۱ او براتان! نَزانێت که شَریَت تان هما وهدا اِنسانئے سرا هُکمَ کنت که اِنسان زِندگ اِنت؟ من گۆن همایان هبر کنگا آن که شَریَتا زاننت. ۲ په مِسال، شَریَتئے رَهبندا، یکّ جَنے تان هما وهدا وتی مردئے پابند اِنت که مردی زِندگ اِنت. بله اگن مردی مُرت، گڑا آ چه سور و سانگئے رَهبندان آزات اِنت. ۳ تان وهدے آییئے مرد زِندگ اِنت، اگن آ دگه مردے بگیپت، زِنهکار زانگَ بیت. بله اگن آییئے مرد بمریت، چه شَریَتئے اے رَهبندا آزات اِنت و اگن دگه مردے بگیپت زِنهکار زانگَ نبیت.
۴ او منی براتان! همے پئیما چه مَسیهئے جِسم و جانئے راها شما چه شَریَتا آزات بوتگ و مُرتگێت تان دگه کَسێئے ببێت، هماییئے ببێت که چه مُردگان جاه جناێنگ بوت، تان په هُدایا بَر و سَمر بیارێن. ۵ وهدے مئے مَهار گُنهکارێن سَرِشتئے دستا اَت، مئے بَند و بۆگانی تها هما پُرگُناهێن هئوا و هئوسان کارَ کرت که چه شَریَتئے زانگا چست بوتگ‌اَتنت تانکه په مَرکا بَر و سَمر بیارێن. ۶ بله نون ما چه شَریَتا آزات بوتگێن، چه هما چیزّا مُرتگێن که پێسرا مارا پابَندی کرتگ‌اَت، تانکه چه روهئے نۆکێن راها هُدائے هِزمتا بکنێن، چه شَریَتئے نِبشتهانی کوَهنێن راها نه.
۷ گڑا چے بگوَشێن؟ شَریَت گناه اِنت؟ هچبر! بله اگن شَریَت مبوتێن، منَ نزانت گناه چێے. اگن شَریَتا مگوَشتێن ”تَماه مکن“، منَ نزانت تَماه و لالِچ چێے. ۸ بله گناها چه هما هُکما سوتّ و پائدگ زُرت و منی دلا هر پئیمێن تَماه‌ای پێدا کرت. چێا که چه شَریَتا ڈنّ، گناه مُرتگ. ۹ یکّ وهدے من چه شَریَتا ڈنّ زِندَ گوازێنت، بله اَنچُش که شَریَتئے هُکم آتک، گناه زِندگ بوت و من مُرتان. ۱۰ من دیست هما هُکما که باید اِنت زِند بیاورتێن، په من مَرکی آورت. ۱۱ گناها چه اے هُکما سوتّ و پائدگ زُرت، منا رَدی دات و چه همے هُکما کُشتی. ۱۲ گڑا، شَریَت پاک اِنت، هُکمی هم پاک و نێک و آدل اِنت. ۱۳ گڑا آ چیزّ که نێک اِنت، منی مَرکئے سئوَب بوت؟ هچبر! چه آ شَریَتا که وت نێک اِنت، گناها منا دێم په مَرکا برت تان گناه، گناه زانگ و پجّارگ ببیت و چه شَریَتئے هُکما آییئے شِرّی و گَندگی بێهِساب ببیت.
۱۴ ما زانێن که شَریَت روهی چیزّے، بله من نَپسانی مردمے آن که گُلامێئے پئیما گناهئے کِرّا بها بوتگان. ۱۵ من وتی جندئے کار و کِردان سرپدَ نبان. آ کاران که کنگَ لۆٹان نکنانِش، بله هما کارانَ کنان که چه آیان نپرتَ کنان. ۱۶ اگن هما کارانَ کنان که کنگِشَ نلۆٹان، گڑا مَنّان که شَریَت شَرّ اِنت. ۱۷ نون، چه اِد و رَند، اے من نه‌آن که آ کارا کنت، اے هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ. ۱۸ منَ زانان که منا، بزان منی گُنهکارێن سَرِشتا هچّ نێکیے مان نێست. منا نێکێن کار کنگئے واهگ هست، بله کرتَ نکنان. ۱۹ آ نێکێن کاران که کنگَ لۆٹان نکنانِش، بله هما بدێن کارانَ کنان که کنگِشَ نلۆٹان. ۲۰ اگن من هما کارانَ کنان که نلۆٹان بکنانِش، گڑا چه اِد و رَند آ کارانی کنۆک من نه‌آن، کنۆک هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
۲۱ پمێشکا اے کانونا گندان که وهدے نێکی کنگَ لۆٹان، بدی گۆن من گۆن اِنت. ۲۲ وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن، ۲۳ بله دگه کانونے وتی بند و بۆگانی تها گِندان که گۆن منی دلئے کانونا جَنْگا اِنت. اے منا گناهئے کانونئے بَندیگَ کنت که منی بَند و بۆگانی تها کار کنگا اِنت. ۲۴ اُه که من چۆنێن سیَه‌رۆچێن مردمے آن. کئے منا چه اے مَرکیگێن جِسما رَکّێنیت؟ ۲۵ هُدائے شُگرا گِران که چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها رَکّان. هئو، وتی پگر و هئیالا هُدائے شَریَتئے گُلامیا کنان، بله وتی سَرِشتا گناهئے کانونئے گُلام آن.