۱حمد-و-ثنا دَ خُداوند!
چِیقَس خُوب اَسته که بَلدِه خُدای خُو سرُود بِخانی،
سِتایشِ ازُو دِلپَسند و خوشایَند اَسته.
۲خُداوند اورُشَلیم ره دُوباره آباد مُونه
و کسای ره که از اِسرائیل تِیت‌پَرَک شُده، جَم مُونه.
۳اُو آدمای دِل‌مَیده ره شفا مِیدیه
و زَخمای ازوا ره بسته مُونه.
۴اُو تعدادِ سِتاره‌ها ره حِساب مُونه
و هر کُدَم ازوا ره دَ نام کُوی مُوکُنه.
۵خُداوند مو بُزُرگ اَسته و کَلو قُدرتمَند،
و فامِیدگی شی بےحَد-و-اندازه.
۶خُداوند آدمای بیچاره ره سربِلند مُونه،
لیکِن مردُمای شرِیر ره دَ زمی مِیزنه.
۷قد شُکرگُزاری دَ خُداوند سرُود بِخانِید،
دَ خُدای مو قد بَربط ساز بِزنِید.
۸اُو آسمونا ره قد آوُر ها مُوپوشَنه
و بارِش ره بَلدِه زمی مُهَیا مُونه
و عَلف ره دَ کوه ها سَوُزدلجی مُونه.
۹اُو دَ حَیوانا خوراک مِیدیه
و دَ چُوچه های زاغ که فریاد مُونه.
۱۰اُو دَ قُوَتِ اَسپ شَوق نَدره
و قُدرتِ اِنسان باعِثِ خوشی ازُو نَمُوشه،
۱۱بَلکِه کسای باعِثِ خوشی خُداوند مُوشه که از شی ترس دَره،
کسای که دَ رَحمتِ ازُو اُمِید دَره.
۱۲اَی اورُشَلیم، خُداوند ره سِتایش کُو!
اَی صَھیون، خُدای خُو ره حمد-و-ثنا بُگی،
۱۳چراکه اُو پُشتبند های درگه ھای تُو ره مُستَحکم مُونه
و بچکِیچای تُو ره دَ مَنِه تُو بَرکت مِیدیه.
۱۴اُو دَ مَرز ھای تُو صُلح-و-آرامِش میره
و تُو ره قد مَغزِ گندُم سیر مُونه.
۱۵اُو حُکم خُو ره دَ زمی رَیی مُونه
و کلام شی دَ تیزی دَ مقصد خُو مِیرَسه.
۱۶اُو بَرف ره رقمِ پاشُم مُوبارَنه،
و سُدری ره رقمِ خگِشتر پاش مِیدیه.
۱۷اُو زاله ره رقمِ مَیدگی نان اَلّی تاه پورته مُونه،
کِی مِیتَنه که دَ برابرِ یَخی ازُو تاب بَیره؟
۱۸اُو کلام خُو ره رَیی مُونه و اُونا ره آو مُونه،
اُو باد خُو ره دَ شور میره و آو ها رَیی مُوشه.
۱۹اُو کلام خُو ره دَ یعقُوب بَیان کده
و قانُونا و دستُورای خُو ره دَ اِسرائیل.
۲۰اُو قد هیچ مِلَّت امی رقم نَکده،
اُونا دستُورای ازُو ره نَمِیدَنه.
حمد-و-ثنا دَ خُداوند!