تثنیه به زبان دری - فصل سی و سوم

فصل سی و سوم

موسی قوم اسرائیل را برکت می دهد

۱موسی، مرد خدا پیش از مرگ خود قوم اسرائیل را این چنین برکت داد:

۲«خداوند از کوه سینا آمد، مانند آفتاب از کوه سعیر بر ما طلوع کرد و از کوه فاران درخشید. ده ها هزار فرشته همراه او بودند و آتشی مشتعل در دست راست او. ۳خداوند قوم برگزیدۀ خود را دوست دارد. از کسانی که به او متعلق هستند، حمایت می کند. آن ها پیش پاهای او می نشینند و از کلامش بهره مند می شوند. ۴از احکامی که موسی برای ما داد اطاعت می کنیم و آن ها را مثل گنجینه ای نگاه می داریم. ۵وقتی قبایل و رهبران قوم اجتماع کردند خداوند را به پادشاهی برگزیدند.»

۶موسی در بارۀ قبیلۀ رؤبین گفت: «رؤبین زنده باشد و نمیرد و تعداد شان کم نشود.»

۷در بارۀ قبیلۀ یهودا گفت: «ای خداوند، ناله و زاری یهودا را بشنو! او را با سایر قبایل متحد گردان و در مقابل دشمنان به او کمک کن تا از خود دفاع نماید.»

۸در مورد قبیلۀ لاوی گفت: «ای خداوند، اوریم و تُمیم خود را به بندگان وفادارت سپردی. تو آن ها را در مسا امتحان کردی و در کنار چشمۀ مریبه آزمودی. ۹آن ها بیش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود ترا دوست دارند. از احکام تو اطاعت کردند و نسبت به پیمان تو وفادار ماندند. ۱۰احکام ترا به قوم اسرائیل تعلیم می دهند و بر قربانگاه تو خوشبوئی دود می کنند و قربانی تقدیم می نمایند. ۱۱ای خداوند، به مال و دارائی شان برکت بده و خدمت آن ها را قبول فرما. کمر بدخواهان شان را بشکن تا دیگر برنخیزند.»

۱۲در بارۀ قبیلۀ بنیامین گفت: «او حبیب خداوند است و در پناه او بسر می برد. خداوند تمام روز او را احاطه می کند و از هر خطری حفظش می نماید.»

۱۳در بارۀ قبیلۀ یوسف گفت: «خداوند سرزمین شان را برکت بدهد. با باران آسمان و آب های زیر زمین سرسبز، ۱۴با میوه هائی که در زیر نور آفتاب می رویند و با محصولات فراوان در هر فصل غنی گردد. ۱۵کوههای قدیمی شان پُر از درختان میوه شوند و تپه های ابدی آن ها با ثمر باشند. ۱۶زمین شان از نعمت های فراوان برخوردار شود و خداوند که در بوتۀ فروزان ظاهر شد از آن ها خوشنود باشد. تمام این برکات شامل حال یوسف باد، یعنی کسی که سرکردۀ برادران خود بود. ۱۷یوسف نیرو و قوت یک گاو را دارد. مانند گاو وحشی با شاخهای خود همۀ اقوام را می زند تا آخرین نقطۀ جهان می راند. ده ها هزار افرایم و هزارها مَنَسّی مثل او باشند!»

۱۸در بارۀ زبولون و ایسَسکار این چنین اظهار داشت: «زبولون سفرهایت با خوشی همراه باشند و تو ای ایسَسکار در خیمه ات شاد و خوشحال باشی. ۱۹آن ها اقوام بیگانه را به کوه خود دعوت می کنند و در آنجا قربانی های راستین را تقدیم می نمایند. آن ها ثروت خود را از بحر و گنجهای نهفته را از ریگ به دست می آورند.»

۲۰در مورد قبیلۀ جاد این چنین گفت: «متبارک باد کسی که جاد را وسیع می سازد. او مانند شیری است درنده و قوی که بازو و فرق را می دَرَد. ۲۱او بهترین قسمت زمین را برای خود انتخاب کرد. آن حصه ای که به حاکم متعلق بود، به او داده شد. وقتی رهبران اسرائیل یکجا جمع شدند، احکام و قوانین خداوند را بجا آوردند.»

۲۲در بارۀ قبیلۀ دان گفت: «دان مثل شیر بچه ای است که از باشان می جهد.»

۲۳در مورد قبیلۀ نفتالی این چنین گفت: «ای نفتالی، از برکات خداوند برخوردار شوی شرق و غرب نصیب تو باد!»

۲۴در بارۀ قبیلۀ اَشیر گفت: «اَشیر از همه قبایل زیادتر برکت یافته است، در بین برادران عزیز و محبوب باشد و سرزمینش پُر از درختان زیتون گردد. ۲۵شهرهایش با دروازه های آهنین محفوظ و مصئون باد و تا که زنده است قوی و نیرومند باشد.»

۲۶«ای قوم اسرائیل، خدای شما مثل و مانند ندارد. برای کمک تو با شوکت و جلال بر ابر های آسمان می خرامد. ۲۷خدای جاویدان پناهگاه تو است. با بازوی ابدی خود ترا نگاه می دارد، دشمنانت را از سر راهت می راند و می گوید: «آن ها را هلاک کن!» ۲۸پس مردم اسرائیل در آسایش بسر می برند. سرزمین آن ها پُر از غله و شراب و با بارانِ آسمان سیراب می شود. ۲۹خوشا بحال تو ای اسرائیل، تو قوم نجات یافتۀ خداوند هستی و هیچ قومی مثل تو نیست. خداوند سپر و ناصر تو است و با شمشیر خود به تو ظفر می بخشد. دشمنانت مُطیع تو می شوند و تو آن ها را پایمال می کنی.»