۱نقره از معدن استخراج می شود و طلا را در کوره تصفیه می کنند. ۲آهن را از زمین و مس را از سنگ به دست می آورند. ۳مردم در اعماق تاریکی تفحص می کنند و برای سنگهای معدنی به دورترین نقطۀ زمین به جستجو می پردازند. ۴در دره هائی که پای بشر نرسیده است نقب می زنند و از طنابها خود را آویزان کرده به درون آن ها می روند. ۵سطح زمین خوراک بار می آورد، در حالیکه در زیر هستۀ همین زمین آتش مذاب نهفته است. ۶سنگهای زمین دارای یاقوت و طلا هستند. ۷حتی پرندگان شکاری و عقابها آن معادن را نمی شناسند و ندیده اند. ۸شیر و حیوان درندۀ دیگر در آن جاها قدم نزده اند. ۹اما مردم سنگ خارا را می شکنند و کوهها را از بیخ می کنند، ۱۰صخره ها را می شگافند و سنگهای نفیس را به دست می آورند. ۱۱سرچشمۀ دریاها را می کاوند و اشیای نهفته را بیرون می آورند.
۱۲اما حکمت را در کجا می توان یافت و جای دانش کجا است؟ ۱۳انسان فانی راه آن را نمی داند و در دنیای زندگان پیدا نمی شود. ۱۴اعماق اوقیانوسها می گویند: «حکمت نزد ما نیست و در اینجا پیدا نمی شود.» ۱۵حکمت را نمی توان با طلا خرید و ارزش آن بیشتر از نقره است. ۱۶گرانبهاتر از طلا و جواهرات نفیس است. ۱۷طلا و الماس را نمی توان با حکمت برابر کرد و با جواهر و طلای نفیس تبادله نمی شود. ۱۸ارزش حکمت بمراتب بالا تر از مرجان و بلور و گرانتر از لعل است. ۱۹یاقوت کبود و طلای خالص را نمی توان با حکمت مقایسه کرد.
۲۰پس حکمت را از کجا می توان به دست آورد و منشأ دانش کجا است؟ ۲۱حکمت از نظر تمام زنده جانها پوشیده است و حتی پرندگان هوا آن را دیده نمی تواند. ۲۲مرگ و نیستی ادعا می کنند که فقط آوازۀ آن را شنیده اند.
۲۳تنها خدا راه حکمت را می شناسد و می داند که آن را در کجا می توان یافت. ۲۴زیرا هیچ گوشۀ زمین از او پوشیده نیست و هر چیزی که در زیر آسمان است می بیند. ۲۵خدا به باد قدرت وزیدن را می دهد و حدود و اندازۀ بحرها را تعیین می کند. ۲۶به باران فرمان می دهد که در کجا ببارد و برق و صاعقه در کدام مسیر تولید شود. ۲۷پس او می داند که حکمت در کجا است. او آنرا دید و آنرا بیان کرد؛ آنرا مهیا ساخت و تأیید فرمود. ۲۸خدا به انسان گفت: «به یقین بدانید که ترس از خداوند حکمت واقعی است و پرهیز کردن از شرارت دانش حقیقی است.»