۱ هُدایا اے سجّهێن هبر گوَشتنت: ۲ ”من تئیی هُداوندێن هُدا آن، هما که ترا چه مِسرا در کرت و آورت، چه هما مُلکا که اۆدا گُلام اَتئے.
۳ چه من اَبێد ترا دگه هچّ هُدا مبیت. ۴ نه بُرزێن آسمانئے چیزّێئے شِکلا په وت بُت اَڈّ بکن، نه زمینئے سرئے چیزّێئے شِکلا، نه زمینئے چێرئے آپانی تهئے چیزّێئے شِکلا. په وت هچّ بُتێن هُدا اَڈّ مکن. ۵ اِشانی دێما سرا جَهل مکن و سُجدهِش مکن. چێا که من تئیی هُداوندێن هُدا هَسَدّیگێن هُداے آن. پِتانی رَدکاریانی سِزایا آیانی چُکّانَ دئیان. آ که چه من نپرتَ کننت، آیانی ردکاریانی سِزایا آیانی سئیمی و چارمی نَسل و پَدرێچا دئیان. ۶ بله آ مردم که منا دۆستَ دارنت و منی پرمانانی سرا کارَ کننت، من تان هزاران نَسلا آیانی سرا مهربانَ بان.
۷ مُپت و وَتسرا وتی هُداوندێن هُدائے ناما مگِر. هرکَس که مُپت و وتسرا هُداوندئے ناما گیپت، گُنهکارَ بیت.
۸ شَبَّتئے رۆچا یات بدار و اے رۆچا گچێنی و پاکێن رۆچے بزان. ۹ شَش رۆچا کار کن و وتی سجّهێن کاران گیشّێن. ۱۰ بله هپتمی رۆچ تئیی هُداوندێن هُدائے شَبَّتئے رۆچ اِنت. اے رۆچا هچّ کار مکن، نه تئو، نه تئیی بَچّ و جنکّ، نه تئیی گُلام و مۆلد، نه تئیی دَلوَت و نه هما ڈَنّی مردم که تئیی شهرا نِندۆک اِنت. ۱۱ چێا که هُداوندا شَش رۆچا آسمان، زمین، دریا و هرچے که اِشانی تها هست، اَڈّ کرتنت و هپتمی رۆچا آرامی کرت، پمێشکا هُداوندا شَبَّتئے رۆچ برکت داتگ و گِچێنی و پاکێن رۆچے جۆڑ کرتگ.
۱۲ وتی پت و ماتا اِزّت بدئے که هما مُلکا تئیی اُمر دْراج ببیت که تئیی هُداوندێن هُدا ترا دنتی.
۱۳ مردم مَکُش.
۱۴ زِنا مکن.
۱۵ دُزّی مکن.
۱۶ وتی همساهگئے هلاپا درۆگێن شاهدی مدئے.
۱۷ په وتی همساهگئے لۆگا دِلمانَگ مبئے. په آییئے جَن، گُلام، مۆلد، گۆک، هر یا دگه چیزّێا لالِچ مکن.“
۱۸ وهدے سجّهێن مردمان دیست که گْرند و گِرۆک اِنت و کرنائے تئوار اِنت و دوتّێا کۆه پۆشِتگ، چه تُرسا لَرزِت و دور اۆشتاتنت. ۱۹ آیان گۆن موسّایا گوَشت: ”تئو وت گۆن ما هبر کن و ما تئیی هبرا گۆشَ دارێن، بله مئیل که هُدا گۆن ما هبر بکنت. اگن هُدا گۆن ما هبر بکنت، ما مرێن.“ ۲۰ موسّایا گۆن مهلوکا گوَشت: ”متُرسێت، هُدا پمێشکا آتکگ که شمارا بچکّاسیت و آییئے تُرس شمئے دلان بنندیت و شما گناه مکنێت.“
۲۱ مهلوک دور اۆشتات و موسّا دێم په هما بَزێن تهاریا شت که هُدا اۆدا اَت.
۲۲ هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اِسراییلیان بگوَش که شما وت دیست که من چه آسمانا گۆن شما هبر کرت. ۲۳ چه من اَبێد شمارا دگه هچّ هُدا مبیت. په وت هچّ بُتێن هُدا اَڈّ مکنێت. نه نُگرهێن هُدا اَڈّ کنێت، نه تلاهێن.
۲۴ په من هاکئے کُربانجاهے اَڈّ کن. اۆدا چه وتی پَس و گۆکان سۆچَگی کُربانیگ و همدلیئے کُربانیگ پێش کن. هر جاگه که من ترا وتی نامئے یات کنگا پَرمایان، همۆدا تئیی کرّا کایان و ترا برکتَ دئیان. ۲۵ بله اگن په من سِنگئے کُربانجاهے اَڈَّ کنئے، چه تْراشتگێن سِنگان اَڈّی مکن. چێا که په سِنگئے تْراشَگا ائوزار و سامان کارمرزَ کنئے و سِنگان پلیتَ کنئے. ۲۶ منی کُربانجاها پَدانک پِر مکن که سَر کپگئے وهدا بێسِتْرَ بئے.“