۱کسی که پَند-و-نصِیحَت ره دوست دَشته بَشه دانایی ره ام دوست دَره،
و کسی که از اِصلاح شُدو نَفرَت دَشته بَشه، اُو بےعقل اَسته.
۲آدمِ نیک رضای خُداوند ره حاصِل مُونه،
مگم کسی که نَقشِه بَد مِیکشه، خُداوند اُو ره محکُوم مُونه.
۳اِنسان از بَدی-و-شرارَت اُستوار نَمُوشه،
مگم رِیشِه آدمِ صادِق هرگِز کَنده نَمُوشه.
۴خاتُونِ خُوب تاجِ سرِ شُوی خُو اَسته،
مگم خاتُونِ بےحَیا، رقمِ شارِیدَگی دَ استُغونای شُوی خُو اَسته.
۵فِکرای آدمای نیک راست-و-دُرُست اَسته،
مگم مشوَره های مردُمِ شرِیر پُر از فِریب-و-نَیرَنگ.
۶تورای آدمای بَدکار باعِثِ خُون ریزی مُوشه،
مگم نقلِ راستکارا باعِثِ نِجات.
۷بَدکارا سرنِگون شُده از بَین موره،
لیکِن خانِه آدمای نیک پایَدار مُومَنه.
۸اِنسان دَ اندازِه هُوشیاری خُو صِفَت مُوشه،
مگم کسی که فِکر شی کَج اَسته، شرمِنده مُوشه.
۹بِهتر اَسته که یگ نفر حَقِیر-و-فقِیر معلُوم شُنه، ولے نوکر دَشته بَشه
نِسبَت دَزی که خود ره کٹه نِشو بِدیه و نانِ خوردون خُو ره ام نَدَشته بَشه.
۱۰آدمِ عادِل دَ فِکرِ جانِ حَیوان خُو اَسته،
مگم آدمای شرِیر حتیٰ رَحم کدون شی ام ظُلم اَسته.
۱۱کسی که دَ زمِین خُو کِشت-و-کار مُوکُنه، اُو از نان سیر مُوشه،
مگم کسی که دَ پُشتِ چِیزای بےفایده مِیگرده، آدمِ بےعقل اَسته.
۱۲شخصِ بَدکار چِیم شی دَ وُلجِه مردُمِ شرِیر مَنده،
لیکِن رِیشِه آدمای صادِق پُر ثَمر اَسته.
۱۳آدمِ خراب دَ دامِ بَدگویی خُو گِرِفتار مُوشه،
مگم آدمِ صادِق از مُصِیبت نِجات پَیدا مُونه.
۱۴اِنسان از نتِیجِه تورِه خُو خُوبی مِینگره
و دِستای زَحمت کشِ اِنسان دَز شی فایده مِیرسَنه.
۱۵راهِ آدمِ جاهِل دَ نظرِ خود شی دُرُست اَسته،
مگم آدمِ دانا دَ نصِیحَتِ دِیگرو گوش مِیدیه.
۱۶قارِ آدمِ جاهِل یگ دَم معلُوم مُوشه،
مگم آدمِ هُوشیار تَوهِین-و-تحقِیر ره نادِیده مِیگِیره.
۱۷شاهِدِ راستگوی صداقت ره ظاهِر مُونه،
مگم شاهِدِ دروغگوی فِریب ره.
۱۸تورای بعضی کسا مِثلِ ضَربِه شمشیر اَسته،
مگم زِبونِ آدمای دانا شفابَخش.
۱۹تورِه لب های راستگوی تا اَبَد پایَدار مُومَنه،
مگم زِبونِ دروغگوی فقط یگ لَحظه عُمر دَره.
۲۰فِکرِ آدمای منافِق پُر از چال-و-نَیرَنگ اَسته،
مگم کسای که بَلدِه صُلح-و-آرامِش مشوَره مِیدیه، خوشی مِینگره.
۲۱دَ آدمای صادِق هیچ بَدی نَمِیرَسه،
لیکِن بَدکارا پُر از جنجال-و-مُشکِلات اَسته.
۲۲خُداوند از آدمای دروغگوی بَد مُوبره،
مگم از شخصِ نیکُوکار راضی اَسته.
۲۳آدمِ هُوشیار دانِش خُو ره آشکار نَمُونه،
مگم دِلِ آدمای اَبله جهالتِ ازوا ره معلُومدار مُونه.
۲۴دِستِ زَحمتکَش، اِنسان ره حاکِم جور مُونه،
مگم ٹمبلی اُو ره دَ نوکری مِیندَزه.
۲۵غَم-و-غُصّه، دِلِ اِنسان ره مَیده مُونه،
مگم تورِه خُوب-و-نَرم اُو ره خوشحال مُونه.
۲۶آدمِ نیک دَ دوست خُو هِدایَت مِیدیه،
مگم بَدکارا مردُم ره طرفِ گُمراهی مُوبَره.
۲۷آدمِ سُست حتیٰ شِکار کَدَگی خُو ره کَباب نَمُوکُنه،
مگم کوشِش-و-تَلاش بَلدِه اِنسان گَنجِ قِیمَتبای اَسته.
۲۸راهِ نیکی-و-صداقت، راهِ زِندگی اَسته
که دَ مَسِیرِ ازُو مَرگ وجُود نَدره.