۱در کوچه های اورشلیم بگردید و به اطراف خود نگاه کنید. بر سر چهارراهی ها بایستید و همه جا را جستجو نمائید. اگر توانستید حتی یک نفر را که با انصاف و راستکار باشد، بیابید، آنگاه من این شهر را می بخشم. ۲اگرچه بنام من قسم می خورند، اما قسم شان دروغ است.
۳ای خداوند، چشمان تو ناظر صداقت و راستی اند. تو آن ها را زدی، اما دردی را احساس نکردند. گرچه آن ها را مجازات کردی، ولی اصلاح نشدند. آن ها دلهای خود را از سنگ هم سخت تر ساختند و توبه نکردند. ۴آنگاه من گفتم: «آن ها مردم فقیر و بی شعور هستند. راه خداوند را نمی شناسند و از احکام او خبر ندارند. ۵پس پیش توانگران می روم و با آن ها صحبت می کنم، زیرا آن ها طریق خداوند را می دانند و از اوامر او با خبر اند.» اما دیدم که آن ها هم یوغ اطاعت خدا را شکسته و خود را از بندگی او رها ساخته اند. ۶بنابران، شیر درنده ای آن ها را طعمۀ خود می سازد و گرگ بیابان آن ها را هلاک می کند و پلنگی در کمین است تا هر کسی را که بیرون برود، پاره پاره کند، زیرا نافرمانی و سرپیچی ایشان زیاد است و دیگر پیرو خدا نیستند.
۷خداوند می فرماید: «پس چطور می توانم شما را ببخشم؟ فرزندان تان مرا ترک کرده اند و به آنچه که خدا نیست قسم خوردند. آن ها را سیر نمودم، مگر مرتکب زنا شدند و به فاحشه خانه هجوم بردند. ۸آن ها مانند اسپهای سیر شیهه می کشند تا توجه زن همسایه را جلب کنند. ۹و خداوند می گوید آیا بخاطر کارهای شرم آور شان آن ها را جزا ندهم؟ آیا از این قوم انتقام نگیرم؟ ۱۰ای دشمنان، به تاکستانهای شان هجوم ببرید و تاکها را قطع کنید، اما تاکستانها را بکلی نابود نسازید. شاخه های شان را بِبُرید، زیرا آن ها به خداوند تعلق ندارند.» ۱۱خداوند می فرماید: «مردم اسرائیل و مردم یهودا به من خیانت بزرگی کرده اند.»
۱۲آن ها خداوند را انکار کرده و گفته اند: «خداوند با ما کاری ندارد. هیچ آسیبی به ما نمی رسد و روی قحطی و جنگ را نمی بینیم. ۱۳انبیاء حرفهای بیهوده می زنند. آن ها از جانب خدا پیامی ندارند. مصیبتی که از آن ما را می ترسانند، بر سر خود شان می آید.»
۱۴بنابران، خداوند، خدای قادر مطلق چنین می فرماید: «چون آن ها اینگونه حرفها را می زنند، پس ای ارمیا، من کلام خود را در دهان تو مثل آتش و این قوم را مانند هیزم می سازم تا آن ها را بسوزاند.»
۱۵خداوند می فرماید: «ای اسرائیل، من یک قوم نیرومند و قدیمی را که تو زبان شان را نمی فهمی، از سرزمینی دوردست علیه تو می آورم. ۱۶کمانداران آن ها جنگجویان نیرومند هستند که بدون ترحم می کشند. ۱۷خرمن و آذوقۀ ترا تاراج می کنند، فرزندانت را بقتل می رسانند، گله و رمه ات را با خود می برند، تاکها و درختان انجیر ترا از بین می برند و شهرهای مستحکمت را که پناهگاه تو اند، ویران می کنند.»
۱۸خداوند می فرماید: «اما در آن زمان هم شما را بکلی نابود نمی سازم. ۱۹اگر از تو ای ارمیا بپرسند: خداوند، خدای ما چرا این بدبختی ها را بر سر ما آورد؟ تو به آن ها بگو: چون شما خداوند را ترک کردید و در کشور خود خدایان بیگانه را پرستیدید، بنابران، شما بیگانگان را در سرزمینی که از شما نیست خدمت می کنید.»
۲۰خداوند می فرماید: «به خاندان اسرائیل و مردم یهودا اعلام کنید و بگوئید: ۲۱ای قوم نادان و بی شعور که چشم دارید، اما نمی بینید، گوش دارید، ولی نمی شنوید، به من گوش بدهید. ۲۲من خداوند هستم، آیا به من احترام ندارید و در حضور من از ترس نمی لرزید؟ من ریگ را بعنوان یک قانون ابدی و سرحدی برای بحر قرار می دهم که اگر ابحار بخروشند و امواج آن متلاطم گردند، از آن سرحد نتوانند بگذرند. ۲۳اما قوم برگزیدۀ من دل سرکش و طغیانگر دارند. آن ها متمرد شده و مرا ترک کرده اند. ۲۴هرچند من باران را در بهار و خزان به آن ها می دهم و موسم کشت و فصل درو را برای شان تعیین کرده ام، ولی آن ها هیچگاهی در این فکر نبوده اند که به من احترام کنند. ۲۵خطاهای آن ها مانع بخشش های من شد و گناهان شان آن ها را از نعمت های من محروم کرد.
۲۶در میان قوم برگزیدۀ من اشخاص شریر پیدا می شوند. آن ها مانند صیادان برای شکار در کمین هستند و برای مردم دام می نهند تا مال و دارائی آن ها را به چنگ آورند. ۲۷مثل قفس شکارچی که پُر از پرندگان است، خانۀ آن ها هم از فریب و حیله پُر است. به همین دلیل است که آن ها صاحب مقام و ثروت شده اند. ۲۸خوب می خورند و خوب می پوشند و کارهای زشت آن ها حد و اندازه ندارند. از حق یتیمان دفاع نمی کنند و با وجودیکه کامران و سعادتمند هستند، به داد فقیران نمی رسند. ۲۹آیا آن ها را بخاطر این کارهای شان جزا ندهم؟ آیا از چنین قومی انتقام نگیرم؟ خداوند چنین فرموده است.
۳۰حادثۀ عجیب و هولناکی در این سرزمین روی داده است. ۳۱انبیاء پیامهای دروغ می دهند، کاهنان طبق هدایت انبیاء رفتار می کنند و قوم برگزیدۀ من این وضع را می پسندند. اما عاقبت چه می کنند و چه کاری از دست شان بر می آید؟»