کِتابِ مُکاشفه

بَخشِ ۳

بَلدِه جماعتِ ایماندارای شارِ ساردِس

۱بَلدِه ملایکِه جماعتِ ایماندارای ساردِس نوِشته کُو:

امُو کسی که هفت روحِ خُدا و هفت سِتاره دَره اینی توره ها ره مُوگیه: ’ما از کارای تُو باخبر اَستُم؛ تُو نام بُر کدے که زِنده اَستی، ولے مُرده یی. ۲بیدار شُو و چِیزای ره که باقی مَنده و نزدِیک دَ مُردو یَه، قُوَت بِدی، چراکه ما اعمال تُو ره دَ حُضُورِ خُدا کامِل نَیافتُم. ۳پس چِیزی ره که حاصِل کدی و شِنِیدی دَ یاد خُو بَیرُو و اُو ره دَ جای اَوُرده توبه کُو. لیکِن اگه بیدار نَشُنی، ما رقمِ دُز اَلّی دَ بَلِه تُو مییُم و تُو نَمُوفامی که دَ کُدَم زمان دَ بَلِه تُو مییُم. ۴لیکِن هنوز چند نفر دَ ساردِس دَری که دامون خُو ره ناپاک نَکده و اُونا دَ کالای سفید قد ازمه قَدم مِیزَنه، چراکه لایق شی ره دَره. ۵هر کسی که پیروز شُنه رقمِ ازوا کالای سفید دَ جان شی دَده مُوشه و نامِ ازُو ره هرگِز از کِتابِ حَیات گُل نَمُونُم، بَلکِه نامِ ازُو ره دَ حُضُورِ آتِه خُو و ملایکه های شی اِقرار مُوکنُم.‘ ۶هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره که روح بَلدِه جماعت های ایماندارا چِیزخیل مُوگیه.

بَلدِه جماعتِ ایماندارای شارِ فِیلادِلفیه

۷بَلدِه ملایکِه جماعتِ ایماندارای فِیلادِلفیه نوِشته کُو:

امُو کسی که مُقَدَّس و حق اَسته، امُو کسی که کِلی داوُود ره دَره، امُو که واز مُونه و هیچ کس بسته کده نَمِیتَنه، امُو که بسته مُونه و هیچ کس واز کده نَمِیتَنه، اینی توره ها ره مُوگیه: ۸’ما از اعمال تُو باخبر اَستُم. اینه، ما یگ درگِه واز ره دَ پیشِ رُوی تُو ایشتیم که هیچ کس اُو ره بسته کده نَمِیتَنه؛ ما مِیدَنُم که قُوَت تُو کم اَسته، ولے تُو کلام مَره نِگاه کدی و نام مَره اِنکار نَکدی. ۹اینه، امُو کسای که از جماعتِ شَیطو اَسته و خود ره یهُودی مُوگیه ولے نِییه و دروغ مُوگیه، ما اُونا ره وادار مُونُم که بییه و دَ پیشِ پایای تُو بُفته و بِدَنه که ما تُو ره دوست دَرُم. ۱۰ازی که تُو کلام مَره قد صَبر-و-حَوصِله نِگاه کدی، ما ام تُو ره از ساعتِ آزمایش نِگاه مُونُم که دَ بَلِه تمامِ دُنیا اَمدَنی اَسته تا تمامِ کسای که دَ رُوی زمی زِندگی مُونه آزمایش شُنه. ۱۱ما دَ زُودی مییُم؛ پس دَ چِیزی که دَری محکم بَش، تا هیچ کس تاج تُو ره گِرِفته نَتَنه. ۱۲هر کسی که پیروز شُنه، اُو ره دَ خانِه خُدای خُو یگ ستُون جور مُونُم و اُو هرگِز ازُونجی بُرو نَموره. ما دَ بَلِه ازُو نامِ خُدای خُو ره نوِشته مُونُم و نامِ شارِ خُدای خُو ره یعنی نامِ اورُشَلیمِ نَو ره که از عالمِ باله از طرفِ خُدای مه مییه و امچُنان نامِ نَوِ خود ره.‘ ۱۳هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره که روح بَلدِه جماعت های ایماندارا چِیزخیل مُوگیه.

بَلدِه جماعتِ ایماندارای شارِ لائودِیکیه

۱۴بَلدِه ملایکِه جماعتِ ایماندارای لائودِیکیه نوِشته کُو:

امُو که «آمین» گُفته مُوشه، امُو شاهِدِ صادِق و راستگوی که سرمَنشِه خِلقتِ خُدا اَسته، اینی توره ها ره مُوگیه: ۱۵’ما از اعمال تُو خبر دَرُم؛ تُو نَه سَرد اَستی و نَه گرم. کشکِه یا گرم مُوبُودی یا سَرد. ۱۶پس، بخاطری که تُو دِلمَل اَستی، یعنی نَه گرم و نَه سَرد، تُو ره از دان خُو تُف مُونُم. ۱۷چُون تُو مُوگی: ”ما دَولتمَند اَستُم و مال-و-دَولت جم کدیم و دَ هیچ چِیز مُحتاج نِیَستُم.“ مگم تُو خبر نَدَری که بیچاره، مُسکِین، غرِیب، کور و لُچ اَستی. ۱۸ما تُو ره نصِیحَت مُونُم که طِلّای دَ آتِش خالِص شُده ره از مه بِخر تا دَولتمَند شُنی؛ و کالای سفید ره بِخر تا بُپوشی و شرمِندَگی لُچی خُو ره بُپوشَنی، و مَلَم ره بِخر تا دَ چِیمای خُو ملِیده بِینا شُنی. ۱۹کسای ره که ما دوست دَرُم، اُونا ره سرزَنِش و اِصلاح مُونُم؛ پس سرِ غَیرَت شُو و توبه کُو. ۲۰اینه، ما دَ دانِ درگه ایسته شُده ٹَخ ٹَخ مُونُم؛ اگه کس آواز مَره بِشنَوه و درگه ره واز کُنه، ما دَ پیشِ ازُو داخِل مورُم و قد ازُو نان مُوخورُم و اُو ام قد ازمه نان مُوخوره.‘

۲۱هر کسی که پیروز شُنه، ما اِی حق ره دَزُو مِیدیُم که قد ازمه قتی دَ بَلِه تَخت مه بِشِینه، امُو رقم که ما پیروز شُدُم و قد آتِه خُو قتی دَ بَلِه تَختِ ازُو شِشتُم. ۲۲هر کسی که گوشِ شِنَوا دَره، گوش بِگِیره که روح بَلدِه جماعت های ایماندارا چِیزخیل مُوگیه.“