۱ آ وهدا جَلیلئے هاکم هیرودیس، ایسّائے نام و تئوارا سهیگ بوت. ۲ آییا گۆن وتی هِزمتکاران گوَشت: ”اے هما پاکشۆدۆکێن یَهیا اِنت که چه مُردگان زندگ بوتگ، پمێشکا چُشێن اَجکّایی و مۆجزهانَ کنت.“ ۳ چُش اَت که هیرودیسا هیرودیائے سئوَبا که پێسرا آییئے برات پیلیپُسئے جَن اَت، یَهیا گراێنتگ و بَندیجاها بند کرتگ‌اَت. ۴ چێا که یَهیایا گۆن هیرودیسا گوَشتگ‌اَت: ”هیرودیائے وتی لۆگی کنگ شَریَتا په تئو رئوا نه‌اِنت.“ ۵ هیرودیسا په یَهیائے کۆشارێنگا شئور کرتگ‌اَت بله تُرستی، چێا که مردمانی باور اَت یَهیا پئیگمبرے.
۶ هیرودیسئے سالگِره بوت و هیرودیائے جِنکا مهمانانی دێما ناچ و سُهبت گپت. هیرودیس باز وَشدل بوت، ۷ سئوگندی وارت و لَبزی کرت که ”هرچے لۆٹئے بلۆٹ، په تئو بَکشگَ بیت.“ ۸ جنکّا وتی ماتئے شئور و سَلاهئے سرا گوَشت: ”پاکشۆدۆکێن یَهیائے سرا همِدا تَبَکێئے تها بکن و منا بدئے.“ ۹ هیرودیس باز پرێشان و دِلتپرکه بوت بله مهمانانی دێما سئوگندی وارتگ‌اَت و جنِکی لبز داتگ‌اَت، پمێشکا پرمانی کرت آییئے اے واهگا برجاه بکننت. ۱۰ اے ڈئولا، یَهیائے سری بَندیجاها بُرّاێنت. ۱۱ گڑا آییئے سر تَبَکێئے تها آرگ و جنکّا دئیگ بوت، آییا وتی ماتئے کِرّا برت. ۱۲ یَهیائے مرید آتکنت و آییئے جۆنِش برت، کَبر و کَپنا رند، شت و ایسّااِش سهیگ کرت.
۱۳ اے هبرئے اِشکنگا رند، ایسّا بۆجیگێا سوار بوت و دور و گِستاێن جاهێا تهنکا شت. وهدے مردم سهیگ بوتنت، چه شهران پئیادکا آییئے رَندا گۆن کپتنت. ۱۴ ایسّا که چه بۆجیگا اێر کپت و مردمانی مزنێن مُچّی‌ای دیست، آیانی سرا بَزّگی بوت و سجّهێن نادْراهی دْراه کرتنت. ۱۵ بێگاها، مرید آییئے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”اے، دور و گِستاێن جاگهے و بێوهد هم بوتگ، پمێشکا مردمان بِلّ که مێتگ و بازاران برئونت و په وت وَرد و وراکے بها بگرنت.“ ۱۶ بله ایسّایا گوَشت: ”آیان رئوگئے زلورت نێست، شما وت آیان وراک بدئیێت.“ ۱۷ گوَشتِش: ”اِدا مئے کِرّا تهنا پنچ نان و دو ماهیگ هست.“ ۱۸ گوَشتی: ”هرچے شمارا گۆن، منی کِرّا بیارێت.“ ۱۹ گڑا آییا مردم سبزگێن کاهانی سرا نندگئے پرمان داتنت، رَندا پنچێن نان و دوێن ماهیگی زرتنت، آسمانئے نێمگا چارتی و هُدائے شُگری گپت، گڑا نانی چُنڈ چُنڈ کرت و مریدانی دستا داتنت. مریدان نان مردمانی سرا بهر کرتنت. ۲۰ سجّهێن مردمان تان سێرا وارت و مریدان اَنگت چه سر آتکگێن چُنڈان، دوازده سَپْت پُرّ کرت. ۲۱ جنێن و چُکّان و اَبێد، کِساس پنچ هزار مردێن اَتنت. سجّهێنان سێرا وارت.
۲۲ ایسّایا هما دمانا مرید پرمان دات و گوَشتنت: ”تانکه من اے مردمان رُکستَ کنان، شما بۆجیگا سوار بێت و چه من پێسر گوَرمئے دومی نێمگا برئوێت.“ ۲۳ مردمانی رهادگ کنگا رَند، په دْوا کنگا تهنا کۆهئے سرا سر کپت. رۆنِند اَت و آ وت تهنا اَت. ۲۴ آ وهدا، بۆجیگ چه تئیابا دور رَستگ‌اَت، تْرند و تێزێن گوات و مستێن مئوج و چئولانی آماچ اَت. ۲۵ شپئے چارمی پاسا، ایسّا آپئے سرا گام جنان دێم په آیان پێداک اَت. ۲۶ وهدے مریدان ایسّا آپئے سرا گام جنان دیست، سکّ تُرست و گوَشتِش بلکێن روهے، پمێشکا چه تُرسا کوکّارِش کرت. ۲۷ بله ایسّایا هما دمانا گۆن آیان گوَشت: ”متُرسێت، اے من آن.“
۲۸ پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے تئو ائے، گڑا بِلّ که من هم آپئے سرا تئیی کِرّا کایان.“ ۲۹ ایسّایا گوَشت: ”بیا!“گڑا پِتْرُس چه بۆجیگا گوَرما اێر آتک و آپئے سرا ایسّائے نێمگا رئوگا لگّت. ۳۰ بله چه گواتئے تْرندیا تُرستی و اێر بُڈَّگا لگّت، گڑا کوکّاری کرت: ”او هُداوند! منا برَکّێن.“ ۳۱ هما دمانا ایسّایا دست شهار دات، آ گپت و گوَشتی: ”او کَمباور! چێا شکِّت کرت؟“ ۳۲ بۆجیگا سر کپتنت و گوات کپت و آرام بوت. ۳۳ هما که بۆجیگا نِشتگ‌اَتنت، ایسّااِش ستا و سنا کنانا گوَشت: ”بێشکّ تئو هُدائے چُکّ ائے.“
۳۴ وهدے آیان گوَرم گوازێنت گِنیسارِتئے شهرا اێر آتکنت. ۳۵ اۆدئے مردمان ایسّا پَجّاه آورت، سجّهێن هَند و دَمگئے آ دگه مردمِش سهیگ کرتنت و سجّهێن نادْراهِش آییئے کِرّا آورتنت. ۳۶ دَزبندی‌اِشَ کرت: ”بِلّ ما تئیی کباهئے لَمبا دست بجنێن و بَسّ.“آیان که دستَ جت، سجّهێن وشّ و دْراهَ بوتنت.