۱ آکوبا اِشکت که لابانئے چُکّ گوَشگا اَنت: ”آکوبا مئے پتئے سجّهێن مال و هستی پُشتا کَشِّتگ. چه مئے پتئے مالان وتا چۆ سێر و هَزگاری کرتگ.“ ۲ آکوب سرپد بوت که لابان منا پێسری پئیما نچاریت.
۳ گڑا هُداوندا گۆن آکوبا گوَشت: ”وتی پت و پیرُک و سیادانی مُلکا واتَرّ کن. من گۆن تئو گۆن آن.“ ۴ آکوبا په راهیل و لیاها کلئوے دێم دات که گیابانا، منی رمگئے کَهچرا بیاێت. ۵ گۆن آیان گوَشتی: ”منَ گِندان که شمئے پت منا پێسری پئیما نچاریت، بله منی پتئے هُدا گۆن من گۆن بوتگ. ۶ شما زانێت که من گۆن وتی سجّهێن واک و توانا په شمئے پتا کار کرتگ، ۷ بله اَنگت شمئے پتا منا رَد داتگ و منی مُزّی دَه رندا بدل کرتگ، بله هُدایا شمئے پت نه‌اِشت که منا تاوان بدنت. ۸ وهدے لابانا گوَشت: ’ٹِکّ ٹِکّێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹِکّ ٹِکّێنَ بوتنت. وهدے آییا گوَشت: ’ٹَگار ٹَگارێن پَس تئیی مُزَّ بنت،‘ سجّهێن رمگانی زَنک و بر ٹَگار ٹَگارێنَ بوتنت. ۹ اے پئیما هُدایا شمئے پتئے رمگ پَچ گپت و منا داتنت.
۱۰ یکّ رندے، رمگئے وَهْرئے مۆسما من وابے دیست که من وتی سر چست کرت و دیست که هما پاچِن که رمگئے بُزانَ راێننت، ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت. ۱۱ گڑا هُدائے پرێشتگا وابئے تها منا گوَشت: ’آکوب!‘ من گوَشت: ’جی.‘ ۱۲ گوَشتی: ’سرا چست کن و بچار، رمگئے بُزانی راێنۆکێن سجّهێن پاچِن ٹِکّ و ٹَگارێن اَنت. من دیستگ که لابانا گۆن تئو چے کرتگ. ۱۳ من بئیت‌اێلئے هُدا آن، هما جاگهئے هُدا آن که تئو اۆدا چێدَگێارا رۆگن پِر مُشت و گۆن من کئولے کرت. نون پاد آ، چه اے سرڈگارا در آ و وتی پێدائِشی مُلکا واتَرّ کن.‘ ۱۴ راهیل و لیاها گوَشت: ’مارا وَه نون پتئے لۆگا میراسے نێست. ۱۵ آ مارا هم دَرامدێئے هسابا چاریت. آییا مارا بها وَه کرتگ، مئے بهائے زَرّی هم وارتگ‌اَنت. ۱۶ آ سجّهێن مال که هُدایا چه مئے پتا پَچ گپت، اَلّما مئیگ و مئے چُکّانیگ اِنت. گڑا هما پئیما بکن که هُدایا ترا گوَشتگ.‘“
۱۷ گڑا آکوب پاد آتک، وتی جَن و چُکّی اُشتران جَمّاز کرتنت و ۱۸ پَدّان‌اَراما وتی کَٹّتگێن سجّهێن مال و هستی‌ای زُرت و وتی سجّهێن رمگی سَر دئیان کرت و دێم په کَنهانئے مُلکا وتی پت اِساکئے نێمگا راه گِپت.
۱۹ لابان پَسانی چێنا شتگ‌اَت. راهیلا وتی پتئے لۆگئے بُتێن هُدا دُزِّتنت. ۲۰ آکوبا لابان اَرَمایی رَد دات، هالی ندات و چه لابانئے کِرّا تَتک. ۲۱ آکوب گۆن وتی سجّهێن مال و هستیا تَتک، چه پَراتئے کئورا گوَست و وتی دێمی گۆن گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا کرت.
۲۲ سئیمی رۆچا لابانا هال رَست که آکوب تَتکگ. ۲۳ لابانا وتی سیاد زرتنت و تان هپت رۆچا آکوبئے رندا کپت و گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا رَسێنتی. ۲۴ هُدا شپا لابان اَرَماییئے وابا آتک و گوَشتی: ”هَبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هَراب.“
۲۵ اے وهدا که لابان گۆن آکوبا دُچار کپت، آکوبا وتی گِدان گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا مِکّ کرتگ‌اَت و لابان و سیادان هم همۆدا وتی گِدان مِکّ کرتنت. ۲۶ لابانا گۆن آکوبا گوَشت: ”تئو چێا چۆ کرت؟ تئو منا رَد دات و منی جنکّ چۆ جنگی بندیگان بُرتنت. ۲۷ تئو چێا منا رَد دات و چێرکایی تتکئے؟ چێا منا هالِت ندات؟ من شمارا په شادهی گۆن سئوت و کَنجَری و چَنگئے سازان رهادگ کرتگ‌اَت. ۲۸ تئو اینچُکا هم سَبر نکرت که من وتی نُماسگ و جنکّان بچُکّان و رُکست بکنان. تئو هۆڑ و اَهمکێن کارے کرت. ۲۹ من ترا آزار داتَ کنان، بله دۆشی تئیی پتئے هُدایا گۆن من گوَشت: ’هبردار! آکوبا هچّ مگوَش، نه شَرّ، نه هراب.‘ ۳۰ تئو پمێشکا شتئے که ترا په وتی پتئے لۆگا سکّ زهیر کنگا اَت، بله تئو منی هُدا چێا دُزِّتنت؟“ ۳۱ آکوبا پَسّئو دات: ”منا تُرست که تئو وتی جنکّان پَچَ گرئے، ۳۲ بله اگن تئو وتی هُدا کَسێئے کِرّا در گێتکنت، آ کُشگَ بیت. منی سجّهێن مال و هستیا بچار، اگن اِشان تئیی چیزّے مان، مردمانی دێما منا پێشی دار و بَری.“آکوبا نزانت که اے بُتێن هُدا راهیلا دُزِّتگ‌اَنت.
۳۳ گڑا لابانا آکوبئے گِدان و لیاهئے گِدان و دوێن مۆلدانی گِدان پَٹِّتنت، بله هچّی ندیست. وهدے چه لیاهئے گِدانا در آتک، راهیلئے گِدانا پُترت، ۳۴ بله راهیلا بُتێن هُدا زُرتگ و وتی اُشترئے لَچا کرتگ‌اَتنت و وت لَچئے سرا نِشتگ‌اَت. لابانا سجّهێن گِدان پَٹِّت، بله هچّی ندیست. ۳۵ راهیلا گۆن وتی پتا گوَشت: ”واجه! زهر مگر، من تئیی دێما پاد آتکَ نکنان که منی جنێنی ماهانَگانی وهد اِنت.“لابانا پَٹِّت، بله بُتێن هُدایی دَست نکپتنت. ۳۶ آکوب زهر گِپت و لابانی مَلامت کرت. گۆن لابانا گوَشتی: ”منی مئیار چے اِنت؟ من چِه گناه کرتگ که تئو زَهرا زَهر منی رندا کپتگئے؟ ۳۷ نون که تئو منی سجّهێن چیزّ پَٹِّتگ‌اَنت، ترا چُشێن چیزّے دست کپت که تئییگ اِنت؟ اگن دست کپتگ، منی و وتی سیاد و مردمانی دێما اێری کن. بِلّی هما منی و تئیی پئیسَلها کننت. ۳۸ من بیست سالا تئیی کِرّا بوتگان. تئیی یکّ مێش و بُزێا نگێتکَگ. من تئیی رمگئے یکّ گوَرانڈے نئوارتگ. ۳۹ من هچبر دَلوَتے تئیی کِرّا نئیاورتگ که رستران جتگ و کُشتگ. هر تاوانے که بوتگ، بدل من چه وت پُرّ کرتگ. اگن یکّ چیزّے رۆچا دُزّگ بوتگ یا شپا، آییئے کیمّت تئو چه من لۆٹتگ. ۴۰ اے منی هال بوتگ. رۆچا منا گرما کُشتگ و شپا گْوَهرا. منی چمّانی واب شتگ. ۴۱ تئیی لۆگا بیست سالا منی هال همے بوتگ. من چارده سال تئیی دوێن جنکّانی هاترا په تئو کار کرتگ و شش سال تئیی رمگانی هاترا. اَنگت تئو ده رندا منی مُزّ بدل کرتگ. ۴۲ اگن منی پتئے هُدا، اِبراهێمئے هُدا و اِساکئے هُدا گۆن من گۆن مبوتێن، اَلّما تئو منا هۆرک و هالیگێن دستان راه داتگ‌اَت، بله هُدایا منی بزّگی و زَهمت دیستگ و دۆشی ترا نِهرّ و هکّلی داتگ.“
۴۳ لابانا گوَشت: ”اے جنکّ منی جنکّ اَنت، چُکّ منی چُکّ و رمگ هم منی رمگ اَنت. هرچے که گِندَگا ائے، منیگ اِنت. بله مرۆچی منی دست گۆن وتی اے جنکّ و اِشانی پێدا کرتگێن چُکّانَ نَرسیت. ۴۴ بیا، من و تئو گۆن یکدگرا اَهد و پئیمانے بندێن. بِلّی اے اَهد منی و تئیی نیاما گواه و شاهدَ بیت.“ ۴۵ گڑا آکوبا سِنگے زُرت و چێدَگے اَڈّ کرت و ۴۶ گۆن وتی سیادان گوَشتی: ”سِنگ مُچّ کنێت.“آیان سِنگ زُرت و کۆت کرتنت و همِشیئے کِرّا ورگِش وارت. ۴۷ لابانا اِشیئے نام جێگَرسَهَدوتَه کرت و آکوبا گَلید. ۴۸ لابانا گوَشت: ”مرۆچی اے سِنگ‌کۆت منیگ و تئیی نیاما شاهدے.“پمێشکا اے گَلید نامێنگ بوت و ۴۹ لابانا اِشیئے نام مِسپه هم کرت که گوَشتی: ”وهدے من وتی راها رئوان و تئو وتیگا، هُداوند منا و ترا گِندیت. ۵۰ اگن گۆن منی جنکّان شَرّ مبئے و منی جنکّانی سرا دگه جَن بگرئے، بِلّ تُرے کسّ مگندیت، بله بێهئیال مبئے که هُدا منا و ترا گِندیت.“
۵۱ لابانا گۆن آکوبا چۆ هم گوَشت: ”اِش اِنت سِنگ‌کۆت و اِش اِنت هما چێدَگ که من وتیگ و تئیی نیاما مِکّ کرتگ. ۵۲ اے سِنگ‌کۆت شاهِدے و اے چێدَگ هم شاهِدے که من په تئیی آزار دئیگا چه اے سِنگ‌کۆتا نگوَزان و دێم په تئو نئیایان و تئو هم په منی آزار دئیگا چه اے سِنگ‌کۆت و چێدَگا نگوَزئے و دێم په منَ نئیائے. ۵۳ اِبراهێمئے هُدا، ناهۆرئے هُدا، آیانی پتئے هُدا منی و تئیی نیاما دادرَس بات.“گڑا آکوبا وتی پت اِساکئے هُدائے ناما سئوگند وارت. ۵۴ همۆدا، کۆهستگێن دَمگا کُربانیگے کرتی و سیاد و وارِسی ورگێا داوَت داتنت. ورگا رند شپا همۆدا داشتِش.
۵۵ دومی سباها، ماهلّه لابانا وتی جنکّ و نُماسگ چُکِّت و برکت داتنت. پدا در آتک و وتی لۆگا پِر تَرِّت.