۱ هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریَم مَگدَلینی کَبرئے سرا شت و دیستی که هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرا دور کنگ بوتگ. ۲ آ په مئیدان، شَمون‌پِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“ ۳ گڑا پِتْرُس و آ دگه مُرید راه گپتنت و دێم په کَبرا شتنت. ۴ هر دوێنان مئیدان کرت، بله آ دگه مُرید چه پِتْرُسا گوَست و چه آییا پێسر کَبرئے سرا رَست. ۵ آ وت کَبرئے تها نَشُت، بله سرُکی کَشِّت و دیستی که لیلُمێن پَٹّی اێر اَنت. ۶ آییا رَند، شَمون‌پِتْرُس آتک و رَست و کَبرئے تها شت. آییا هم دیست که پَٹّی همۆدا اَنت. ۷ هما دَزمالی هم دیست که ایسّائے سرا بستگ‌اَت، بله دَزمال پَٹّیانی کِرّا نه‌اَت، پێتکگ‌اَت و کمّے دورتر یکّ کِرّێا اێر اَت. ۸ رندا، آ مُرید که پێسرا کَبرئے سرا رَستگ‌اَت، کَبرئے تها شت. اے چیزّی دیستنت و باوری کرت. ۹ چێا که تان آ وهدی پاکێن کتابئے اے هبرا سَرپد نبوتگ‌اَتنت که په ایسّایا اَلّمی اِنت که چه مُردگان جاه بجنت. ۱۰ رندا آ مُرید وتی لۆگان پِر ترّتنت.
۱۱ مَریَم چه کَبرا ڈنّ اۆشتاتگ‌اَت و گرێوگا اَت. همے وهدا که گرێوگا اَت، سری جَهل کرت و کَبرئے تها چارتی. ۱۲ همۆدا که ایسّائے جۆن اێر بوتگ‌اَت، دو اِسپێت‌پۆشێن پرێشتگی دیست. یکّے سَرونا نِشتگ‌اَت و آ دگه پادونا. ۱۳ آیان گوَشت: ”او بانُک! تئو چێا گرێوگا ائے؟“پَسّئوی دات: ”منی هُداوندِش برتگ و نزانان کجا اێرِش کرتگ.“ ۱۴ وهدے اے گپّی جت، چَکّی تَرّێنت و ایسّایی دیست که همۆدا اۆشتاتگ‌اَت، بله پَجّاهی نئیاورت. ۱۵ ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او بانُک! چێا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟“مَریَما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت. گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجا اێرِت کرتگ که من برئوان و آییا دست بگران.“
۱۶ ایسّایا گوَشت: ”او مَریَم!“مَریَما چَکّ تَرّێنت و اَرَمایی زبانا گوَشتی: ”رَبّونی!“(بزان: او منی استاد!) ۱۷ ایسّایا گوَشت: ”منا دست مجن، چێا که اَنگت پتئے کِرّا بُرزاد نشُتگان، بله منی براتانی کِرّا برئو و آیان بگوَش که نون من دێم په وتی پتا و شمئے پتا، وتی هُدایا و شمئے هُدایا بُرزادَ رئوان.“ ۱۸ نون مَریَم مَگدَلینی مُریدانی کِرّا شت و هالی داتنت: ”من هُداوند دیست.“پدا هما گپّی جتنت که ایسّایا گۆن آییا جتگ‌اتنت.
۱۹ هما یکشَمبِهئے شپا، وهدے مُرید چه یَهودیانی تُرسا لۆگێئے تها مُچّ اَتنت و لۆگئے دروازگ کُبل اَتنت، ایسّا آتک و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی: ”اێمنی و سلامتی په شُما.“ ۲۰ اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پَهناتی آیانا پێش داشتنت. وهدے مُریدان هُداوند دیست، سکّ گَل بوتنت. ۲۱ ایسّایا پدا گوَشت: ”اێمنی و سلامتی په شما. هما ڈئولا که پتا منا راه داتگ، من شمارا راهَ دئیان.“ ۲۲ چه اے هبرا رَند، ایسّایا مُرید دَم جتنت و گوَشتی: ” پاکێن روها بزورێت و وتی دلا جاگه بدئیێت! ۲۳ اگن کَسێئے گناهان ببَکشێت، بَکْشگَ بنت و اگن مبَکشێت، بَکْشگَ نبنت.“
۲۴ چه دوازدهێن کاسِدان یکّے، بزان توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، ایسّائے آیگئے وهدا اۆدا نه‌اَت. ۲۵ آ دگه مُریدان گوَشت: ”ما هُداوند دیستگ.“بله آییا گوَشت: ”من تانکه آییئے دستانی سرا مێهانی ٹَپّان مگِندان، تانکه وتی لَنکُکا مێهانی ٹَپّان و وتی دستا آییئے کَش و پَهناتئے ٹپّئے سرا اێر مکنان، باوَرَ نکنان.“
۲۶ هشت رۆچا رَند، وهدے مُرید پدا هما لۆگا یکجاه بوتنت، توما هم گۆن اَت. لۆگئے دروازگ کُبل اَتنت، بله اَنگت هم ایسّا آتک و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی: ”اێمنی و سلامتی په شما.“ ۲۷ نون گۆن تومایا گوَشتی: ”وتی لَنکُکا اِدا بیار، منی دستان بچار، وتی دستا منی کَش و پَهناتئے ٹپّئے سرا اێر کن و چه اِد و رند شکّ مکن، باور کن.“ ۲۸ تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“ ۲۹ ایسّایا گوَشت: ”تئو پمێشکا باور کرت که منا دیستِت. بله بَهتاور هما اَنت که منا نگندنت و باورَ کننت.“
۳۰ ایسّایا وتی مُریدانی دێما، دگه بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتگ که اے کتابا نبیسگ نبوتگ‌اَنت. ۳۱ بله اے چیزّ نبیسگ بوتگ‌اَنت تانکه شما باور بکنێت که ایسّا، مَسیه اِنت و هُدائے چُکّ اِنت. اے هاترا هم نبیسگ بوتگ‌اَنت که شما چه ایمانئے راها، آییئے نامئے برکتا اَبدمانێن زِندئے واهند ببێت.