۱ای خداوند، در غضب خود مرا سرزنش مکن و در خشم خود مرا جزا نده. ۲ای خداوند، بر من رحم کن زیرا که پژمرده شده ام. خداوندا، مرا شفا ده زیرا که استخوانهایم را درد فرا گرفته است، ۳روح من پریشان است. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟
۴ای خداوند، بیا و مرا برهان، به خاطر رحمت خود مرا نجات بده. ۵زیرا که در موت ذکر تو نمی باشد! در قبر کیست که تو را ستایش کند؟
۶از نالۀ خویش خسته شده ام. تمامی شب تخت خوابم غرق و بسترم به اشکها تر است. ۷چشمانم از شدت غم کم نور و از دست آزار دشمنان ضعیف شده اند.
۸ای بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند آواز گریۀ مرا شنیده است. ۹خداوند ناله و زاری مرا شنیده است. خداوند دعای مرا اجابت می نماید. ۱۰همۀ دشمنانم بشدت شرمنده گردیده و با خجالت و سرافگندگی رانده می شوند.
