Copyright © 2015-2024 Afghan Bibles. All rights reserved
۱باچِه مه، دَ حِکمت مه تَوَجُه کُو
و دَ تورای پُر از دانایی-و-بِینایی مه گوش بِدی،
۲تا بِتَنی دُوراَندیشی ره حِفظ کنی
و لبای تُو دانایی ره ایله نَدیه.
۳چُون از لب های خاتُونِ فاحِشه عسَل مِیچَقه
و تورای شی از روغو کده چربتَر اَسته.
۴لیکِن دَ آخِر اُو رقمِ چوبِ زِرگ اَلّی تَلخ
و مِثلِ شمشیرِ دُو دَمه وَری تیز اَسته.
۵پای های خاتُونِ بَدکار اُو ره طرفِ مَرگ مُوبَره
و قَدَمای شی سُون عالمِ مُرده ها رَیی اَسته.
۶تاکه اُو دَ بارِه راه زِندگی فِکر نَکُنه، دَ راه های کَج سرگردو یَه،
و هیچ نَمُوفامه.
۷پس او بچکِیچای مه، دَز مه گوش بِدِید
و از تورای مه دُور نَشُنِید.
۸خود ره ازُو رقم خاتُو دُور کُو
و حتیٰ دَ درگِه خانِه شی ام نزدِیک نَشُو.
۹نَشُنه که زور جوانی خُو ره دَ یَگو کسِ دِیگه مَصرَف کنی
و باقی عُمر تُو دَ زیرِ دِستِ یگ نفرِ ظالِم تیر شُنه.
۱۰نَشُنه که دِیگه نفرا از مال تُو سیر شُنه
و فایدِه زَحمت کشی تُو دَ خانِه بیگَنه بوره،
۱۱و عاقُبَت دَ حال خُو وای وای کُنی
و دَ غَیتِیکه طاقتِ جِسم و اَندام تُو از بَین رفته بَشه،
۱۲دَ اُو وخت بُگی: ”چرا نصِیحَت ره قبُول نَکدُم!
کشکِه دَ دِل خُو سرزنِش ره پوزخَند نَمِیزَدُم!
۱۳ما از اَیدِ معلِمای خُو نَشُدُم
و دَ تورای ازوا گوش نَدَدُم.
۱۴نزدِیک اَسته که پیشِ تمامِ قَوم و مردُم
رَسوا و ملامَت شُنُم.“
۱۵پس، آو ره از آوخانِه خود خُو وُچی کُو،
چُون آوِ تازه دَ چاهِ خود تُو پَیدا مُوشه.
۱۶نَه ایل که آوِ چِشمه های تُو دَ بورُو سرریزه کنه
و آو های تُو دَ منطقه جوی بِکشه.
۱۷بیل که اُونا فقط بَلدِه خود تُو بَشه
و مَردای بیگَنه دَزی ثَمر قد تُو شرِیگ نَشُنه.
۱۸چِشمِه تُو پُر بَرکت بَشه
و از خاتُون خُو که دَ دَورونِ جوانی قد شی توی کدے، لِذَت بُبَر.
۱۹اُو رقمِ یگ آهُوی نُوربَند اَلّی اَسته؛
بیل که سِینه های شی هر وخت تُو ره خوش نِگاه کُنه
و همیشه غَرق دَ ناز-و-نِزاکت و عِشقِ ازُو بَشی.
۲۰اَی باچِه مه، پس چرا میخاهی دَ خاتُونِ بیگَنه دِل بسته کُنی
و سِینِه خاتُونِ غَیر ره دَ بَغَل خُو بِگِیری؟
۲۱چُون راه های اِنسان دَ زیرِ نظرِ خُداوند اَسته
و اُو هر کار-و-قَدمِ اِنسان ره سَنجِش مُوکُنه.
۲۲کارای بَدِ آدمِ گُناه کار، اُو ره دَ دام مِیندَزه،
و ریسپونِ گُناهِ شی اُو ره محکم بسته مُونه.
۲۳از وجُود نَدَشتونِ نصِیحَت-و-هِدایَت، آدمِ گُناهکار مُومُره
و نادانی-و-جهالتِ غَدر شی اُو ره گُمراه مُونه.