زَبور

بهر ۳

او هُداوند! پاد آ

داوودئے زَبور، هما وهدا که چه وتی چُکّ اَبشالوما جِهَگا اَت.


۱ او هُداوند! منی دژمن چنکدر باز اَنت.

بازێنے منی هلاپا پاد آیگا اِنت.

۲ بازێنے منی بارئوا گوَشگا اِنت:

”هُدا اِشیا نرَکّێنیت.“ اۆشت...

۳ بله تئو او هُداوند! وت منی چاگردا اِسپر ائے،

منی شان و شئوکت ائے،

منا سرپرازَ کنئے.

۴ هُداوندُن گۆن بُرزێن تئوارے پریاتَ کرت و

آییا چه وتی پاک و گچێنیێن کۆها منا پَسّئو دات. اۆشت...

۵ من آسودگ وپتان و پاد آتکان،

چیا که هُداوند منی پُشت و پناه اَت.

۶ چه لَکّانی لَکّا نترسان که چه هر نێمگا منا اَنگرِّش کرتگ.

۷ او هُداوند! پاد آ.

او منی هُدا! منا برَکّێن.

تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و

بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.

۸ رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...