۱ رندا من آسمانا دگه هئیران کنۆک و بلاهێن نشانیے دیست، هپت پرێشتگ که هپتێن گُڈسری اَزابِش گۆن اَتنت، گُڈسری، پمێشکا که گۆن اِشان هُدائے گَزب سَرجمَ بیت.
۲ پدا من چیزّے دیست، دریاێئے پئیما اَت بله چۆ شیشّگا اَت، گۆن آسا هئوار. و من دیست شیشّگی دریائے کَشا هما اۆشتاتگ‌اَتنت که رسترئے سرا و آییئے بُت و نامئے نمبرئے سرا سۆبێن بوتگ‌اَتنت. چَنگِش دستا اَت که هُدایا داتگ‌اَتنت. ۳ آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت:
”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت،
او پُرواکێن هُداوندێن هُدا!
تئیی راه په اَدل و راستی اَنت،
او کئومانی بادشاه!
۴ کئے اِنت که چه تئو نتُرسیت،
او هُداوند!
کئے اِنت که تئیی ناما شئوکتَ ندنت؟
چێا که تهنا تئو پاک ائے.
سجّهێن کئومَ کاینت و
تئیی بارگاها ترا پرستشَ کننت،
چێا که تئیی آدلێن کار
زاهر بوتگ‌اَنت.“
۵ چه اِشیا رند، من چارت و پرستشگاه، بزان ”شاهدیئے تَمبو“اَرشا دیست که پَچ اَت. ۶ هپتێن پرێشتگ که هپتێن اَزابِش گۆن اَتنت، چه پرستشگاها ڈنّا در آتکنت. آیان سپا و رُژناێن لیلُمێن گُد و پۆشاک گوَرا اَت و سێنَگا تلاهێن پَٹّی‌اِش بستگ‌اَت. ۷ پدا چه چارێن سَهداران یکّێا هپتێن پرێشتگانا هپت تلاهێن دَرپ دات که چه هُدائے گَزبا پُرّ اَتنت، اَبد تان اَبد زندگێن هُدائے گَزبا. ۸ پرستشگاه چه دوتّا پُرّ بوت که چه هُدائے شئوکت و آییئے زۆرا آتک و کَسّا تان هما وهدا پرستشگاهئے تها شتَ نکرت که هپتێن پرێشتگانی هپتێن اَزاب سَرجم نبوتنت.