۱ زمین و آییئے سجّهێن هستی هُداوندئیگ اَنت،
جهان و سجّهێن مَهلوک.
۲ چیا که هُداوندا آییئے بنیات مان دریایا نادێنت و
آپانی سرا اۆشتارێنت.
۳ کئے چه هُداوندئے کۆها بُرزاد شتَ کنت؟
کئے آییئے پاکێن جاگها اۆشتاتَ کنت؟
۴ هما که دلی ساپ و دستی پاک اِنت،
هما که وتی اَرواها دێم په ناهودگیا نترّێنیت و
درۆگێن سئوگندَ نئوارت.
۵ آ چه هُداوندا برکتَ گیپت و
چه وتی رَکّێنۆکێن هُدایا، اَدل و اِنساپ.
۶ همے پئیما اَنت، آ مردم که آکوبئے هُدائے شۆهازا اَنت،
هما که په آییئے دێما هُدۆناک اَنت. اۆشت...
۷ او دروازگان! وتی سرا بُرز بدارێت.
او کوَهنێن در و دپیگان! وتا په شاهگانی پَچ کنێت،
تانکه مزنی و شانئے بادشاه بگوَزیت.
۸ مزنی و شانئے اے بادشاه کئے اِنت؟
پُرواک و زۆراورێن هُداوند،
هُداوند که جنْگا دلێر اِنت.
۹ او دروازگان! وتی سرا بُرز بدارێت!
او کوَهنێن در و دپیگان! وتا په شاهگانی پَچ کنێت،
تانکه مزنی و شانئے بادشاه بگوَزیت.
۱۰ مزنی و شانئے اے بادشاه کئے اِنت؟
لشکرانی هُداوند
هما اِنت مزنی و شانئے بادشاه. اۆشت...