۱خداوند متعال سرنوشت آیندۀ ادوم را در رؤیائی به عوبَدیا نشان داد.
از جانب خداوند قاصدی با این پیام پیش اقوام جهان فرستاده شده است: «برای جنگ با ادوم آماده شوید!» ۲خداوند به ادوم می فرماید: «من ترا در بین ملل دنیا خوار و ضعیف می سازم. ۳تکبر و غرورت ترا گمراه کرده است. تو چون بر صخره های بلند ساکن هستی و جایت بر فراز کوه ها است، بخود می بالی و با غرور می گوئی: «کیست که بتواند دست دراز کند و مرا پائین آورد؟» ۴اگر مانند عقاب در اوج آسمان پرواز کنی و آشیانه ات را در بین ستارگان بسازی، من ترا فرود می آورم.
۵اگر دزدی در شب بخانه ای وارد شود، فقط چیزی را می برد که به آن ضرورت دارد، و اگر انگور چین برای چیدن انگور بیاید، مقداری از انگور را بجا می گذارد، اما دشمنان تو ترا بکلی غارت و نابود می کنند. ۶ای اولادۀ عیسو، وقتی دشمنان بیایند، تمام ثروتت را به یغما می برند. ۷متحدینت به تو خیانت کردند و ترا از کشورت بیرون راندند. کسانی که با تو در صلح بودند بر تو غلبه یافتند و دوستانی که نمکِ ترا خوردند برایت دام گستردند و می گویند: «کجاست آنهمه عقل و خِرَد او؟»»
۸خداوند می فرماید: «در آن روز ادوم را مجازات می کنم. تمام اشخاص دانا را از سرزمینش نابود می سازم و همه حکیمانش را از بین می برم. ۹جنگجویان شجاعِ تیمان هراسان می شوند و تمام سربازان ادوم بقتل می رسند.
۱۰بخاطر ظلمی که در حق برادرانت، یعنی اولادۀ یعقوب کردی با رسوائی و برای همیشه نابود می شوی. ۱۱در آن روزی که دشمنان به دروازه های شان داخل شدند و بیگانگان مال دارائی اورشلیم را بین خود تقسیم کردند و با خود بردند، تو به یکسو ایستادی و تماشا کردی. ۱۲تو نباید از بدبختی برادرانت خوش شوی، در روز مصیبت قوم یهودا خوشحالی کنی و در هنگام غم و اندوه به آن ها بخندی. ۱۳تو در روز سختی قوم برگزیدۀ من با غرور به دروازه های شهر داخل نشو، در روز مصیبت آن ها ثروت شان را غارت منما و از غم آن ها خوشی نکن. ۱۴بر سر چهار راه ایستاده نشو، تا آنهائی را که می خواهند فرار کنند گرفتار کنی و در آن روز مصیبت آن ها را به دست دشمنان تسلیم نکن.
۱۵زیرا روز خداوند برای تمام اقوام نزدیک است. طبق عمل و کردارت با تو رفتار می کنم. آنچه را داده ای واپس می گیری. ۱۶قوم برگزیدۀ من بر کوه مقدس از جام تلخ مجازات نوشیدند، اما به کام اقوام دیگر تلختر از آن ریخته می شود. آن ها آن را می نوشند و از بین می روند.
۱۷اما قوم اسرائیل بر کوه مقدس من، در صَهیون، پناه می برند و آن سرزمین را که میراث اجداد شان است تصاحب می کنند. ۱۸خاندان یعقوب و یوسف مانند آتش، ادوم را می سوزاند و اثری از قوم ادوم باقی نمی ماند. این را من، خداوند می گویم. ۱۹مردم از سمت جنوب یهودا، ادوم را تصرف می کنند. اهالی جلگه های غربی، فلسطین را اشغال می نمایند، قوم اسرائیل سرزمین افرایم و سامره را و قبیلۀ بنیامین جِلعاد را به دست می آورند. ۲۰تبعیدشدگان از شمال اسرائیل بر می گردند و فینیقیه را تا زَرِفت در قسمت شمال، متصرف می شوند. تبعیدشدگان اورشلیم که در ساردِس صغیر بسر می برند، به وطن خود مراجعت کرده شهرهای جنوب را اشغال می کنند. ۲۱پیروزمندان به کوه صَهیون برآمده، بر کوه عیسو «سرزمین ادوم» داوری می کنند و پادشاهی از آن خداوند است.»