۱ یک عده از بزرگان اسرائیل نزد من آمدند تا دربارۀ آنها از خداوند هدایت بطلبم. ۲ در همان وقت کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۳ «ای انسان خاکی، این اشخاص به بُتها دل داده‌اند و بُت‌پرستی‌شان، آنها را به راه گناه بُرده است. پس چرا از من طلب هدایت می‌کنند؟ ۴ از جانب من، خداوند متعال، به آنها بگو: هر اسرائیلی که پیرو بُتها باشد و به راه گناه برود و آنگاه نزد یک نبی برای راهنمایی بیاید، من، خداوند، خودم به آنها جواب می‌دهم، جوابی که آنها با بُت‌پرستی خود سزاوار آن هستند. ۵ بُت‌پرستی، قوم برگزیدۀ مرا گمراه و از من دور ساخته است اما من می‌خواهم با جوابی که می‌دهم، آنها را دوباره به‌سوی خود بازگردانم.
۶ پس به قوم اسرائیل بگو که خداوند متعال می‌فرماید: توبه کنید، از بُت‌پرستی خود دست بکشید و از گناه و کارهای زشت رو‌بر‌گردانید، ۷ زیرا هر اسرائیلی و هر بیگانه‌ای که در سرزمین اسرائیل زندگی می‌کند، اگر خود را از من جدا کند و پیرو بُتها گردد و گناه ورزد و باز‌هم برای راهنمایی و هدایت نزد یک نبی بیاید، من که خداوند هستم، شخصاً به او جواب می‌دهم. ۸ من با نظر خشم به او می‌نگرم و ریشه‌اش را از بین قوم برگزیدۀ خود قطع می‌کنم، تا دیگران وحشت کنند و عبرت بگیرند. آنگاه می‌دانید که من خداوند هستم.
۹ اگر یکی از آن انبیا فریب بخورد و برای‌شان سخن دروغ بگوید، آنگاه من آن نبی را گمراه ساخته و او را از بین قوم برگزیدۀ خود ریشه‌کن می‌سازم و جزا می‌دهم. ۱۰ من هر دوی آنها را، یعنی هم نبی دروغین و هم آن کسی را که از او هدایت می‌گیرد، مجازات می‌کنم، ۱۱ تا قوم اسرائیل دیگر خود را از من دور نکنند و با گناه و کارهای زشت، آلوده نشوند. آنگاه آنها قوم برگزیدۀ من بوده و من خدای‌شان می‌باشم.» خداوند متعال فرموده است.
۱۲ کلام خداوند بر من نازل شد و فرمود: ۱۳ «ای انسان خاکی، اگر سرزمینی در مقابل من گناه کند و بی‌ایمان شود، با دست خود قدرت آن را در هم می‌شکنم و قحطی را می‌فرستم تا آن را از انسان و حیوان خالی سازد. ۱۴ اگر نوح، دانیال و ایوب هم با آنها می‌بودند، آن سه نفر به‌خاطر راستکاری خود می‌توانستند فقط جانهای خود را نجات بدهند. خداوند متعال فرموده است.
۱۵ اگر حیوانات وحشی را بفرستم که آن سرزمین را پایمال سازند و ویران کنند و مردم از ترس حیوانات وحشی از آن عبور نکنند ۱۶ و اگر آن سه مرد هم در آنجا زندگی می‌کردند، آن‌چنان‌که من خداوند متعال، خدای زنده هستم، به نام خود قسم می‌خورم که آنها نمی‌توانستند حتی جانهای پسران و دختران خود را هم حفظ کنند. تنها آنها زنده می‌ماندند و آن سرزمین به یک ویرانه تبدیل می‌گردید. ۱۷ اگر شمشیر دشمن را در آن کشور بفرستم تا آنجا را از انسان و حیوان پاک سازد، ۱۸ هر چند آن سه مرد هم در آنجا می‌بودند، آن‌چنان‌که من خداوند متعال، خدای زنده هستم، به نام خود قسم می‌خورم که آنها قادر نمی‌بودند حتی فرزندان خود را هم از مرگ نجات بدهند. آنها فقط می‌توانستند جانهای خود را حفظ کنند. ۱۹ یا اگر مردم کشوری را به مرض کُشنده گرفتار کنم و در اثر خشم خود انسان و حیوان را از بین ببرم، ۲۰ حتی اگر نوح، دانیال و ایوب هم در بین مردم می‌بودند، آن‌چنان‌که من خداوند متعال، خدای زنده هستم، به نام خودم قسم که آنها به‌خاطر راستکاری خود، فقط جانهای خود را نجات می‌دادند، آنها نمی‌توانستند حتی پسران و دختران خود را هم از مُردن رهایی بخشند.»
۲۱ اینک خداوند متعال چنین می‌فرماید: «پس چقدر بدتر خواهد بود هنگامی که من این چهار بلای کُشنده، یعنی جنگ، قحطی، حیوانات وحشی و مرض را بر اورشلیم بفرستم تا انسان و حیوان را از بین ببرند؟ ۲۲ اگر عده‌یی هم باقی بمانند و پسران و دختران خود را نیز نجات بدهند، وقتی نزد شما بیایند به آنها خوب نگاه کنید و ببینید که چقدر شریر هستند و آن وقت تصدیق می‌کنید که من آن بلاها را نا‌حق بر سر اورشلیم نیاورده بودم، ۲۳ وقتی‌که کردار و رفتار آنها را به چشم سر ببینید، می‌دانید که من دلیل معقولی برای مجازات آنها داشتم.» خداوند متعال فرموده است.