کتاب ارمیای نبی
فصل سوم
بی‌وفایی اسرائیل
۱ خداوند می‌فرماید: «اگر مردی زن خود را طلاق دهد و زن برود و با شخص دیگری ازدواج کند، آن مرد نمی‌تواند دوباره با او ازدواج کند، زیرا این کار، زمین را آلوده می‌سازد. اما تو ای اسرائیل، اگر‌چه با عاشقان زیادی زنا کردی، با اینهم می‌خواهی به‌سوی من برگردی.
۲ به تپه‌های بلند نگاه کن و ببین! آیا جایی پیدا می‌شود که تو با زنا نمودن خود آن را آلوده نکرده باشی؟ تو مانند راهزنی که در کمین نشسته است، بر سر راه به انتظار عاشقانت می‌نشینی. تو زمین را با اعمال زشت خود آلوده کرده‌ای.
۳ چون تو مانند یک زنِ فاسد، شرم و حیا نداری، بنابران بارش باران را از تو باز می‌دارم و از باران بهاری محرومت می‌سازم.
۴ حالا تو به من می‌گویی: «ای پدر، تو از دوران طفولیت دوست من بوده‌ای،
۵ پس برای همیشه بر من خشمگین نخواهی بود و قهرت تا ابد دوام نمی‌کند.» تو این را می‌گویی و اما باز‌هم به هر کار زشتی که دلت بخواهد، دست می‌زنی.»
اسرائیل و یهودا باید توبه کنند
۶ در دوران سلطنت یوشیای پادشاه، خداوند به من فرمود: «آیا دیدی که اسرائیل خیانتکار چه کرد؟ او بر هر تپۀ بلند و در زیر هر درخت سبز رفت و بُت‌پرستی کرد.
۷ من به این فکر بودم که او بعد از این‌همه کارهایی که کرد، دوباره به‌سوی من بر‌می‌گردد اما او بر‌نگشت و خواهر خائن او، یهودا هم کارهای او را دید.
۸ هر چند من اسرائیل بی‌وفا را طلاق دادم ولی یهودا عبرت نگرفت، از من نترسید و مانند اسرائیل به بُت‌پرستی پرداخت.
۹ با اینهم او شرمی نداشت و با پرستش بُتهای سنگی و چوبی که حکم زنا را دارد، زمین را آلوده کرد.
۱۰ علاوه بر آن، یهودا کارهای بد خواهر خود اسرائیل را نادیده گرفت و با قلب صاف نزد من بر‌نگشت بلکه توبه‌اش از روی ریا و تظاهر بود.»
۱۱ بعد خداوند به من فرمود: «اگر‌چه اسرائیل بی‌وفا مرا ترک گفت اما باز‌هم بهتر از یهودای خائن است.
۱۲ حالا به طرف شمال برو و بگو که خداوند می‌فرماید: ای اسرائیل بی‌وفا، به‌سوی من برگرد زیرا من خدای رحیم و مهربان هستم و تا ابد بر تو خشمگین نمی‌مانم.
۱۳ حالا به گناهت اقرار کن، زیرا تو بر ضد من که خداوند، خدای تو هستم سرکشی نموده و در زیر هر درخت سبز بُتها را پرستش کرده‌ای و نخواستی که از کلام من پیروی کنی. من، خداوند چنین گفته‌ام.»
۱۴ خداوند همچنان می‌فرماید: «ای فرزندان بی‌وفا، به‌سوی من که صاحب و خداوند شما هستم برگردید. من از بین شما از هر شهر یک نفر و از هر قبیله دو نفر را گرفته با خود به کوه صهیون در اورشلیم می‌آورم.»
۱۵ خداوند می‌فرماید: «من برای شما رهبران مورد پسند خود را انتخاب می‌کنم تا شما را بر اساس حکمت و دانش هدایت کنند.
۱۶ وقتی جمعیت شما در آن سرزمین زیاد شود، دیگر کسی آن روزها را که صندوق پیمان خداوند در اختیار‌شان بود، یاد نمی‌کند. آنها دیگر در فکر آن نمی‌باشند و حتی نمی‌خواهند که صندوق پیمان بار دیگر ساخته شود.
۱۷ در آن زمان، اورشلیم به عنوان تخت پادشاهی خداوند بوده همه قومهای جهان در آنجا در حضور او جمع می‌شوند، از سرکشی دست می‌کشند و دیگر دنبال هوس و میل نفسانی خود نمی‌روند.
۱۸ مردم یهودا و اسرائیل که در شمال در حال تبعید به سر می‌بُردند، با هم به سرزمینی که به اجداد‌شان به ارث داده بودم، بر‌می‌گردند.»
بُت‌پرستی قوم برگزیدۀ خدا
۱۹ خداوند می‌فرماید:
«ای قوم اسرائیل، من می‌خواستم شما را به حیث فرزندان خود بپذیرم
و آن سرزمین سرسبز را که زیباترین سرزمین جهان است، به شما ببخشم.
انتظار داشتم که شما مرا پدر خطاب کنید
و از من روی بر‌نگردانید.
۲۰ اما شما برعکس، مانند یک زن بی‌وفا
که شوهر خود را ترک می‌کند،
به من خیانت کردید و بی‌وفا شدید.»
۲۱ صدایی از کوه‌ها به گوش می‌رسد
و آن صدای گریه و نالۀ قوم اسرائیل است،
زیرا آنها از راه راست منحرف شده
و مرا که خداوند، خدای‌شان هستم فراموش کرده‌اند.
۲۲ «ای فرزندان بی‌وفا، به‌سوی من برگردید
تا شما را از بی‌وفایی‌تان شِفا بدهم!»
آنها جواب می‌دهند: «ما حاضریم که به حضور تو بیاییم، زیرا تو خداوند، خدای ما هستی.
۲۳ ما به‌یقین از بُت‌پرستی در بالای تپه‌ها فایده‌ای ندیدیم. نجات قوم اسرائیل تنها به‌دست خداوند، خدای ماست.
۲۴ پرستش شرم‌آور بُتِ بعل سبب شد تا ما گله و رمه، پسران و دختران و همه چیزهای دیگری را که اجداد ما از زمانهای قدیم برای آن زحمت کشیده بودند، از دست بدهیم.
۲۵ ما باید خجالت بکشیم و رسوایی را قبول کنیم، زیرا ما و همچنان پدران ما از کودکی تا به امروز در برابر خداوند، خدای خود گناه کرده‌ایم و از فرمان او اطاعت ننموده‌ایم.»
