کتاب یوئیل نبی
فصل دوم
تشبیه نمودن هجوم ملخها به یک لشکر
۱ شیپور را به عنوان زنگ خطر در صهیون بنوازید،
بگذارید صدای آن بر بالای کوه مقدس من شنیده شود
و همۀ ساکنان کشور از ترس بلرزند،
زیرا روز داوری خداوند به زودی فرا‌می‌رسد.
۲ آن روز، روز تاریکی و ظلمت،
روز ابرهای سیاه و تاریکی مطلق است،
لشکر نیرومندی مانند سیاهی شب، کوه‌ها را می‌پوشاند.
آن لشکر چنان بزرگ و قوی است
که مانند آن قبلاً هرگز دیده نشده است
و بعد از این هم برای نسلهای آینده دیده نمی‌شود.
۳ پیشاپیش آنها، آتش همه چیز را می‌سوزاند
و در عقب آنها شعلۀ آتش زبانه می‌کشد.
قبل از آمدن آنها، زمین مانند باغ عدن میباشد
اما وقتی از آن می‌گذرند، زمین به بیابان خشک و پژمرده تبدیل می‌شود.
هیچ‌چیزی از دست آنها نجات یافته نمی‌تواند.
۴ آنها شبیه اسپها هستند
و مانند اسپهای جنگی می‌تازند.
۵ وقتی بر کوه‌ها جست و خیز می‌زنند،
صدای‌شان مانند غُرش گادی‌های جنگی
و صدای شعلۀ آتش است که کاه را می‌سوزاند
و مانند فریاد لشکر نیرومندی است که به میدان جنگ می‌رود.
۶ مردم در برابر آنها وحشت میکنند
و رنگ از روی‌شان می‌پرد.
۷ ملخها مانند جنگجویان حمله می‌آورند
و همچون سربازان بر دیوارها بالا می‌شوند.
همۀ آنها مستقیم به پیش می‌روند
و خط سیر خود را تغییر نمی‌دهند.
۸ آنها مانع یکدیگر نمی‌شوند،
بلکه در صف خود مستقیماً به پیش می‌روند،
خط دفاع را می‌شکنند
و هیچ سلاحی نمی‌تواند مانع آنها شود.
۹ به شهر هجوم می‌برند، بر دیوارها بالا می‌شوند
و مانند دزدان از راه کلکین‌ها وارد خانه‌ها می‌شوند.
۱۰ زمین در زیر پای آنها به لرزه می‌آید
و آسمانها تکان می‌خورند.
آفتاب و مهتاب تاریک می‌شوند
و ستاره‌گان نور افشانی نمی‌کنند.
۱۱ خداوند با صدای بلند به لشکر خود فرمان می‌دهد
و لشکر بزرگ و بی‌شمار او فرمانش را بجا می‌آورند.
روز داوری خداوند واقعاً یک روز عظیم و ترسناک است.
کیست که بتواند آن را تحمل کند؟
دعوت دوباره برای توبه
۱۲ خداوند می‌فرماید: «حتی همین حالا،
با تمام قلب‌تان،
با روزه، گریه و ماتم به‌سوی من برگردید.
۱۳ پاره کردن لباسهای‌تان کافی نیست.
غم و اندوه خود را با دلهای شکستۀ‌تان نشان دهید.»
توبه کنید و به‌سوی خداوند، خدای‌تان بازگردید،
زیرا او رحیم و مهربان است.
زود خشمگین نمی‌شود و رحمت و محبت او بی‌پایان است.
همیشه برای بخشیدن آماده است و راضی به مجازات شما نیست.
۱۴ کسی چه می‌داند، شاید خداوند ارادۀ خود را تغییر دهد
و محصولات شما را آنقدر برکت بدهد
که دوباره بتوانید آرد و شراب را به عنوان هدیه به خداوند، خدای‌تان تقدیم کنید.
۱۵ شیپور را در کوه صهیون به صدا آورید،
به مردم فرمان دهید که روزه بگیرند و همه جمع شوند.
۱۶ برای آنها مراسم تقدیس را انجام دهید.
اشخاص پیر، اطفال و حتی کودکان شیرخوار را جمع کنید.
داماد و عروس از خانه و اتاق خود بیرون بیایند.
۱۷ کاهنانی که خادمان خداوند هستند،
بین دروازۀ ورودی عبادتگاه و قربانگاه ایستاده شوند،
آنها گریه کنند و بگویند:
«ای خداوند، بر قوم برگزیدۀ خود رحم کن.
نگذار که آنها نزد ملتهای دیگر مسخره شوند
و به قوم برگزیدۀ تو بگویند: خدای شما کجاست؟»
وعدۀ بازسازی سرزمین اسرائیل
۱۸ آنگاه خداوند به‌خاطر آبروی سرزمین خود به غیرت می‌آید
و بر قوم برگزیدۀ خود رحمت می‌کند.
۱۹ خداوند در جواب قوم برگزیدۀ خود می‌فرماید:
«من برای شما غله، شراب و روغن زیتون می‌فرستم تا سیر شوید.
دیگر نمی‌گذارم که ملتهای بیگانه شما را مسخره کنند.
۲۰ لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،
از آنجا دور کرده به یک سرزمین خشک و ویران می‌رانم.
بعضی از آنها را در بحیرۀ مُرده
و بعضی را در بحیرۀ مدیترانه می‌فرستم تا در آنجا بمیرند
و بوی بد لاشه‌های‌شان بلند شود.»
یقیناً خداوند کارهای عظیمی انجام داده است!
۲۱ ای سرزمین یهودا، نترس و خوشی کن
زیرا خداوند کارهای بزرگی برایت انجام داده است!
۲۲ ای حیوانات صحرا، هراسان نباشید
زیرا چراگاه‌ها سرسبز می‌شوند.
درختها میوه بار می‌آورند،
میوۀ انجیر و انگور فراوان می‌گردد.
۲۳ ای مردم صهیون، خوشحال باشید
و از کارهای خداوند خوشی کنید!
چون او در وقت مناسب، باران فراوان می‌فرستد.
خداوند مانند گذشته، باران بهاری را در بهار
و باران خزانی را در خزان
برای سرسبزی زمینهای‌تان می‌فرستد.
۲۴ بار دیگر خِرمنگاه‌ها پُر از گندم
و خمره‌ها از آب انگور و روغن زیتون لبریز می‌گردند.
۲۵ خداوند می‌فرماید:
«خسارۀ سالهایی را که آن ملخها،
یعنی همان لشکر بزرگی که من فرستادم،
بر شما وارد آوردند، جبران می‌کنم.
۲۶ غذای فراوان خورده و سیر می‌شوید
و نام مرا که خداوند، خدای‌تان هستم
به‌خاطر کارهای حیرت‌انگیزی که برای شما انجام داده‌ام، ستایش می‌کنید.
قوم برگزیدۀ من دیگر خوار و شرمنده نمی‌شود.
۲۷ آنگاه شما، ای قوم اسرائیل، می‌دانید که من در بین شما می‌باشم
و تنها من، خداوند، خدای‌تان هستم
و شما که قوم برگزیدۀ من می‌باشید،
دیگر هرگز خوار و شرمنده نمی‌شوید.»
خداوند روح خود را بر همه نازل می‌کند
۲۸ خداوند می‌فرماید:
«بعد از آن، روح خود را بر همۀ مردم نازل می‌کنم.
پسران و دختران‌تان نبوت میکنند.
اشخاص پیر شما خوابها و جوانان‌تان رؤیاها می‌بینند.
۲۹ در آن روزها حتی بر غلامان و کنیزان شما هم
روح خود را نازل می‌کنم.
۳۰ نشانه‌های حیرت‌انگیزی از خون،
آتش و ستونهای دود،
در آسمانها و زمین نشان می‌دهم.
۳۱ قبل از آن که روز عظیم و وحشتناک داوری خداوند فرا‌رسد،
آفتاب تاریک شده و مهتاب رنگ خون می‌گیرد.
۳۲ اما هر‌کس که به نام خداوند دعا کند، نجات می‌یابد،
زیرا خداوند فرموده است
که در کوه صهیون و در اورشلیم نجات‌یافته‌گان در امان‌اند
و کسانی که برگزیدۀ او هستند، زنده می‌مانند.»
