۱ هر کله چې سحر شو نو مشرانو اِمامانو، د شرعې عالمانو او اولسى مشرانو په صلاح دا فېصله وکړه او عيسىٰ يې وتړلو، بيا يې هغه روان کړو، او پيلاطوس ته يې حواله کړو. ۲ پيلاطوس د هغۀ نه تپوس وکړو چې، ”ولې تۀ د يهوديانو بادشاه يې څۀ؟“ هغۀ جواب ورکړو، ”تا په خپله ووې.“ ۳ نو بيا مشرانو اِمامانو په هغۀ ډېر اِلزامونه ولګول. ۴ او پيلاطوس د هغۀ نه بيا تپوس وکړو، ”ولې تا سره د خپلې صفايئ دپاره څۀ جواب نشته څۀ؟ تۀ ګورې چې دوئ په تا څومره اِلزامونه لګوى.“ ۵ خو پيلاطوس په دې خبره حېران شو چې عيسىٰ بل هيڅ جواب ورنۀ کړو.
۶ د اختر په ورځ د ګورنر دا دستور وو چې د خلقو په خوښه به يې يو قېدى آزادولو. ۷ په دغه وخت کښې برابا نومې يو مجرم د باغيانو سره په قېد کښې وو چې د بغاوت په وخت يې قتل کړے وو. ۸ کله چې خلق د دستور په مطابق خواست له راغلل، ۹ نو پيلاطوس جواب ورکړو چې، ”ولې تاسو دا غواړئ چې زۀ د يهوديانو بادشاه تاسو ته آزاد کړم؟“ ۱۰ ځکه چې هغۀ ته پته وه چې مشرانو اِمامانو عيسىٰ د حسد په وجه دۀ ته حواله کړے وو. ۱۱ خو مشرانو اِمامانو خلق ولمسول چې هغۀ ته ووايئ چې، ”عيسىٰ نه بلکې برابا را آزاد کړه.“ ۱۲ پيلاطوس بيا هغوئ ته ووئيل چې، ”کوم سړى ته چې تاسو د يهوديانو بادشاه وايئ، د هغۀ سره بيا څۀ وکړم؟“ ۱۳ هغوئ چغې کړې، ”دے په سولۍ راځوړند کړه.“ ۱۴ پيلاطوس تپوس وکړو چې، ”ولې، هغۀ څۀ بد کار کړے دے؟“ خو هغوئ نورې هم چغې تېزې کړې، ”په سولۍ يې کړه.“ ۱۵ نو پيلاطوس د خلقو د تسلۍ دپاره برابا آزاد کړو او عيسىٰ يې په کوړو ووهلو او په سولۍ کولو ته يې ورکړو.
۱۶ بيا د ګورنر سپاهيانو عيسىٰ قلعې ته بوتلو او ټوله فوجى دسته يې راجمع کړه. ۱۷ هغوئ عيسىٰ ته کاسنى چُوغه واغوسته او د ازغو تاج يې جوړ کړو او ورته يې په سر کړو. ۱۸ او بيا يې هغۀ ته په دې وينا سره سلامى کوله، ”اے د يهوديانو بادشاه سلامت.“ ۱۹ او هغوئ هغه په بينت په سر وهلو او توکاڼى يې پرې تُوکل او بيا هغۀ ته په ګوډو شول او د ټوقو سجدې يې ورته وکړلې. ۲۰ او چې ټوقې يې بس کړې نو کاسنى چُوغه يې ترې وويستله او خپلې جامې يې ورواغوستلې. بيا يې هغه بهر په سولۍ کولو له بوتلو.
۲۱ د سکندر او د روفوس پلار شمعون څوک چې د کرينى اوسېدونکے وو هغه د کلى نه په هغه لاره راروان وو نو هغوئ هغه په بيګار ونيولو چې د عيسىٰ سولۍ يوسى. ۲۲ هغوئ عيسىٰ ګولګتا نومې ځائ ته راوستو چې مطلب يې د کوپړو ځائ دے. ۲۳ هغۀ ته يې د مُر چيړ سره ګډ کړى مے ورکول خو هغۀ ونۀ څښل. ۲۴ بيا هغوئ هغه په سولۍ وخېژولو او هر يو د خپل حق معلومولو دپاره د هغۀ په جامو پچه واچوله او په خپلو کښې يې تقسيم کړې. ۲۵ د سولۍ کولو وخت د سحر نهۀ بجې وو. ۲۶ او د هغۀ خلاف د اِلزام په تخته څۀ داسې ليکلے وو، ”د يهوديانو بادشاه.“ ۲۷-۲۸ هغوئ دوه ډاکوان هم د هغۀ سره په سولۍ کړى وُو، يو يې د هغۀ ښى او بل يې د هغۀ ګس لاس ته راځوړند کړے وو. ۲۹ څوک چې په لاره تېرېدل نو هغۀ پورې يې مسخرې کولې او سرونه به يې خوځول او چغې سورې به يې وهلې، ”اوس خپل ځان ته وګوره، تۀ به د خُدائ دا کور ورانوې او بيا به يې په درېو ورځو کښې جوړوې. ۳۰ ښه نو بيا خپل ځان بچ کړه، او د دې سولۍ نه راکوز شه.“ ۳۱ دغه شان مشرانو اِمامانو او د شرعې عالمانو هم په خپلو کښې ورپورې مسخرې کولې، او وئيل يې چې، ”هغۀ خو نور خلق بچ کول خو خپل ځان نۀ شى بچ کولے. ۳۲ پرېږدئ چې مسيح، دا د بنى اِسرائيلو بادشاه، دې اوس د سولۍ نه راکوز شى، چې مونږ دا ووينو او ايمان پرې راوړو.“ تر دې چې د دۀ سره په سولۍ شوو مجرمانو هم دۀ ته سپکې سپورې وئيلې.
۳۳ د غرمې په وخت په ټوله زمکه تيارۀ راخوره شوه او د تېر ماسپښين تر درېو بجو پورې وه. ۳۴ او درې بجې عيسىٰ په زوره چغې کړې چې، ”ايلى، ايلى، لما شبقتنى؟“ چې ترجمه يې دا ده، ”اے زما خُدايه پاکه، اے زما خُدايه، زۀ دې ولې پرېښودلم؟“ ۳۵ ځينې ولاړو خلقو چې دا واورېدل نو وې وئيل چې، ”وګورئ، دے اوس الياس ته نعرې وهى.“ ۳۶ نو بيا يو کس ورمنډه کړه، يو اسفنج يې د سرکې نه ډک کړو او د هغۀ شونډو ته يې د يوې چوکې په سر ونيولو چې وې څښې او هغۀ ووئيل، ”اوس به وګورو چې الياس راشى او دے راکوز کړى.“ ۳۷ بيا عيسىٰ يوه تېزه کريکه وويسته او ساه يې ورکړه. ۳۸ او د خُدائ د کور پړده د سر نه تر بېخه پورې په مينځ دوه شوه. ۳۹ او کوم صوبه دار چې هغۀ ته مخامخ ولاړ وو نو چې هغۀ وليدل چې هغۀ څنګه ساه ورکړه نو وې وئيل، ”بېشکه چې دا سړے د خُدائ پاک زوئ وو.“ ۴۰ يو څو ښځې هم هلته موجود وې چې د لرې نه يې تماشه کوله. په هغوئ کښې مريم مګدلينى، د کشر يعقوب چې يوسيس مور مريم چې سلومى وې. ۴۱ نو کله چې عيسىٰ په ګليل کښې وو نو هم دې ښځو د هغۀ تابعدارى کړې وه او د هغۀ خِدمت يې کړے وو او په دوئ کښې نورې ښځې هم وې څوک چې د هغۀ سره يروشلم ته راغلې وې.
۴۲ دا هر څۀ د جمعې په ورځ وشُو، يعنې د تيارۍ په ورځ، د سبت نه يوه ورځ وړاندې. نو چې ماښام رانزدې شو، ۴۳ د ارمتيه يوسف نومې يو سړے راغلو څوک چې د جرګې يو عزتمند کس وو او هغه په خپله ډېر اُميد سره د خُدائ پاک د بادشاهۍ د راتلو په اِنتظار وو، نو په زړۀ ورتيا سره پيلاطوس له ورغلو او د عيسىٰ لاش يې ترې وغوښتو. ۴۴ پيلاطوس حېران شو چې هغه مړ شوے هم دے، نو هغۀ صوبه دار راوغوښتو او تپوس يې ترې وکړو چې، ”هغه مړ دے او کۀ نه؟“ ۴۵ کله چې هغه د صوبه دار نه خبر شو چې هغه مړ دے نو هغۀ يوسف له اجازت ورکړو چې لاش يې يوسى. ۴۶ بيا يوسف د کتان کپړه په بيعه واخسته او د هغۀ لاش يې د سولۍ نه راکوز کړو او کفن يې کړو او په کنستلے شوى قبر کښې يې کېښودو. او يو لوئ کاڼے يې د قبر خولې ته راورغړولو. ۴۷ او مريم مګدلينى او د يوسيس مور مريم هغه ځائ وليدو په کوم ځائ کښې چې يې هغه کېښودو.