Previous chapter

زبُور

بَخشِ ۱

بَخشِ اوّل

نیک دَ بَختِ کسای که از خُدا مِیتَرسه

۱نیک دَ بَختِ کسی که دَ مُطابِقِ مشوَرِه شرِیرو قَدم نَمِیزَنه

و دَ راهِ گُناه​کارا پای خُو ره نَمیله

و دَ مجلِسِ آدمای رِیشخَندگر نَمِیشِینه،

۲بَلکِه خوشی ازُو دَ شریعتِ خُداوند اَسته

و دَ بارِه شریعتِ ازُو شاو و روز فِکر مُونه.

۳اُو رقمِ دِرختی اَسته که دَ بغلِ جوی های آو شَنده شُده

و میوه خُو ره دَ فصل شی مِیدیه

و بَلگای شی پژمُرده نَمُوشه؛

اُو هر کار ره که انجام مِیدیه، کامیاب مُوشه.

۴لیکِن شرِیرو اِی رقم نِییه،

بَلکِه رقمِ کاه اَلّی اَسته که باد دَ دَم خُو مُوبره.

۵امزی خاطر نَه شرِیرو دَ روزِ قضاوَت ایسته شُده مِیتَنه

و نَه ام گُناه​کارا دَ جماعتِ مردُمای عادِل،

۶چراکه نظرِ لُطفِ خُداوند دَ بَلِه راهِ آدمای عادِل اَسته،

ولے راهِ شرِیرو سُون نابُودی موره.

Previous chapter