کتاب مزامیر

خداوند شبان من است؛ این تصویری است که معمولا اشاره به پادشاهان به کار می‌رود و در عهد جدید نیز بارها در توصیف مسیح استفاده شده است. خداوند نگهدار دانا؛ توانا و میزبان سخاوتمند برای ماست. خداوند می‌خواهد ما را با روح خود مسح کند که معمولا مسح شدن با برکت همراه است. داوود همیشه وقت به فیض خداوند امیدوار بود. پس آیا می‌خواهی خداوند شبان شما باشد؟ یا هنوز هم دنباله رو رهبران و پادشاهان دنیا هستی؟ از خود بپرس کدام بهتر است.

مزمور ۲۳ احتمالا محبوب‌ترین تمامی مزامیر بوده و سرودی درباره نیکویی و خوبی خداوند نسبت به قوم خود است. اول خداوند به عنوان یک شبان، و سپس به عنوان یک پادشاه به تصویر کشیده می‌‌‌‌‌شود. این مزمور در طی دورانهای بسیار، مایه تسلی و تشویق می‌لیونها ایماندار شده است، و امروز هم به همان اندازه زمانی که داود آنرا نوشت تازه و مناسب حال است. عیسی مسیح احتمالا داشت به این یا سایر مزامیر فکر می‌‌‌‌‌کرد وقتی که در مورد خود گفت، "من شبان نیکو هستم". یک شبان به گوسفندان خود اهمیت می‌‌‌‌دهد؛ او تمام احتیاجات آنها را برآورده می‌‌‌‌سازد. او آنها را بسوی مرتع‌های سبز به همراه آبهای راحت هدایت می‌‌‌‌کند که نمادهای تندرستی و تازگی هستند. اما وقتی خداوند شبان است، او بسیار بیش از اینها انجام خواهد داد.

خداوند متعال که خدای مهربان است، اگر به او پناه ببریم و از او بخواهیم که ما را از درد‌های ما آزاد بسازد، او آزاد می‌سازد. این خدای که ما را از خیالات واهی ما آزاد می‌سازد خدایی که آزاد، شایسته پرستش اس. این خدا حتماً در زندگی ما، ما را از حقارت‌‌ها، طرد‌‌شدگی‌‌ها، دیده نشدن‌‌ها و تلخی‌‌ها آزاد کرده. ما را از جامعه‌‌ای که طرد ما کرده، از خانواده‌‌ای که رهای‌‌ما کرده، از دستِ عزیزانی که ما را نفهمیدن و تلخی که همه وجود ما را در بر گرفته رهایی بخشیده است. او حتماً زندگی بی‌‌ثمر ما را ثمر بخشیده تا با دیده شدن آن ثمر، نگاه دیگران نسبت به ما عوض شود.

شبان نیکو گوسفندان را دوست دارد. حتی شبانان نیکو، معمولا جان خود را در راه گوسفندانشان فدا نمی‌‌کنند. اما تنها شبان نیکو یعنی عیسی مسیح به میل خود جان خود را فدا کرد . شبان نیکو صاحب گوسفندان است. وی خیلی بیشتر از یک چوپان مزدور به فکر گوسفندان است. مزدور چون ببیند که گرگ می‌‌‌آید، می‌‌‌گریزد و رمه پراکنده و نابود می‌‌‌گردد. اما چوپان نیکو از آنها محافظت می‌‌کند.

یکی از دوستان ما پرسیده اند که من می‌‌خواهم به عیسی مسیح ایمان بیاورم، اما چه امیدی می‌‌توانم در عیسی مسیح داشته باشم؟ آیا می‌‌توانم امیدی نوی داشته باشم؟ و این سوال شان سوالیست بسیار جالب که شاید می‌‌لیون‌ها انسان، این سوال را داشته باشند که ما از دوست عزیز خود که این سوال را پرسیده اند تشکر می‌‌کنیم. می‌‌خواهیم از کتاب زبور، مزمور بیست و سوم را بخوانیم که حضرت داود آنرا نوشته است و بسیاری از مسیحیان این مزمور را از حفظ یاد دارند و یا حفظ می‌‌کنند که این مزمور برای بسیاری از مسیحیان کمک می‌‌کند تا در زندگی روزمرۀ خود، امید داشته باشند : » ۱ خداوند چوپان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.  ۲ مرا در علفچر‌های سرسبز قرار می‌‌دهد. نزد چشمه‌های راحت رهنمایی ام می‌‌کند.  ۳ به من روح تازه می‌‌بخشد و به خاطر نام خود، به راه‌های عدالت هدایتم می‌‌نماید.  ۴ حتّی هنگام گذشتن از درّه تاریک مرگ از بدی نمی ترسم، زیرا تو همراه من می‌‌باشی. عصا و چوبدستی تو مرا تسلی می‌‌دهد.  5 در حضور دشمنانم سفره ای برایم تهیه نموده سر مرا با روغن تدهین می‌‌نمائی و پیمانه ام را لبریز می‌‌کنی. ۶  یقیناً احسان و رحمت تو تمام روز‌های عمرم با من می‌‌باشد و در خانۀ خداوند تا به ابد ساکن خواهم بود. « خداوند را به این مزمور زیبا شکر گزاریم که حضرت داود آنرا نوشته کرده است زیرا وی کاملاً به خداوند اتکأ و ایمان داشت و می‌‌فهمید که خداوند او را همیشه هدایت و پذیرایی می‌‌کند و او را در پناۀ خود می‌‌داشته باشد. دوستان عزیز! پس اگر ما و شما به خداوند عیسی مسیح ایمان می‌‌اوریم، خداوند ما را نیز همین طور امید می‌‌دهد و عین امیدی که حضرت داود داشت، ما نیز می‌‌توانیم داشته باشیم به شرطی که به خداوند به طور کامل ایمان داشته باشیم و امید نوی را که ما در اینجا می‌‌بینیم اینست که خداوند چوپان ماست. ما دیگر گمگشته و بیچاره و بیراه و تنها نیستیم زیرا خداوند شبان ماست. یک گوسفند هیچ وقت به خود متکی نیست بلکه گوسفند می‌‌داند که چوپان همیشه برایش آب و علف می‌‌دهد و به فکرش هست. حتی گوسفندی را که خورد است یا مریض می‌‌شود و یا پایش افگار شده است، چوپان آنرا در بغل خود می‌‌گیرد و می‌‌برد. چوپان گوسفندان خود را دوست دارد و حضرت داود می‌‌فرماید که خداوند چوپان من است. دوستان عزیز ! دیگر چه امیدی بزرگتری نسبت به این داشته باشیم ؟ که خداوند چوپان و صاحب ما باشد و تمام امید ما وابسته به خداوند باشد و حضرت داود می‌‌گوید که محتاج به هیچ چیز نخواهم بود. ما نیز زمانی که به عیسی مسیح ایمان می‌‌اوریم، بزرگترین امید ما همین است که دیگر به هیچ چیزی محتاج نخواهیم بود چرا که خداوند را با خود داریم، خداوندی را که تمام چیز‌ها از اوست و همانطوری که خواندیم چوپان گوسفندان خود را به جایی می‌‌برد که بهترین آب و بهترین علفچر باشد و گوسفندان با آرامش خاطر مصروف چریدن می‌‌شوند و از هیچ چیزی ترس و هراس نمیداشته باشند زیرا می‌‌بینند که چوپان شان با آنها موجود است. و به همین شکل وقتی ما به عیسی مسیح ایمان می‌‌اوریم از هیچ چیز نمی ترسیم و هیچگونه تشویش و دلهُرۀ نداریم زیرا زندگی خود را تماماً به خداوند عیسی مسیح، کسی که از گذشته، حال و آیندۀ ما خبر دارد، می‌‌سپاریم و همانطوری که در کلام خدا خواندیم که خداوند ما را نزد چشمه‌های راحت راهنمایی می‌‌کند. »به من روح تازه می‌‌بخشد« چقدر مردم در این دنیا هستند که روح و قلب شکسته دارند و نا امید هستند ولی اینجا می‌‌خوانیم که خداوند به من روح تازه می‌‌بخشد. وقتی ما به خداوند ایمان می‌‌اوریم، خدا ما را از روح خود پٌر می‌‌سازد و روح تازه به ما می‌‌دهد تا ما دیگر بیچاره و شکسته دل و نا امید نباشیم. بعد از آن می‌‌خوانیم که بخاطر عدالت نام خود به راه‌های عدالت هدایتم می‌‌نماید. همانطوری که ما و شما وقتی پیرو عیسی مسیح می‌‌شویم مسیحی گفته می‌‌شویم و وقتی اولاد‌های ما پیدا می‌‌شوند ما آنها را دوست می‌‌داشته باشیم و از آنها مراقبت می‌‌کنیم و راه درست را برای شان نشان می‌‌دهیم و اگر کدام خطری متوجۀ شان می‌‌شود ما آنها را متوجه می‌‌سازیم یا نمیخواهیم که قمار باز و یا دزد و یا به کدام کار یا فعل بد آغشته شوند زیرا به نام ما یاد می‌‌شوند. پس همانطور که ما مربوط به مسیح هستیم و مسیحی هستیم، خداوند به خاطر نام پٌر جلال خود از روح خود ما را پٌر می‌‌کند و در آغوش خود ما را می‌‌داشته باشد. امیدی کلانی دیگری را می‌‌توانیم در آیۀ چهارم مشاهده کنیم که گفته شده : حتّی هنگام گذشتن از درّه تاریک مرگ از بدی نمی ترسم، چرا از بدی نمیترسم ؟ بخاطریکه خداوند همرایم هست. آیا می‌‌توانیم امیدی بزرگتری پیدا کنیم؟ که خداوند با ماست و ترس ما را از ما می‌‌گیرد؛ زیرا تو همراه من می‌‌باشی. عصا و چوبدستی تو مرا تسلی می‌‌دهد.  بسیاری مردم فکر می‌‌کنند که چوب دستی که چوپان با خود می‌‌داشته باشد برای زدن گوسفندان می‌‌باشد. مگر نی ! عصا چوب چوپان بخاطر اینست که اگر کدام گرگی بالای رمه حمله می‌‌کند، بتواند از گوسفند خود دفاع کند. شاید این داستان را شنیده یا خوانده باشید که شخصی گوسفندان خود را پیش انداخته بود و آنها را با چوب میزد و با هیاهو و سر و صدا آنها را به پیش می‌‌برد و شخصی دیگری که این صحنه را می‌‌بیند بسیار جگرخون می‌‌شود. بعداً از یک منطقۀ دیگری می‌‌گذرد و می‌‌بیند که شخص دیگری به همان شکل چوب دستی دارد ولی خودش پیش می‌‌رود و گوسفندان به تعقیب اش روان استند. نه آنها را می‌‌زند و نه غالمغال دارد و نه سر و صدا. برای این شخص سوال پیدا می‌شود و می‌اید از این چوپان می‌پرسد که من شخصی را دیدم که گوسفندان خود را با چوب میزد ولی تو یک گوسفندک چوچه در بغلت است و عصا چوب در دستت و به پیش روان هستی و گوسفندان از پشت سرت روان هستند ؟ چرا و علت آن چیست ؟ چوپان خندید و گفت : من چوپان هستم و آن کسی را که تو دیدی فصاب بود. قصاب می‌زند و می‌دواند، مگر چوپان نیکو ما را می‌گیرد و رهنمایی می‌کند طوری که بعداً در انجیل یوحنا خواهیم خواند که عیسی مسیح می‌گوید من چوپان نیکو هستم و خدا را شکر که ما می‌توانیم امید داشته باشیم بخاطری که خداوند ما از ما نگهداری می‌کند. همانطوری که چوپان با چوبدست خود از گوسفندان نگهداری می‌کند تا حیوانات درنده بالایشان حمله نکند، خداوند نیز از ما نگهداری می‌کند و در آیۀ پنجم و ششم می‌خوانیم که می‌فرماید : 5 در حضور دشمنانم سفره ای برایم تهیه نموده سر مرا با روغن تدهین می‌نمائی و پیمانه ام را لبریز می‌کنی. ۶  یقیناً احسان و رحمت تو تمام روز‌های عمرم با من می‌باشد و در خانۀ خداوند تا به ابد ساکن خواهم بود. « دوستان عزیز! امید بزرگتری نسبت به این هرگز نمیتوان یافت که خداوند به فکر ما باشد و بتوانیم که تمام زندگی خود را در حضور خداوند سپری کنیم و همانطوری که حضرت داود می‌گوید، حتی وقتی که می‌میریم، تا به ابد در حضور خداوند زندگی خواهیم نمود. حال می‌رویم به سراغ انجیل یوحنا فصل دهم آیۀ یازدهم و آن چیزی را که حضرت داود می‌گوید برای ما نشان می‌دهد، می‌خوانیم : » من چوپان نیکو هستم، چوپان نیکو جان خود را برای گوسفندان فدا می‌سازد. « دوستان عزیز! عیسی مسیح جان خود را بخاطر ما داد و او می‌گوید که گوسفندان صدای مرا می‌شناسند و من آنها را همیشه دوست دارم که حتی جان خود را برای شان فدا می‌کنم و عیسی مسیح آنچه را که حضرت داود چندین صد سال پیش گفته بود، در عمل نشان داد و گفت که من چوپان نیکو هستم و ما از شما دوستان عزیز خواهش می‌کنیم که اگر تا به امروز امیدی ندارید، عیسی مسیح می‌تواند امید شما باشد. به عیسی مسیح امید داشته باشید و به او اعتماد کنید و خداوند چوپان شما خواهد بود. نکتۀ دیگر امید ما اینست که عیسی مسیح فرموده است که من تا آخر زندگی تان با شما خواهم بود و هرگز شما را ترک نخواهم کرد و این بزرگترین امیدیست که برای ما در این دنیا وجود دارد. اگر ما واقعاً بخواهیم و او را اجازه بدهیم تا وارد زندگی ما شود و او سرنوشت زندگی ما را به دست خود بگیرد و دیگر اینکه عیسی مسیح می‌فرماید هر کس به من ایمان بیاورد، زندگی ابدی می‌داشته باشد. دوستان عزیز ! آیا کدام دین، مذهب، راه و یا طریقۀ دیگری را در دنیا می‌شناسید که گفته باشد، من به شما زندگی ابدی می‌بخشم؟ دین و مذهب نمیتواند که بما زندگی ابدی بدهد. اما عیسی مسیح که روح خداست، خود خداست و او مرده‌ها را زنده کرد او توفان را آرام ساخت، می‌تواند که تمام توفانهای زندگی را که ما همرایش دست و پنجه نرم می‌کنیم، آرام بسازد و او می‌تواند که زندگی ابدی بدهد و همانطوری که زبور نویس می‌گوید، ما می‌توانیم از امروز به عیسی مسیح امید داشته باشیم و امید ما تنها امروز و یا یکساعت نیست، زیرا بسیاری از مردم به چیز‌های روی می‌اورند که فقط یکساعت و یکروز یا چند وقتی برایشان آرامش بدهد، اما عیسی مسیح می‌گوید که تا ابد با شما خواهم بود و آرامی که او می‌دهد، آرامش ابدیست. ما از شما دوستان عزیز خواهش می‌کنیم اگر تا امروز انجیل مقدس را مطالعه نکرده اید، لطفاً این پیام خوش را بخوانید و لطفاً دعا کنید تا حضور خداوند را در زندگی تان بچشید زیرا کلام خدا می‌فرماید که بچشید و ببینید که خداوند نیکوست و عیسی مسیح جان خود را بما داده و او می‌خواهد که ما امید داشته باشیم و امید در عیسی مسیح است. البته زمانی می‌توانیم که این امید را داشته باشیم تا تجربه کنیم و بدون تجربه نمیتوانیم از این امید مستفید شویم و زمانی می‌توانیم تجربه کنیم که کلام خداوند را بخوانیم و مطابق کلام اش برای خداوند زندگی کنیم.