۱ منا کَدّ و کِساس کنگی لَٹّے دئیگ بوت و گوَشگ بوت: ”پاد آ، هُدائے پرستشگاها و کُربانجاها کَدّ و کِساس کن و هما مردمان هساب کن که اۆدا پرستشَ کننت. ۲ بله پرستشگاهئے ڈنّی پێشگاها یله کن، کَدّ و کِساسی مکن چێا که اے درکئومان دئیگ بوتگ. آ، پاکێن شهرا تان چِلّ و دو ماها لگتمالَ کننت. ۳ و من وتی دو شاهدا واک و اِهتیارَ دئیان که تان هما هزار و دو سَد و شستێن رۆچان پئیگمبری بکننت. اِشان گۆنی گوَرا بیت.“ ۴ اے، هما دوێن زئیتونئے درچک اَنت، زمینئے هُداوندئے دێما اۆشتاتگێن دوێن چِراگدان اَنت. ۵ و اگن کَسے اِشان تاوان دئیگ بلۆٹیت، چه اِشانی دپا آس درَ کئیت و دژمنانَ وارت. گڑا اگن کَسے اِشان تاوان دئیگ بلۆٹیت، همے ڈئولا اَلّما کُشگَ بیت. ۶ اِشان آسمانئے بند کنگئے اِهتیار گۆن اِنت تانکه اِشانی پئیگمبریئے رۆچان هچّ هئور مبیت و اِهتیارِش هست که آپا هۆنئے تها بدل بکننت و هر وهدا که بلۆٹنت، گۆن هر پئیمێن وباێا زمینا جتَ کننت.
۷ وهدے اِشان وتی شاهدی سَرجم کرت، چه جُهلێن تَهتَرونا در آیۆکێن رستر گۆن اِشان جنْگَ کنت، اِشان شِکستَ دنت و کُشیت و ۸ اِشانی جۆن اورشَلیمئے بازارا اێر کنگَ بنت، هما شهر که په مِسالے سُدوم و مِسرئے ناما زانگَ بیت، همۆدا که اِشانی هُداوند سَلیب کَشّگ بوتگ. ۹ تان سئے و نێم رۆچا چه هر کئوم، کَبیله، زبان و راجا مردم اِشانی جۆنانَ چارنت بله کَبر و کَپن کنگِشَ نئیلنت. ۱۰ زمینئے سرا نِشتگێن مردم، اِشانی سرا گَلَ بنت و جَشنَ گرنت و په یکدومیا ٹێکی دێمَ دئینت، چێا که اے دوێن پئیگمبران زمینئے سرا نِشتگێن مردم آزار داتگ‌اَنت.
۱۱ بله سئے و نێم رۆچا رند، چه هُدائے نێمگا زِندئے روه اِشانی جۆنا پِر ترّت و اے وتی پادانی سرا اۆشتاتنت. هرکَسا که دیستنت، مزنێن تُرسے آییئے جانا کپت. ۱۲ پدا اِشان بُرزێن تئوارے اِشکت که چه آسمانا گۆن اِشان گوَشگا اَت: ”اِدا، بُرزاد بیاێت.“اِشانی دژمن چارگا اَتنت و اے، جمبرێئے تها بُرزاد آسمانا شتنت. ۱۳ هما دمانا بلاهێن زمین‌چَنڈے آتک و شهرئے دَه‌یَکّ تباه بوت. زمین‌چَنڈا هپت هزار مردم مُرت. پَشت کپتگێنان سکّ باز تُرست و بُرزێن اَرشئے هُدااِش شان و شئوکت دات.
۱۴ دومی ”اَپسۆز“گوَستگ، بچار، سئیمی ”اَپسۆز“زوتّ آیگی اِنت.
۱۵ هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت:
” دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و
آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و
آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“
۱۶ نون بیست و چارێن کماش که وتی تَهتانی سرا هُدائے دێما نِشتگ‌اَتنت، دێم په چێر کپتنت و هُدااِش نازێنت. ۱۷ گوَشتِش:
”پُرواکێن هُداوندێن هُدا!
ما تئیی شُگرا گرێن،
هما که هست‌اِنت و هست بوتگ،
چێا که تئو وتی مزنێن زۆر و واک دستا گپتگ و
هُکمرانی بِندات کرتگ.
۱۸ کئوم زَهر گپتگ‌اَنت و
تئیی گَزب آتکگ.
مُردگانی دادرسیئے وهد رَستگ.
تئیی هِزمتکارێن پئیگمبران،
تئیی پَلگارتگێنان و
هرکَسا که تئیی نامئے تُرس هست،
کَسان و مزن،
آیانی مُزّ دئیگئے وهد آتکگ و
همایانی برباد کنگئے وهد
که زمینا برباد کنگا اَنت.“
۱۹ پدا هُدائے پرستشگاه اَرشا پَچ کنگ بوت و هُدائے اَهد و کَرارئے پێتی، آییئے پرستشگاهئے تها گِندگ بوت. گِرۆکی شَهم، بُرزێن تئوار و گْرند اَتنت، زمین‌چَنڈ و سکّ باز ترۆنگل بوت.