۱ای خداوند، سختی ها و خواری های را که داود متحمل شد بیاد آور. ۲چگونه برای خداوند قسم خورد و به خدای یعقوب وعده نمود ۳که به خانۀ خود داخل نمی شوم و در بستر خود آرام نمی گیرم، ۴خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی را به مژگان خویش، ۵تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای خدای یعقوب. ۶اینک ذکر آنرا در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم. ۷به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش کنیم. ۸ای خداوند به عبادتگاه خود بیا، تو و صندوق پیمان، که مظهر قدرت توست. ۹کاهنانت به عدالت ملبس شوند و مقدسانت خوشی نمایند.
۱۰به خاطر بندۀ خود داود، روی خود را از مسح شدۀ خود برمگردان. ۱۱خداوند برای داود به راستی وعده کرد و از آن بر نخواهد گشت که «از نسل تو بر تخت تو خواهم گذاشت ۱۲و اگر پسران تو عهد مرا و شهاداتی را که به ایشان می آموزم نگاه دارند، آنگاه پسران ایشان نیز بر تخت تو برای همیشه خواهند نشست.»
۱۳خداوند سهیون را برگزیده و آنرا برای سکونت خویش شایسته دانست. او فرمود: ۱۴«اینست عبادتگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن می باشم و اینچنین اراده نموده ام. ۱۵آذوقۀ آن را برکت می دهم و فقیرانش را به نان سیر می کنم، ۱۶و کاهنانش را به نجات ملبس می سازم و مقدسانش با خوشی سرود می خوانند. ۱۷در آنجا شاخ افتخار داود را می رویانم و چراغی برای مسح شدۀ خود آماده می کنم. ۱۸دشمنان او را به خجالت ملبس می سازم و تاج داود بر سر او درخشان باقی می ماند.»
