کتاب حِزقیال نبی
فصل سی و ششم
برکت خدا بر اسرائیل
۱خداوند فرمود: «تو ای انسان خاکی، برای کوهستان اسرائیل پیشگویی کن و بگو که به کلام من، خداوند متعال، گوش بدهد که می گویم:
۲دشمنانت به تو اهانت کردند و گفتند که بلندیهای قدیمی تو متعلق به آن ها هستند.
۳آن ها ترا ویران ساختند و از هر طرف مورد تاخت و تاز قرار دادند تا تصرفت کنند.
۴پس ای کوهستان اسرائیل، به کلام من، خداوند متعال، توجه کن که به کوهها، تپه ها، وادیها، دره ها، خرابه ها و شهرهای متروکی که همسایگان دَور و پیش، آن ها را غارت و تاراج کردند، چه می گویم:
۵آتش خشم من علیه این اقوام، مخصوصاً قوم ادوم شعله ور شده است، زیرا آن ها شما را تحقیر کرده متعلق بخود ساختند و همۀ تان را غارت و تاراج نمودند.
۶بنابران برای سرزمین اسرائیل پیشگویی کن و از جانب من، خداوند متعال، به کوهها، تپه ها، دره ها و وادیها بگو: من بر همسایگانی که شما را تحقیر کرده اند بسیار خشمگین هستم،
۷و من، خداوند متعال، به شما وعده می دهم که این مردم خود شان تحقیر و رسوا می شوند.
۸اما تو ای کوهستان اسرائیل، درختانت بار دیگر سبز می شوند و برای قوم برگزیدۀ من که بزودی بخانه و وطن خود مراجعت می کنند، میوه بار می آورند.
۹من با تو هستم و به تو اطمینان می دهم که زمینت را قلبه کنند و در آن تخم بکارند.
۱۰جمعیت ترا زیاد می کنم، شهرهایت مسکون و خرابه هایت دوباره آباد می شوند
۱۱و به تعداد انسان و حیوان می افزایم، آن ها زیاد و بارور می گردند. ترا مثل سابق معمور و بیشتر از پیش برکت می دهم. آنگاه می دانی که من خداوند هستم.
۱۲قوم برگزیدۀ خود، اسرائیل را برایت بازمی گردانم و آن ها ترا دوباره تصاحب می کنند و تو دیگر آن ها را بی اولاد نمی سازی.
۱۳خداوند متعال چنین می فرماید: مردمان دیگر می گویند که سرزمین اسرائیل آدمخوار است و قوم خود را بی اولاد می سازد.
۱۴من، خداوند متعال، می گویم که تو دیگر مردم را نمی خوری و قومت را بی اولاد نمی سازی،
۱۵و بعد از این به اقوام دیگر اجازه نمی دهم که ترا سرزنش و مسخره نمایند و کودکان ترا غارت کنند. خداوند متعال فرموده است.»
زندگی تازۀ اسرائیل
۱۶کلام خداوند بر من نازل شد:
۱۷«ای انسان خاکی، وقتی قوم اسرائیل در کشور خود زندگی می کردند، آن را با اعمال زشت خود آلوده ساختند. کردار آن ها در نظر من مثل حیض یک زن، نجس بود.
۱۸آن ها با خونریزی و بت پرستی آن سرزمین را نجس ساختند، بنابران بر آن ها خشمگین شدم.
۱۹آن ها را در بین اقوام و کشورهای جهان پراگنده ساختم و به این ترتیب آن ها را مطابق کردار و رفتار شان جزا دادم.
۲۰اما وقتی که در کشورهای دیگر رفتند، نام مقدس مرا بی حرمت ساختند، زیرا مردم می گفتند: «اینها قوم برگزیدۀ خداوند هستند که از سرزمین او رانده شده اند.»
۲۱من نگران نام قدوس خود هستم که آن ها به هر جائی که رفتند، آن را بی حرمت کردند.
۲۲پس به قوم اسرائیل بگو خداوند متعال چنین می فرماید: کاری را که می خواهم بکنم بخاطر شما نیست، بلکه بخاطر نام پاک خودم است که شما آن را در هر کشوری که رفتید، بی حرمت ساختید.
۲۳عظمت نام خود را که در میان قوم های دیگر، بی حرمت شده است نشان می دهم و بوسیلۀ شما قدوسیت خود را در برابر چشمان آن ها آشکار می سازم، آنگاه آن ها می دانند که من خداوند هستم. من، خداوند متعال، این را گفته ام.
۲۴شما را از بین اقوام و کشورهای دیگر جمع می کنم و به وطن خودتان می آورم.
۲۵بر شما آب پاک را می پاشم و شما را از همه نجاسات و آلودگی ها و بت پرستی پاک می سازم.
۲۶دل نوی به شما می بخشم و روح تازه ای را در وجود تان قرار می دهم. دل سنگی و نامطیع را از شما دور کرده، در عوض دل نرم و مُطیع به شما می دهم.
۲۷روح خود را در وجود تان جا می دهم تا احکام و قوانین مرا اطاعت نمایید.
۲۸در سرزمینی که من آن را به پدران تان بخشیدم ساکن شده، قوم برگزیدۀ من می شوید و من خدای تان می باشم.
۲۹شما را از آلودگی ها پاک می سازم، غله را برای تان فروان می کنم و دیگر روی قحطی را نمی بینید.
۳۰به میوۀ درختان و محصول کشتزارها می افزایم و دیگر بخاطر قحطی پیش مردمان غیر، خوار و حقیر نمی شوید.
۳۱آنگاه رفتار زشت گذشتۀ تان را بیاد می آورید و کردار قبیح خود را در نظر گرفته و از اعمال زشت تان بیزار و پشیمان می شوید.
۳۲ای قوم اسرائیل، بدانید که من این کارها را بخاطر شما نمی کنم، پس باید از اعمال گذشتۀ تان خجالت بکشید. خداوند متعال فرموده است.»
۳۳خداوند متعال می فرماید: «در آن روزی که شما را از گناهان تان پاک سازم، شهرها را مسکون و خرابه ها را دوباره آباد می کنم.
۳۴زمینی که در نظر مردم رهگذر بائر و متروک بود قلبه می شود
۳۵و آن ها می گویند: «این زمین، خشک و بی حاصل بود، حالا مثل باغ عدن شده است. خرابه ها و شهرهای ویران، پُر جمعیت و مستحکم شده اند.»
۳۶آنگاه کشورهای همسایه که هنوز باقی مانده اند می دانند که من، خداوند، ویرانه ها را دوباره آباد کرده ام و زمینهای پژمرده و متروک را بار دیگر سرسبز ساخته ام. من، خداوند، این را گفته ام.»
۳۷خداوند متعال می فرماید: «بار دیگر می گذارم که قوم اسرائیل به حضور من دعا کنند تا من آنرا اجابت نموده و جمعیت آن ها را مثل گلۀ گوسفند زیاد بسازم.
۳۸همان طوری که شهر اورشلیم در گذشته، در روزهای عید پُر از گوسفندان قربانی می شد، شهرهای ویران و متروک هم از جمعیت مملو می گردند. آنگاه همه می دانند که من خداوند هستم.»
