کتاب ایوب

فصل بیستم

صوفر: بدکاران به سزای اعمال شان می رسند

​۱آنگاه صوفرِ نعماتی جواب داد: ​۲«ایوب، سخنان تو مرا بی حوصله ساخته است و دیگر نمی توانم خاموش بمانم و مجبورم که جوابت را بدهم. ​۳سخنان تو همه توهین آمیز بودند و من می دانم که چگونه به تو جواب بدهم. ​۴می دانی که از زمان قدیم، وقتی انسان اولین بار بر زمین قرار داده شد، ​۵سعادت و خوشی مردم بدکار همیشه ناپایدار بوده است. ​۶آن ها هر قدر در زندگی پیشرفت کنند و جاه و جلال شان سر به فلک بکشد، ​۷سرانجام مانند فضله دور افگنده شده برای همیشه نابود می گردد و آشنایان شان می گویند: «آن ها کجا هستند؟» ​۸مثل خواب و خیال محو می شوند. ​۹دیگر به نظر نمی خورند و از جائی که زندگی می کردند، برای همیشه ناپدید می گردند. ​۱۰فرزندان شان از مردم فقیر گدائی می کنند و همۀ آنچه را که از مردم بزور گرفته بودند، پس می دهند. ​۱۱بدنهای شان که زمانی جوان و نیرومند بودند، به گور می روند و خاک می شوند.

​۱۲‏-۱۳آن ها از شرارت لذت می برند. طعم آن دهان شان را شیرین نگه می دارد، ​۱۴اما آنچه را که خورده اند در شکم شان ترش کرده به زهر مار تبدیل می شود ​۱۵و ثروتی را که بلعیده اند، قی می کنند. خدا همه را از شکم شان بیرون می کشد. ​۱۶آنچه را که خورده اند مانند زهر مار آن ها را مسموم کرده هلاک می سازد. ​۱۷آنقدر زنده نمی مانند که از نعمت های روغن زیتون، شیر و عسل بهره ای بردارند ​۱۸و از دارائی و مال خود استفاده کنند و لذت ببرند. ​۱۹زیرا آن ها به مردم مسکین ظلم نموده مال شانرا غصب کردند و خانه ای را که خود شان نساخته بودند، بزور گرفتند.

​۲۰در اندوختن ثروت حریص هستند و قناعت ندارند. ​۲۱از مالی که دزدی کرده اند، چیزی برای شان باقی نمی ماند و خوشبختی آن ها زوال می شود. ​۲۲در اوج سعادت، ناگهان مصیبت و بدبختی بر سر شان می آید و رنج و مصیبت دامنگیر شان می شود. ​۲۳در وقتی که همه چیز دارند و شکم شان سیر است، به غضب خدا گرفتار می شوند. ​۲۴از شمشیر آهنین فرار می کنند، اما هدف تیر برنجی قرار می گیرند. ​۲۵وقتی تیر را از بدن شان بیرون می کشند، نوک براق آن جگر شان را پاره می کند و وحشتِ مرگ آن ها را فرا می گیرد. ​۲۶همه مال و ثروتی را که اندوخته اند، نابود می شوند و آتش ناگهانی باقیماندۀ دارائی آن ها را از بین می برد. ​۲۷آسمان ها گناهان شان را آشکار می سازند و زمین علیه آن ها گواهی می دهد. ​۲۸در اثر خشم خدا مال خانۀ شان تاراج می شود. ​۲۹اینست سرنوشت مردم بدکار که خدا برای شان تعیین فرموده است.»