۱رؤسای خانواده های جلعاد، پسر ماخیر، نواسۀ مَنَسّی، کواسۀ یوسف، پیش موسی و رهبران اسرائیل آمده به موسی گفتند: ۲«خداوند به تو فرمود که زمین را قرار قرعه بین قوم اسرائیل تقسیم کنی و سهم برادر ما، صَلفُحاد را به دخترانش بدهی. ۳حالا اگر آن ها با مردان قبیلۀ دیگری ازدواج کند مُلک و دارائی آن ها به همان قبیله انتقال می یابد و در نتیجه به دارائی آن قبیله اضافه می گردد و از مُلک ما کاسته می شود. ۴و وقتیکه سال یوبیل (یعنی سال تجلیل) برسد، زمین شان به قبیله ای که با مردان آن ازدواج کرده اند، انتقال می یابد و از زمین قبیلۀ پدری ما کاسته می شود.»
۵پس موسی این هدایات را از جانب خداوند به مردم اسرائیل داد: «مردان قبیلۀ یوسف حق بجانب هستند. ۶چیزیکه خداوند در مورد دختران صَلفُحاد فرمود اینست: به آن ها اجازه بدهید با هر مردی که می خواهند ازدواج کنند، اما این مردان باید از قبیلۀ خود شان باشند. ۷در آن صورت هیچ میراث یک قبیلۀ به قبیلۀ دیگری منتقل نمی شود، زیرا سهم هر قبیله باید مثلیکه در اول توزیع شده بود، باقی بماند. ۸دخترانی که در قبایل اسرائیل وارث زمین هستند باید فقط با مردان قبیلۀ خود شان ازدواج کنند تا از زمین آن قبیله چیزی کاسته نشود. ۹به این ترتیب دارائی یک قبیله به قبیلۀ دیگری منتقل نمی شود.»
۱۰-۱۱پس دختران صَلفُحاد، یعنی محله، تِرزه، حُجله، ملکه و نوعه، فرمان خداوند را که به موسی داده بود بجا آوردند. ۱۲آن ها با مردان قبیلۀ مَنَسّی (پسر یوسف) ازدواج کردند و بنابران میراث آن ها در قبیلۀ خود شان باقی ماند.
۱۳اینست احکام و مقرراتی که خداوند هنگامی که قوم اسرائیل در دشت موآب، کنار دریای اُردن و مقابل شهر اریحا بودند، بوسیلۀ موسی به آن ها داد.