کتاب ایوب

فصل سی و چهارم

الیهو در مورد عدالت سخن می گوید

​۱الیهو به سخنان خود ادامه داده گفت: ​۲«ای مردان دانا، به سخنان من گوش بدهید و ای عاقلان بشنوید! ​۳همانطوریکه مزۀ غذا با زبان احساس می شود، گوش هم سخنان را تشخیص می دهد. ​۴پس ما باید آنچه را که درست است انتخاب کنیم و چیزهای خوب را اختیار نمائیم. ​۵ایوب گفت: «من بیگناه هستم و خدا مرا از حق من محروم کرده است. ​۶باوجودیکه تقصیری ندارم، اما خدا مرا دروغگو می شمارد. گرچه خطائی از من سر نزده است، ولی زخمهای علاج ناپذیر در بدن خود دارم.»

​۷آیا کسی را دیده اید که مثل ایوب سخنان تمسخرآمیز بزند؟ ​۸او همنشین مردم شریر است و با اشخاص بد سر و کار دارد. ​۹او می گوید: «چه فایده که انسان رضامندی خدا را حاصل کند؟»

​۱۰ای کسانی که دارای عقل و شعور هستید سخنان مرا بشنوید. خدای قادر مطلق هرگز ظلم و بدی نمی کند. ​۱۱او هر کسی را مطابق اعمالش مکافات می دهد و هر انسان را طوریکه سزاوار است، مجازات می کند. ​۱۲خدای قادر مطلق بدی را نمی پسندد و بی عدالتی نمی کند. ​۱۳اختیار تمام دنیا در دست او است و با قدرت خود جهان را اداره می کند. ​۱۴اگر خدا اراده کند و روح و نَفَس خود را از انسان پس بگیرد، ​۱۵همۀ انسانها هلاک می شوند و به خاک بر می گردند.

​۱۶اگر شعور دارید گوش کنید که من چه می گویم. ​۱۷آیا کسی که از عدالت نفرت دارد، حکمرانی کرده می تواند؟ آیا می خواهی خدای عادل را محکوم کنی؟ ​۱۸خدا پادشاهان و حاکمان را که اگر بدکار و شریر باشند، محکوم می سازد. ​۱۹او از فرمانروایان طرفداری نمی کند و ثروتمندان را بر فقرا ترجیح نمی دهد، زیرا همگی را دست قدرت او خلق کرده است. ​۲۰انسان ناگهان نیمۀ شب می میرد و خدا در یک لحظه جان انسان را می گیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را به دیار نیستی می فرستد. ​۲۱چشمان تیزبین او همه کارهای بشر را می بیند و هر قدم او را زیر نظر دارد. ​۲۲هیچ ظلمت و تاریکی نمی تواند اشخاص بدکار را از نظر خدا پنهان کند. ​۲۳خدا لزومی ندارد که برای داوری انسان وقتی را تعیین کند. ​۲۴او زورمندان را بدون تحقیق از بین می برد و دیگران را جانشین آن ها می سازد. ​۲۵زیرا او از تمام اعمال شان آگاه است و شبانگاه آن ها را سرنگون می کند. ​۲۶آن ها را در حضور همۀ مردم بخاطر کارهای بد شان مجازات می کند. ​۲۷زیرا که آن ها از راه خدا منحرف شده اند و از احکام او پیروی نمی کنند. ​۲۸آن ها چنان ظلمی در حق مردم مسکین و فقیر نمودند که خدا فریاد شان را شنید.

​۲۹اگر خدا نخواهد به کمک آن ها برسد، چه کسی می تواند از او ایراد بگیرد؟ اما او این کار را نمی کند، زیرا در آن صورت انسانها همگی ـ خواه یک فرد باشد یا یک ملت ـ عاجز می مانند. ​۳۰خدا اجازه نمی دهد که بدکاران بر مردم حکمرانی کنند و بر آن ها ظلم نمایند.

​۳۱ایوب، تو باید به گناهان خود در حضور خدا اعتراف نمائی و وعده بدهی که دیگر گناه نکنی. ​۳۲از خدا بخواه که گناهانت را به تو نشان بدهد و باید از کارهای بدی که کرده ای، دست بکشی. ​۳۳تو با کارهای خدا مخالفت می کنی و بازهم انتظار داری که او آنچه را که می خواهی برایت انجام بدهد. حالا خودت تصمیم بگیر نه من، و بگو که چه فکر می کنی. ​۳۴کسیکه عاقل است و شعور دارد و حرف مرا می شنود، تصدیق می کند ​۳۵که سخنان تو همه احمقانه اند و معنی ندارند. ​۳۶تو مثل اشخاص شریر حرف می زنی و باید جزا ببینی. ​۳۷تو با نافرمانی خود بر گناهانت می افزائی و در حضور همگی به خدا اهانت می کنی.»