۱ دینَه، آکوبئے هما جنکّ که چه لیاها پێدا بوتگ‌اَت، اۆدئے جنکّانی گندُکا ڈنّا در آتک. ۲ آ مُلکئے هاکم هَمۆرئے چُکّ شِکێما که دینَه دیست، دینَهی بُرت و په زۆر گۆن آییا وپت و وابی کرت. هَمۆر، هێوی ٹَکّئے مردمے اَت. ۳ شِکێمئے دل گۆن آکوبئے جنکّ دینَها لگّت و آ، دینَهئے مِهرا گِرپتار بوت و گۆن دینَها نرم نرما هبری کرت. ۴ شِکێما گۆن وتی پت هَمۆرا گوَشت: ”منا گۆن همے جنکّا سور دئے.“
۵ آکوب سهیگ بوت که شِکێما منی جنکّ دینَه زِنا کرتگ، بله تان وتی چُکّانی آیگا هچّی نگوَشت، چێا که چُکّ گیابانا، رمگان چارێنگا اَتنت. ۶ شِکێمئے پت، هَمۆر آتک که گۆن آکوبا هبر بکنت. ۷ اَنچۆ که آکوبئے چُکّ سهیگ بوتنت، چه گیابانا پِر تَرِّتنت. پَدرد اَتنت و زهرا پُرّ اَتنت که شِکێما آکوبئے جنکّ زِنا کرتگ و اِسراییل بَنّام کرتگ. اے کار مبوتێن.
۸ هَمۆرا گۆن آیان هبر کرت و گوَشت: ”منی چُکّ شِکێمئے دل په شمئے جنکّا بند اِنت. آییا په دینَها زامات کنێت. ۹ گۆن ما سانگبندی بکنێت. وتی جنکّان مارا بدئیێت و مئیگان شما بزورێت. ۱۰ مئے کِرّا جَهمنند ببێت. اے مُلک شمئے وتیگ اِنت، بنندێت، سئوداگری و باپار بکنێت و مِلکتئے واهند ببێت.“
۱۱ شِکێما گۆن دینَهئے پت و براتان گوَشت: ”منی سرا مهربان ببێت. هرچے لۆٹێت، شمارا دئیان. ۱۲ بانۆرئے هَکمِهرا بگوَشێت و هر مالے که لۆٹێت، همینچُک که گوَشێت، من شمارا دئیان. بَسّ اے جنکّا گۆن من سور بدئیێت.“
۱۳ آکوبئے چُکّان گۆن شِکێم و آییئے پت هَمۆرا په مَکّاری هبر کرت، چێا که شِکێما آیانی گهار دینَه زِنا کرتگ‌اَت. ۱۴ آکوبئے چُکّان گۆن آیان گوَشت: ”ما اے کارا کرتَ نکنێن. گۆن سُنّت نبوتگێن مردێا وتی گهارئے سور دئیگ په ما رُسواییے. ۱۵ مئے شَرت بَسّ یکّے. شمئے سجّهێن مردێن مئے پئیما سُنّت کنگ ببنت. ۱۶ گڑا ما وتی جنکّان شمارا دئیێن و شمئے جنکّانَ زورێن و شمئے کِرّا جَهمنندَ بێن و گۆن شما یکجاه، یکّێن کئومَ بێن. ۱۷ بله اگن شما سُنّت کنگا رَزا مبێت، ما وتی گهارا زورێن و رئوێن.“
۱۸ آیانی هبر هَمۆر و هَمۆرئے چُکّ شِکێما دۆست بوت. ۱۹ شِکێم وتی پتئے لۆگئے شَرَپمَندتِرێن مردم اَت. هچّ مهتل نبوت که آکوبئے جنکّی سکّ دۆست اَت. ۲۰ گڑا هَمۆر و آییئے چُکّ شِکێم وتی شهرئے دَروازگئے دپا آتکنت و گۆن وتی شهرئے مردێنان هبرِش کرت. گوَشتِش: ۲۱ ”اے شَرّێن مردم اَنت و گۆن ما جنْگ و جَدَلَ نلۆٹنت. شما بلّێتِش که مُلکا نندنت و باپارَ کننت. اے مُلکا په اِشان جاگه باز اِنت. ما اِشانی جنکّانَ گِرێن و اے مئیگان. ۲۲ بله په مئے کِرّا جَهمنند بئیگ و گۆن ما یکّێن کئوم بئیگا، اِشانی یکّێن شَرت اِش اِنت که مئے هر مردێن اِشانی پئیما سُنّت کنگ ببیت. ۲۳ اے ڈئولا اِشانی دَلوَت و مال و جانوَر مئیگ هم بنت گۆن. گڑا بیاێت اِشانی شرتا منّێن که مئے کِرّا جَهمنند ببنت.“
۲۴ شهرئے دروازگا آتکگێن سجّهێن مردێنان هَمۆر و آییئے چُکّ شِکێمئے هبر زُرت و شهرئے هر مردێن سُنّت کنگ بوت.
۲۵ سئے رۆچ گوَست. اَنگت آیان سُنّتئے درد پِر اَتنت که آکوبئے دو چُکّ، دینَهئے برات شَمون و لاویا وتی زَهم زُرتنت و نادِلگۆشێن شهرئے سرا اُرُش کرت و شهرئے سجّهێن مردێنِش کُشتنت. ۲۶ آیان هَمۆر و آییئے چُکّ شِکێم زَهمئے دَپا دات و کُشتنت و دینَه‌اِش چه شِکێمئے لۆگا زُرت و شتنت.
۲۷ آکوبئے چُکّ مُردگانی سرا پِر رِتکنت و هما شهرِش پُل و پانچ کرت که اۆدا آیانی گهار زِنا کنگ بوتگ‌اَت. ۲۸ آیان شهرئے مردمانی رمگ و گۆرُم و هر و شهرئے تها و شهرا ڈنّ ڈگارانی سرا هرچے که هست‌اَت، هولّ کرت و بُرت. ۲۹ آ مردمانی سجّهێن مال و هستی‌اِش برتنت، جنێن و چُکِّش بندیگ کرتنت و لۆگانی سجّهێن چیزِّش آوار جتنت.
۳۰ گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَه‌رو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“ ۳۱ بله آیان گوَشت: ”گڑا آ مئے گهارا کهبگێئے پئیما کارمَرز بکنت؟“