۱ او هُداوند! بادشاه چه تئیی زۆرا شادمانیَ کنت و
چه تئیی رَکّێنگا اِنت که اینچُک گَل و بال اِنت.
۲ تئو آییئے دلئے مراد بَکشاتگ‌اَنت و
آییئے لُنٹانی واهگِت چه آییا دور نداشتگ‌اَنت. اۆشت...
۳ چیا که گۆن بازێن برکتانی دئیگا په آییئے وشّ‌آتکا در آتکگئے و
تاجے چه اَسیلێن تلاها سرا داتِت.
۴ آییا چه تئو زِند لۆٹت و تئو بَکشات،
رۆچانی دْراجی، اَبد تان اَبد.
۵ چه تئیی بَکشاتگێن کامرانیان، آییئے شان و مڑاه مزن اِنت،
آییارا شئوکت و مزنی داتگ.
۶ په راستی اَبدمانێن برکت بَکشاتگ و
وتی بگلا گَل و شادانِت کرتگ.
۷ چیا که بادشاه هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت و
بُرزێن اَرشئے هُداوندئے مِهرا نلرزیت.
۸ تئیی دست، سجّهێن دژمنان درَ گێجیت،
تئیی راستێن دست په آیان که چه تئو نپرتَ کننت رسیت.
۹ آ وهدی که زاهرَ بئے
آیان پُراچشێن تَرونێئے پئیما کنئے.
هُداوند وتی هِژمئے تها آیان اێرَ بارت و
آییئے آچِش آیانَ وارت.
۱۰ آیانی پدرێچا چه زمینا گار و بێگواهَ کنئے،
چُکّ و نبیرگانِش چه مردمانی نیاما.
۱۱ هرچُنت که تئیی هلاپا پلیتێن شئوربندی بکننت و
بدێن رپک و پندل بسازنت بله سۆبێنَ نبنت،
۱۲ چیا که تئو آیانَ تاچێنئے،
وهدے که وتی کمانا دێم په آیانَ ترّێنئے.
۱۳ او هُداوند! گۆن وتی زۆر و توانا اَنچش مزن‌شان باتئے.
تئیی واک و کدرتا ستا کنێن و نازێنێن.