۱ شَبَّتئے رۆچے، ایسّا په وراکئے ورگا چه پَریسی سرۆکان یکّێئے لۆگا شتگ‌اَت. اۆدئے مردم په دلگۆش آییا چارگا اَتنت که بارێن چے کنت؟ ۲ آییئے دێم په دێما، مردے اَت که گۆن جَلَندَرئے نادْراهیا گوات گپتگ‌اَت. ۳ ایسّایا چه شَریَتئے کازی و پَریسیان جُست گپت: ”شَبَّتئے رۆچا نادْراهانی دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“ ۴ بله آ بێتئوار بوتنت. گڑا ایسّایا آ مردئے دست گپت، دْراهی کرت و رُکست دات که برئوت.
۵ گڑا ایسّایا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: ”چه شما کئے اِنت که آییئے چُکّ یا گۆک شَبَّتئے رۆچا چاتا بکپیت و آییا هما دمانا چه چاتا در مکنت؟“ ۶ بله آیان هچّ پَسّئو دات نکرت.
۷ وهدے ایسّایا دیست که مهمان، چِه پئیما دیوانجاهے شرترێن جاگهان گچێن کنگا اَنت، گڑا اے مِسالی دات و گوَشتی: ۸ ”وهدے تئو په سور و آرۆسێا لۆٹگَ بئے، دیوانئے شرترێن جاگهان منند، بلکێن چه تئو مسترێن مردمے هم لۆٹگ بوتگ. ۹ گڑا، آ مهماندار که شما هر دوێنی لۆٹتگ‌اَنت، ترا گوَشیت: ’وتی جاها آییا بدئے.‘ گڑا تئو پَشَل و شرمندگَ بئے و ناچاریا، چه سجّهێنان جَهلترَ نندئے. ۱۰ وهدے کَسے ترا مهمان بکنت، سجّهێنانی پُشتا بنند، تانکه مهماندار وت بیئیت و بگوَشیت: ’او منی دۆست! بیا و دێماتر بنند.‘ آ وهدا، تئو آ دگه مهمانانی چمّا شرپدارترَ بئے. ۱۱ چێا که هرکَس وتا مزنَ زانت و لێکیت، کَمشرپَ بیت و هرکَس وتا جَهل و اێردستَ مَنّیت، وشنام و شرپدارَ بیت.“
۱۲ گڑا، ایسّایا گۆن مهماندارا گوَشت: ”وهدے تئو په سبارگ یا شاما مهمانیَ کنئے، وتی سَنگت، برات و سیاد یا هستۆمندێن همساهگان ملۆٹ، چُش مبیت که آ هم تئیی مهمانیئے بدلا، ترا مهمان بکننت و تئو وتی مهمانیئے بدلا بگرئے. ۱۳ وهدے مهمانیَ کنئے، گڑا نێزگار و مُنڈ و لَنگ و کۆران بلۆٹ. ۱۴ گڑا بَهتاورَ بئے، چێا که آیانی کِرّا چیزّے نێست ترا بدلا بدئینت و تئو وتی مُزّا پهرێزکارانی پدا زندگ بئیگئے وهدا گرئے.“
۱۵ چه اۆدئے مهمانان یکّێا، گۆن اے هبرئے اِشکنگا گوَشت: ”بَهتاور اِنت هما که هُدائے بادشاهیئے مهمانیا ورگَ وارت.“ ۱۶ ایسّایا پَسّئو دات و گوَشتی: ”مردێا مزنێن مهمانیے کرت و بازێن مردمے لۆٹاێنت. ۱۷ مهمانیئے رۆچا، گۆن وتی گُلاما گوَشتی: ’برئو منی مهمانان بگوَش: ”بیاێت که هر چیزّ نون تئیار اِنت.“‘ ۱۸ بله چه آ سجّهێنان هر یکّێا نیمّۆنے کرت و نئیاتک. یکّێا گوَشت: ’من یکّ ڈگارے په بها گپتگ و باید اِنت په آییئے چارگا برئوان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.‘ ۱۹ دگرێا گوَشت: ’من پنچ جُپت کاییگر گپتگ و په آیانی چارگ و چَکّاسگا سر گپتگان، پمێشکا پهِلّیَ لۆٹان.‘ ۲۰ سئیمیا گوَشت: ’من نۆکی سور کرتگ، پمێشکا آتکَ نکنان.‘
۲۱ گُلام آتک و وتی هُدابُندی چه سجّهێنانی هالا سَهیگ کرت. هُدابُند اے هبرانی اِشکنگا سکّ زَهر گپت و هُکمی کرت: ’په اِشتاپی برئو، چه شهرئے تَنْک و رَهسران، سجّهێن نێزگار، مُنڈ، کۆر و لَنگان په اے مهمانیئے ورگا بیار.‘ ۲۲ رَندا، گُلام آتک و گۆن هُدابُندا گوَشتی: ’واجه! هرچے که تئو منا هُکم دات من هما ڈئولا کرت، بله اَنگت جاگه هست‌اِنت.‘ ۲۳ گڑا هُدابُندا وتی گُلام هُکم کرت: ’شهرا ڈنّ، راه و رَهسران برئو، مردمان شۆهاز کن و آیان مِنَّت کن و منی لۆگا بیار تانکه مهمانجاه چه مردما پُرّ ببیت.‘ ۲۴ شمارا راستَ گوَشان که چه ائولی لۆٹتگێن مردمان یکّے هم، منی مهمانیئے وراکانَ نچَشیت.“
۲۵ مزنێن رُمب و مُچّیے، ایسّایا همراهی کنگا اَت. آییا دێم گۆن آیان تَرّێنت و گوَشتی: ۲۶ ”آ که لۆٹیت منی مرید ببیت، اگن چه وتی پت و مات، جَن و چُکّ، برات و گهاران و چه وتی جندئے ساها هم سر مگوَزیت، منی مرید بوتَ نکنت. ۲۷ اگن کَسے وتی سَلیبا بَڈّا مکنت و منی رَندا مئیئیت، آ هم منی مرید بوتَ نکنت.
۲۸ کئے اِنت آ که لۆٹیت بُرجے ببندیت، بله چه بُرجئے بندگا پێسر، منندیت و آییئے زرّ و مالئے هسابا مکَشّیت و مچاریت که بارێن اے کارئے سَرجم و پوره کنگئے واک و توانی هست یا نه؟ ۲۹ چێا که اگن اے بُرجئے بُنرِدا اێر بکنت و نێمتمان بِلّیت، سجّهێن مردم که گندنت، آییا کَلاگ و ریشکندَ کننت و ۳۰ گوَشنت: ’اے مردا کارے بُنگێج کرت بله سَرجم کنگا در مَنت.‘
۳۱ یا کجام بادشاه اِنت که گۆن دگه بادشاهێا په جنْگا سر بگیپت بله چه جنْگا پێسر، منندیت و اے پِگرا مکنت که بارێن گۆن ده هزارئے پئوجا، آ بادشاهئے بیست هزاری لشکرئے دێما داشتَ کنت یا نه؟ ۳۲ و اگن بگندیت که آییئے دێما داشتَ نکنت، گڑا اَنگت که دژمنئے لشکر دور اِنت، چه پێشا په سُهل و تْرانا وتی کاسِدان رئوانَ کنت. ۳۳ همے پئیما، چه شما هرکَسے، تان وهدے که چه وتی سجّهێن مال و هستیا دست مکَشّیت، منی مرید بوتَ نکنت.
۳۴ واد شَرّ اِنت بله اگن وادئے تام برئوت، گڑا چۆن آییا پدا وادۆک کرتَ کننت؟ ۳۵ نه په زمین و ڈگارا دردَ وارت و نه سَمات بوتَ کنت، آییا دورَ رێچنت. هرکَسا په اِشکنگا گۆش پِر، بِشکنت.“