۱ ایسّایا گۆن وتی مریدان گوَشت: ”نبیت که مردم رَد مجنت و ٹَگل مئوارت، بله اَپسۆز په هما کَسا که دگران دێم په گناها ببارت. ۲ چه اے کسانُکێنان یکّێئے دێم په گناها برگئے بدلا، گهتر همِش اِنت که آییئے گردنا جِنتری تاے ببندنت و دریایا چَگلی بدئینت. ۳ چه وتی کار و کِردان هُژّار بێت. اگن تئیی برات گناهے بکنت، آییا سَرکِچ دئے و مئیاریگ کن، اگن پشۆمان بوت، ببَکشی. ۴ تُرے رۆچے هپت رَندا گناه بکنت و هپت رَندا تئیی گوَرا بیئیت و بگوَشیت: ’من پشۆمان آن،‘ ببَکشی.“
۵ ایسّائے کاسِدان گۆن هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”واجه! مئے سِتک و باوَرا گێش کن.“ ۶ گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
۷ چه شما آ کَس کئے اِنت که آییئے هِزمتکار چه ڈگارانی نَنگار کنگ، رمگئے چارێنگ و کارئے هلاس کنگا بیئیت، واهند آییا بگوَشیت: ’زوتّ بیا و بنند و ورگ بوَر؟‘ ۸ گۆن آییا نگوَشیت: ’پێسرا په من ورگ اَڈّ کن، تان من نئوارتگ تئو منی هِزمتا بۆشت، وهدے من هلاس کرت گڑا تئو بوَر؟‘ ۹ هُدابُند، وتی هِزمتکارئے شُگر و مِنّتا گیپت که ’تئو منی هُکم مَنّتگ؟‘ نه، هچبر. ۱۰ همے پئیما شما هم، آ سجّهێن هُکمان که شمارا دئیگ بوتگ‌اَنت سَرجم بکنێت و بگوَشێت که ’ما تئیی هِزمتکار بئیگئے لاهک هم نه‌اێن، تهنا وتی زِمّه و ڈُبَّه سَرجم کرتگ‌اَنت.‘“
۱۱ ایسّا دێم په اورشَلیمئے رئوگا، چه سامِرَه و جَلیلئے سیمسران گوَزگا اَت. ۱۲ وهدے دێم په یکّ مێتگێا پێداک اَت، ده سْیَه‌گَرّیێن مردم گۆن آییا دُچار کپت. دور اۆشتاتنت و ۱۳ گۆن بُرزێن تئوارے گوَشتِش: ”او واجه ایسّا! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“ ۱۴ ایسّایا که دیستنت گوَشتی: ”برئوێت وتا په دینی پێشوایان پێش بدارێت.“آ، راه گپتنت و راهئے نیاما، پاک و پَلگار بوتنت.
۱۵ چه آیان یکّێا، وهدے دیست که نون دْراه اِنت، گۆن بُرزتئواری هُدایا سَتا کنان، پِر ترّت و آتک، ۱۶ ایسّائے پادان کپت و شُگری گپت. آ، چه سامِریان اَت. ۱۷ ایسّایا جُست کرت: ”زانا، هر دَهێن چه گَرّا پاک و پَلگار نبوتێت؟ آ دگه نُهێن کجا اَنت؟ ۱۸ اے یکّێن درکئوما اَبێد، چه آیان دگه یکّے په هُدائے سِپَت و سَنایا نئیاتک؟“ ۱۹ گڑا ایسّایا گۆن آ مردا گوَشت: ”پاد آ، برئو، که تئیی سِتک و باوَرا ترا دْراه کرتگ.“
۲۰ یکّ رۆچے، لهتێن پَریسیا چه ایسّایا جُست کرت: ” هُدائے بادشاهی کدێنَ کئیت؟“ایسّایا گوَشت: ”هُدائے بادشاهی چَمزاهرا گِندگَ نبیت. ۲۱ گوَشگَ نبیت که هُدائے بادشاهی اِدا اِنت یا اۆدا. چێا که هُدائے بادشاهی، شمئے دلا اِنت.“
۲۲ پدا گۆن وتی مریدان گوَشتی: ”یکّ وهدے کئیت که شما په انسانئے چُکّئے رۆچانی یکّ رۆچێئے گِندگا اَرمان و آرزوَ کنێت، بله آ رۆچا نگندێت. ۲۳ مردم شمارا گوَشنت که ’آ اِدا اِنت‘ یا ’آ اۆدا اِنت،‘ بله شما آیانی هبرا گۆن مکپێت. ۲۴ اَنچُش که گِرۆک چه یکّ کُنڈێا جنت و سجّهێن آسمانا جَلَشکێنیت و رُژناگَ کنت، انسانئے چُکّ هم وتی آ رۆچا، اَنچُش زاهر و پَدّرَ بیت. ۲۵ بله ائولا باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت و اے زمانگئے نَسل و پَدرێچ آییا ممَنّنت.
۲۶ هما ڈئولا که نوهئے باریگا بوتگ، انسانئے چُکّئے رۆچ هم اَنچُشَ بیت. ۲۷ آ رۆچان، مردم وَرد و نۆش و سانگ و سورا دَزگٹّ اَتنت تان هما رۆچا که نوه بۆجیگا سوار بوت. رَندا، مزنێن هار و توپّانا سجّهێن مردم گار و بێگواه کرتنت.
۲۸ لوتئے زمانگا هم همے ڈئولا اَت، مردم په ورگ و چرگ و بدل و باندات و کِشت و کِشار و لۆگ و جاگهئے بندگا گُلاێش اَتنت، ۲۹ بله آ رۆچا که لوت چه سُدومئے شهرا در آتک، هُدایا چه آسمانا آس و رۆکێن گۆکُرت گوارێنت و سُدومئے سجّهێن مردم گار و بێگواه کرتنت.
۳۰ انسانئے چُکّئے پَدّر بئیگئے رۆچا، همے ڈئولا بیت. ۳۱ آ رۆچا، اگن کَسے وتی لۆگئے سرا ببیت و آییئے اُرد و پُتێنک لۆگا اێر بنت، په آیانی زورگا جَهلا اێر مکپیت. همے ڈئولا، اگن کَسے وتی ڈگارانی سرا کِشت و کِشارا اِنت، آ هم پدا لۆگا پِر مترّیت. ۳۲ لوتئے لۆگ‌بانُکئے سَرگوَستا یات بکنێت. ۳۳ هرکَس وتی ساهئے رَکّێنگئے رندا ببیت، آییا باهێنیت. هرکَس وتی ساها بباهێنیت، آییا رَکّێنیت. ۳۴ شمارا گوَشان که آ وهدا، اگن دو مردم یکّێن تَهت و نِپادئے سرا وپتگ، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت. ۳۵ چه دو جنێنا، که هۆریگا جِنترئے سرا دانئے درُشگا بنت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت. ۳۶ دو مرد که ڈگارانی سرا بیت، یکّے برگَ بیت و دومی همۆدا پَشت گێجگَ بیت.“ ۳۷ جُستِش کرت: ”او هُداوند! کجا چُشَ بیت؟“پَسّئوی دات: ”هر جاه که جۆنے کپیت، اۆدا گیتّۆ و ڈونڈوارێن مُرگ مُچَّ بنت.“