کتاب مزامیر

مزمور سی و هشتم

دعای شخص رنجدیده

(مزموری از داود)

​۱ای خداوند، مرا در غضب خود سرزنش مفرما و در خشم خویش تنبیه نکن. ​۲تیرهای تو در بدنم فرو رفته اند و دست تو بر من سنگینی می کند. ​۳به سبب غضب تو سلامتی در بدنم نیست و به سبب گناه خودم استخوانهایم بدرد آمده اند. ​۴زیرا گناهانم از سرم گذشته است و مثل بار گران از طاقتم سنگین تر شده. ​۵به سبب حماقت من، زخمهایم متعفن شده و چرک برداشته اند. ​۶به خود می پیچم و بکلی خمیده شده ام؛ تمام روز از درد نالیده و بی قرارم. ​۷زیرا کمرم از درد می سوزد و سلامتی در بدنم نیست. ​۸تمام وجودم ضعیف شده و تحمل خود را از دست داده ام؛ از فغان دل خود می نالم.

​۹ای خداوند، از تمام آرزو هایم خبر داری و ناله های من از تو پوشیده نیست. ​۱۰قلب من به شدت می تپد، نیرویم را از دست داده ام و نور در چشمانم نمانده است. ​۱۱دوستان و رفقایم به سبب مصیبتم از من فاصله گرفته اند و خویشاوندانم از من دوری می کنند. ​۱۲دشمنان برای کشتنم دام گسترده اند. بدخواهانم سخنان فتنه انگیز می زنند و همیشه علیه من دسیسه می سنجند.

​۱۳ولی من مثل یک شخص کر نمی شنوم و مانند گنگ حرفی نمی زنم. ​۱۴بلی، مثل کسی گردیده ام که نمی شنود و حرفی در زبان ندارد. ​۱۵اما ای خداوند، امید من به تو است و تو ای خداوند، خدایم جواب می دهی. ​۱۶زیرا گفته ام که مبادا دشمنانم در بدبختی من شاد شوند و وقتی می افتم بر من سرافرازی کنند. ​۱۷نزدیک است از پای درآیم و از دست درد لحظه ای آرام ندارم. ​۱۸به گناه خود اعتراف می کنم و از خطای که کرده ام پشیمانم. ​۱۹دشمنانم سالم و قوی هستند؛ بسیارند آنانی که بی سبب از من نفرت دارند. ​۲۰آنانی که به عوض نیکی بدی می کنند با من دشمنی می ورزند، چون نیکویی را پیروی می کنم.

​۲۱ای خداوند، مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش! ​۲۲ای خداوندی که نجات من هستی، برای اعانت من تعجیل فرما.