، کَلو بِگِیر و از طایفِه ریزِه، کَم بِگِیر؛ هر کُدَم شی نظر دَ تقسِیمی که دَز شی رَسِیده، از شارای خُو دَ لاویا بِدیه.“
۹و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۱۰”قد بَنی اِسرائیل توره گُفته دَزوا بُگی: ’وختِیکه شُمو از دریای اُردُن دَ سرزمِینِ کِنعان تیر شُدِید، ۱۱اوخته چند شار ره تعیِین کُنِید تا بَلدِه شُمو شارای پناهگاه بَشه، تا هر کسی که یَگو نفر ره سهواً مُوکُشه، دَ اُونجی دُوتا کُنه. ۱۲امی شارا بَلدِه شُمو یگ پناهگاه از دِستِ اِنتِقام گِیرِنده بَشه و قاتِل تا وختِیکه دَ حُضُورِ جماعت بَلدِه قضاوَت ایسته نَشُده، نَباید بُمُره. ۱۳شارای ره که شُمو مِیدِید، شَش شار شی بَلدِه شُمو پناهگاه بَشه. ۱۴سِه شار دَ اُو طرفِ دریای اُردُن بِدِید و سِه شار دَ سرزمِینِ کِنعان بِدِید تا شارای پناهگاه بَشه. ۱۵امی شَش شار ام بَلدِه بَنی اِسرائیل و ام بَلدِه بیگَنه و مُسافِری که دَ مینکل شُمو زِندگی مُونه پناهگاه بَشه تا هر کسی که یَگو نفر ره سهواً مُوکُشه، دَ اُونجی دُوتا کُنه.
۱۶لیکِن اگه یَگو کس یگ نفر ره قد یگ چِیزی آینی بِزَنه، دَ اندازِه که اُو بُمُره، اُو قاتِل اَسته و قاتِل باید کُشته شُنه؛ ۱۷یا اگه یگ سنگ دَ دِست شی بَشه که بِتَنه قد ازُو نفر ره بُکُشه و قد ازُو بِزَنه و اُو نفر بُمُره، اُو قاتِل اَسته و قاتِل باید کُشته شُنه؛ ۱۸یا اگه یگ سوٹه دَ دِست شی بَشه که بِتَنه قد ازُو نفر ره بُکُشه و قد ازُو بِزَنه و اُو نفر بُمُره، اُو قاتِل اَسته و قاتِل باید کُشته شُنه. ۱۹اِنتِقام گِیرِندِه خُونِ نفرِ کُشته شُده، خود شی باید قاتِل ره بُکُشه؛ هر وختِیکه قد ازُو رُوی دَ رُوی شُد، اُو ره بُکُشه. ۲۰اگه یَگو کس از رُوی کِینه یگ نفر ره تیله بِدیه یا قَصداً یَگو چِیز ره دَ بَلِه شی پورته کُنه و اُو نفر بُمُره، ۲۱یا از رُوی دُشمَنی قد دِست خُو زَده اُو ره بُکُشه، اوخته امُو کسی که زَده قاتِل اَسته و قاتِل باید کُشته شُنه. اِنتِقام گِیرِندِه خُونِ نفرِ کُشته شُده، هر وختِیکه قد قاتِل رُوی دَ رُوی شُد، اُو ره بُکُشه.
۲۲لیکِن اگه بِدُونِ دُشمَنی اُو ره سهواً تیله بِدیه یا بِدُونِ قَصد کُدَم چِیز ره دَ بَلِه شی پورته کُنه ۲۳یا اگه کُدَم سنگ ره که بِتَنه نفر ره بُکُشه نادِیده دَ بَلِه ازُو پورته کُنه و اُو کُشته شُنه، باوجُودِ که قد ازُو دُشمَنی نَدَشته و بَدخاهِ شی نَبُوده، ۲۴جماعت باید قاتِل ره از شارِ پناهگاه اَوُرده دَ مینکلِ ازُو و اِنتِقام گِیرِندِه خُونِ نفرِ کُشته شُده قضاوَت کُنه و قد ازُو اینی رقم رفتار کُنه: ۲۵ بعد از قضاوَت جماعت باید قاتِل ره از دِستِ اِنتِقام گِیرِندِه خُونِ نفرِ کُشته شُده خلاص کُنه و اُو ره دَ شارِ پناهگاه پس بُبره، دَ جایی که اُو دُوتا کدُد. اُو تا وختِ فَوت کدونِ پیشوای بُزُرگ که قد روغونِ مُقَدَّس مَسَح شُده، باید دَ امُونجی بُمنه. ۲۶لیکِن اگه نفرِ قاتِل کُدَم وخت از سرحدِ شارِ پناهگاه که دَ اُونجی دُوتا کده، بُرو بییه ۲۷و اِنتِقام گِیرِندِه خُونِ نفرِ کُشته شُده اُو ره دَ بُرونِ سرحدِ شارِ پناهگاه پَیدا کُنه و اُو ره بُکُشه؛ خُونِ قاتِل دَ گردونِ ازُو نَمُوشه؛ ۲۸چُون قاتِل تا وختِ فَوت کدونِ پیشوای بُزُرگ باید دَ شارِ پناهگاه مُومَند و بعد از وَفاتِ پیشوای بُزُرگ، اُو آزاد بُود که دَ زمِین-و-مُلک خُو پس بوره. ۲۹اینَمیا بَلدِه شُمو دَ تمامِ نسل های شُمو طرِیقِه قضاوَت بَشه، دَ هر جای که زِندگی کُنِید.
۳۰اگه یَگو کس یگ نفر ره بُکُشه، امُو قاتِل دَ وسِیلِه شاهِدی چند شاهِد باید کُشته شُنه؛ لیکِن هیچ کس دَ وسِیلِه شاهِدی یگ شاهِد کُشته نَشُنه. ۳۱ علاوه ازی، هیچ رقم خُونبَها ره بَلدِه زِندگی قاتِلی که محکُوم دَ مَرگ اَسته، قبُول نَکُنِید؛ اُو حتماً باید کُشته شُنه. ۳۲کسی که دَ شارِ پناهگاه دُوتا کده، خُونبَهای ازُو ره قبُول نَکُنِید و دَزُو اِجازه نَدِید که پیش از فَوت کدونِ پیشوای بُزُرگ پس بییه و دَ مُلک-و-زمِینِ خود خُو زِندگی کُنه. ۳۳سرزمِینی ره که دَز شی زِندگی مُونِید آلُوده نَکُنِید، چراکه خُون ریختَندو زمی ره آلُوده مُونه و زمی از خُونی که دَز شی ریختَنده شُده، پاک نَمُوشه جُز دَ وسِیلِه خُونِ کسی که خُون ریختَنده. ۳۴پس سرزمِینی ره که شُمو دَز شی زِندگی مُونِید و ما دَ مَنِه شی حُضُور دَرُم نَجِس نَکُنِید، چُون ما خُداوند اَستُم و دَ مینکلِ بَنی اِسرائیل حُضُور دَرُم.‘“