۱ هرکَس وتا هکومتئے چێردست بمَنّیت، پرچا که چه هُدائے نادێنتگێنا اَبێد، هچّ واک و اِهتیارے نێست و هر واک و کدرتے که هست، هُدایا نادێنتگ. ۲ پمێشکا، هرکَس که چه هکومتا سَرکشّیَ کنت، هُدائے نادێنتگێنئے هلاپا پاد آتکگ و هرکَس که سَرکشّی بکنت، وتی سرا مئیارباریَ کاریت. ۳ آ که شَرّێن کارَ کننت، آیان چه هکومتا تُرسے نێست، بله سِلکار چه آییا تُرسنت. اگن لۆٹئے چه هکومتئے تُرسا آزات ببئے، گڑا شَرّێن کار بکن و آ ترا مَنّیت و ستا کنت. ۴ په تئیی شَرّیا، هکومت هُدائے هِزمتکار اِنت، بله اگن بدکاریَ کنئے، چه آییا بتُرس چێا که زَهم مُپت و بے سئوَب آییئے دستا نه‌اِنت. آ هُدائے هِزمتکار اِنت، سِزا دئیۆکے که په بدکاران کَهرَ کاریت. ۵ گڑا، باید اِنت هکومتئے چێردست ببئے، تهنا چه کَهرئے تُرسا نه، چه وتی جَبین و وجدانا هم. ۶ په همے سئوَبا سُنگ و مالیات هم دئیێت، پرچا که هاکم هُدائے هِزمتکار اَنت و وتی وهدا په همے کارا دئینت. ۷ هرکَسئے هَکّا باید اِنت بدئیێت. اگن سُنگ و مالیاتۆ پِر اِنت، باید اِنت بدئیێت، اگن رَسَد پِر اِنت، گڑا رَسَدا بدئیێت. اگن اِزّت اِنت، اِزّت بکنێت و اگن شرپ اِنت، شرپ.
۸ هچکَسئے دئین شمارا پِر مبیت. شمئے دئینکاری تهنا گۆن یکدگرا مِهر کنگ اِنت؛ چێا که هرکَس گۆن دومیا مِهرَ کنت، آییا شَریَت برجاه داشتگ. ۹ پرچا که ”زنا مکن“، ”هۆن مکن“، ”دُزّی مکن“، ”تَماه مکن“و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“ ۱۰ مِهر گۆن همساهگا بدیَ نکنت. پمێشکا مِهر کنگ، شَریَتئے سَرجمی اِنت.
۱۱ اَنچُش هم، شما انّوگێن وهدا زانێت که نون آ ساهت آتکگ که چه وابا پاد بیاێت و هُژّار ببێت. چێا که نون مئے رَکّگ چه آ وهدئے هسابا نزّیکتر اِنت که ما ائولا باورمند بوتگ‌اَتێن. ۱۲ شپ، دێم په هلاسیا اِنت و رۆچ نزّیکّ. نون بیاێت تهارۆکیئے کار و کِردان یله کنێن و رُژناییئے زْرَها بپۆشێن. ۱۳ بیاێت شرپدارێن زِندے بگوازێنێن، هما زِند که رۆچئے رُژناییا گوازێنگَ بیت، چُشێن زِندے مگوازێنێن که په ایّاشی، هنۆش و ملار، وئیلانکی، لَنڈری، پَسات و هَسَدّ ببیت. ۱۴ اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.