۱اوخته یگ آوازِ بِلند ره از مُقَدَّستَرِین جای شِنِیدُم که دَ امزُو هفت ملایکه مُوگُفت: ”بورِید و امُو هفت پیلِه غَضَبِ خُدا ره دَ بَلِه زمی شیو کُنِید.“ ۲پس ملایکِه اوّلی رفته پیلِه خُو ره دَ بَلِه زمی شیو کد و دانه های بَدرنگ و دَردناک دَ جانِ مردُمای بُر شُد که نشانِ جانوَرِ وَحشی ره دَ جِسم خُو دَشت و مُجَسمِه ازُو ره پرَستِش مُوکد. ۳بعد ازُو ملایکِه دوّم پیلِه خُو ره دَ دریا شیو کد و دریا رقمِ خُونِ مُرده جور شُد و تمامِ زِنده‌جانای که دَ دریا بُود، مُرد. ۴بعد ازُو ملایکِه سِوّم پیلِه خُو ره دَ دریاچه ها و چِشمه های آو شیو کد و اُونا خُون جور شُد. ۵اوخته از ملایکِه که نِگاهوانِ آو ها اَسته شِنِیدُم که مُوگُفت:
”تُو عادِل اَستی، اَی قُدُوس که اَستی و بُودے،
چُون امی رقم قضاوَت کدی؛
۶ازی که اُونا خُونِ مُقَدَّسِین و پَیغمبرا ره ریختَند،
تُو بَلدِه ازوا خُون دَدی تا وُچی کُنه، چُون اُونا سزَوار شی بُود.“
۷و شِنِیدُم که از قُربانگاه جواب اَمَده گُفت:
”اَرے، اَی خُداوند-خُدای قادِرِ مُطلَق،
قضاوَت های تُو بَرحق و عادِلانه اَسته.“
۸بعد ازُو ملایکِه چارُم پیلِه خُو ره دَ بَلِه آفتَو شیو کد و دَ آفتَو قُدرت دَده شُد که مردُم ره قد آتِش خُو بُسوزَنه. ۹مردُم از شِدَّتِ گرمی سوخت و دَ نامِ خُدای که دَ بَلِه امزی بَلا ها قُدرت دَره، کُفرگویی کد و اُونا توبه نَکد و خُدا ره سِتایش نَکد. ۱۰بعد ازُو ملایکِه پَنجُم پیلِه خُو ره دَ بَلِه تَختِ جانوَرِ وَحشی شیو کد و پادشاهی ازُو دَ ترِیکی غَرق شُد. مردُما از دَرد-و-رَنج زِبونای خُو ره میخَیِید ۱۱و بخاطرِ دَرد ها و دانه های خُو دَ خُدای آسمو کُفر مُوگُفت و از کارای خُو توبه نَمُوکد.
۱۲بعد ازُو ملایکِه شَشُم پیلِه خُو ره دَ بَلِه دریای کٹِه فَرات شیو کد و آوِ ازُو خُشک شُد تا راه بَلدِه پادشایونِ مشرِق آماده شُنه. ۱۳اوخته دِیدُم که از دانِ اَژدار و از دانِ جانوَرِ وَحشی و از دانِ پَیغمبرِ دروغی سِه ارواحِ ناپاک رقمِ قوقری بُرو مییه. ۱۴اُونا اَرواحِ جِنیات اَسته که مُعجزه ها نِشو مِیدیه و دَ پیشِ پادشایونِ تمامِ دُنیا موره تا اُونا ره بَلدِه جنگِ روزِ بُزُرگِ خُدای قادِرِ مُطلَق جَم کُنه. ۱۵-”اینه، ما رقمِ دُز مییُم! نیک دَ بَختِ کسی که بیدار مُومنه و کالا دَ جان خُو دَره؛ نَشُنه که اُو لُچ راه بوره و مردُم شرمگاهِ ازُو ره بِنگره.“ - ۱۶پس امُو سِه ارواحِ ناپاک، پادشایو ره دَ یگ جای که دَ زِبونِ عِبرانی «هار مَگیدون» مُوگیه، جم کد.
۱۷بعد ازُو ملایکِه هفتُم پیلِه خُو ره دَ هَوا شیو کد و یگ آوازِ بِلند از مُقَدَّستَرِین جای، از تَخت بُر شُده گُفت: ”خلاص شُد.“ ۱۸اوخته آتِشَک ها، آواز ها و گُرگُردراغ ها پَیدا شُد و یگ زِلزِلِه قَوی رُخ دَد، رقمِیکه از پَیدایشِ اِنسان دَ رُوی زمی امی رقم زِلزِلِه قَوی و شَدِید واقِع نَشُدُد. ۱۹شارِ بُزُرگ دَ سِه حِصّه تقسِیم شُد و شارای مِلَّت ها بیرو شُد. خُدا بابُلِ بُزُرگ ره یاد کد و جامِ شرابِ غَضَب خُو ره دَزُو دَد. ۲۰و تمامِ جزِیره ها گُم شُد و کوه ها پَیدا نَشُد. ۲۱از آسمو زاله های کٹه دَ اندازِه شَش سیر دَ بَلِه مردُم بارِید و مردُم بخاطرِ امزی زاله ها دَ خُدا کُفر مُوگُفت، چراکه امی بَلا کَلو سخت بُود.