کتاب امثال سلیمان

فصل نهم

حکمت و حماقت

​۱حکمت خانه ای برای خود ساخته است که دارای هفت ستون می باشد. ​۲و ضیافت بزرگی ترتیب داده و انواع شراب را مهیا نموده دسترخوان خود را هموار کرده است. ​۳کنیزان خود را به سر چهار راهی های شهر فرستاده است تا با صدای بلند فریاد کنند: ​۴«ای مردم ساده دل و ای کسانی که عقل کامل ندارید، ​۵بیائید و از غذای من بخورید و از شرابی که آماده نموده ام، بنوشید. ​۶نادانی را ترک کنید و حکمت بیآموزید.»

​۷اگر آدم فریبکار را که دیگران را مسخره می کند سرزنش کنی، به خودت توهین خواهد شد. و هر که مرد شریری را ملامت کند، به خود صدمه خواهد زد. ​۸هرگز شخص خودخواه را سرزنش مکن، زیرا او از تو نفرت خواهد کرد، اما اگر مرد دانایی را سرزنش کنی، به تو علاقه مند خواهد شد. ​۹هر چه به شخص دانا بگویی، داناتر می شود، و هرچه به شخص درستکار بگویی، دانش او بیشتر خواهد شد.

​۱۰ترس خداوند، ابتدای حکمت است و شناختن آن قدوس، اصل دانش می باشد. ​۱۱زیرا آن دانش، عمر تو را طولانی می کند. ​۱۲اگر دانا هستی از دانائی خود نفع خواهی برد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می رسانی.

​۱۳زن بدکار موجود بی حیا است و شهوت و بی شرمی او پایانی ندارد. ​۱۴بر دروازۀ خانۀ خود می نشیند و یا سر چهارراهی ها می ایستد. ​۱۵رهگذرانی را که در فکر کار خود شان هستند دعوت می کند. ​۱۶و می گوید: «ای مردم ساده دل، به اینجا بیائید» و به مردم نادان می گوید: ​۱۷«آب دزدی شیرین تر و نانی که در پنهانی خورده شود، خوشمزه تر است.» ​۱۸مردمی که فریب می خورند، نمی دانند کسی که به خانۀ آن زن برود، زندگی خود را از دست می دهد و کسانی که به خانۀ او رفته اند، اکنون در قعر جهنم می باشند.