۱وختی داوُود و نفرای شی دَ روزِ سِوّم دَ صِقلَگ رسِید، دِید که عمالیقیا دَ بَلِه منطقه های جنُوب و دَ بَلِه صِقلَگ حَمله کده و صِقلَگ ره زَده دَ آتِش سوختَنده ۲و خاتُونو ره قد تمامِ کسای که دَ مَنِه شی بُود ریزه و کٹه ره اسِیر کده بُرده. اُونا هیچ کُدَمِ ازوا ره نَکُشتُد، بَلکِه اُونا ره گِرِفته دَ راهِ خُو رفتُد.
۳وختی داوُود و نفرای شی دَ شارِ اَمَد، دِید که شار دَ آتِش سوخته و خاتُونو، باچه ها و دُخترونِ ازوا اسِیر شُده. ۴اوخته داوُود و مَردای که قد شی بُود آواز خُو ره بِلند کده چخرا کد، دَ اندازِه که دَزوا دِیگه قُوَت نَمَند که چخرا کنه. ۵دُو خاتُونِ داوُود، اَخِینوعَمِ یزرَعیلی و اَبِیجایل بیوِه نابالِ کَرمَلی ام اسِیر شُدُد. ۶داوُود سخت زیرِ فِشار بُود، چُون مردُم دَ بارِه سنگسار کدون شی توره مُوگُفت، چراکه اَوقاتِ تمامِ مردُم بخاطرِ باچه ها و دُخترونِ ازوا غَدر تَلخ بُود. لیکِن داوُود خود ره دَ کومَکِ خُداوند، خُدای خُو قَوی کد.
۷اوخته داوُود دَ اَبیاتار پیشوا باچِه اَخِیمَلِک گُفت: ”ایفود ره دَ پیشِ ازمه بَیر.“ و اَبیاتار ایفود ره دَ پیشِ داوُود اَوُرد؛ ۸و داوُود از خُداوند هِدایت طلب کده گُفت: ”اگه امُو گروه ره دُمبال کنُم، آیا اُونا ره گِیر مُونُم؟“ خُداوند دَزُو گُفت: ”دُمبال کُو؛ چُون حتماً اُونا ره گِیر مُونی و اسِیرا ره نِجات مِیدی.“ ۹پس داوُود و شَش صد نفری که قد شی قتی بُود حَرکت کد و دَ درِّه بِسور اَمَد؛ اوخته کسای که از پای مَندُد دَ امُونجی شِشت. ۱۰پس داوُود و چارصد نفر دَ دُمبال کدو اِدامه دَد و دُوصد نفر دَ اُونجی شِشت، چُون اُونا دَ اندازِه مَنده شُدُد که از درِّه بِسور تیر شُده نَتنِست.
۱۱اُونا یگ مِصری ره دَ بیابو پَیدا کد و اُو ره دَ پیشِ داوُود اَوُرد؛ اوخته دَزُو نان دَد که بُخوره و آو دَد که وُچی کنه. ۱۲اُونا امچُنان یگ ٹوٹه کیکِ انجِیر و دُو دانه کیکِ کِشمِشی دَزُو دَد. وختِیکه اُو خورد دَم شی پس اَمَد، چُون اُو مُدَتِ سِه روز و سِه شاو نَه نان خوردُد و نَه آو وُچی کدُد.
۱۳داوُود دَزُو گُفت: ”دَ کِی تعلُق دَری و از کُجا اَستی؟“ اُو گُفت: ”ما یگ جوانِ مِصری و غُلامِ یگ آدمِ عمالیقی اَستُم. ما سِه روز پیش ناجور شُدُم و امزی خاطر بادار مه، مَره ایله کد. ۱۴مو دَ بَلِه کریتیا دَ جنُوب، دَ بَلِه بعضی منطقه های یهُودا و دَ بَلِه منطقِه کالیب دَ جنُوب حَمله کدی و صِقلَگ ره دَ آتِش سوختَندی.“ ۱۵داوُود دَزُو گُفت: ”آیا مَره دَ پیشِ امزُو گروه رَسَنده مِیتَنی؟“ اُو گُفت: ”بَلدِه مه دَ خُدا قَسم بُخور که مَره نَمُوکُشی و دَ دِستِ بادار مه تسلِیم نَمُونی، اوخته ما تُو ره دَ پیشِ امزُو گروه مِیرسَنُم.“
۱۶وختِیکه اُو داوُود ره دَ پیشِ ازوا رَسَند، داوُود دِید که اُونا دَ رُوی زمی دَ هر سُو تِیت اَسته و مُوخوره و وُچی مُونه و جشن برپا کده، چراکه اُونا از سرزمِینِ فَلَسطِینیا و از مُلکِ یهُودا غَدر کَلو وُلجه اَوُردُد. ۱۷داوُود اُونا ره بعد از آفتَو شِشتو تا شامِ روزِ دِیگه شی زَد، دَ اندازِه که یگِ ازوا ام خطا نَخورد بغَیر از چارصد مردِ جوان که دَ بَلِه اُشتُرا سوار شُده دُوتا کد. ۱۸داوُود تمامِ چِیزای ره که عمالیقیا بُرده بُود، پس گِرِفت و دُو خاتُون خُو ره ام نِجات دَد. ۱۹ھیچ چِیزِ ازوا گُم نَشُد، نَه کٹه و نَه ریزه، نَه باچه ها و دُخترو و نَه ام وُلجه و هر چِیزی که اُونا قد خُو بُردُد، بَلکِه داوُود پگ شی ره پس اَوُرد. ۲۰داوُود پگِ گَله و رمه ره گِرِفت و مردُم اُونا ره پیشلونِ چارپایای دِیگه هَی کده مُوگُفت: ”اِی وُلجه از داوُود اَسته.“
۲۱اوخته داوُود دَ پیشِ امزُو دُوصد نفر اَمَد که از شِدَّتِ مندَگی نَتنِستُد از پُشت شی بوره و داوُود اُونا ره دَ دَرِّه بِسور ایله کدُد. اُونا دَ دَمِ راهِ داوُود و دَ دَمِ راهِ نفرای که قد شی قتی بُود اَمَد و داوُود غَیتِیکه دَ نزدِیکِ ازوا رسِید قد ازوا احوال پُرسی کد. ۲۲لیکِن پگِ آدمای شرِیر و بَدکار از مینکلِ نفرای که قد داوُود رفتُد گُفت: ”ازی که اُونا قد ازمو نَرفت، مو از وُلجِه که پس اَوُردے هیچ چِیز دَزوا نَمِیدی؛ فقط هر مرد مِیتَنه که خاتُو و اَولادای خُو ره بِگِیره و بوره.“ ۲۳مگم داوُود گُفت: ”اَی بِرارون مه، دَ بارِه امزی چِیزا که خُداوند دَز مو دَده اِی رقم فِکر نَکنِید؛ بِدَنِید که خُداوند از مو حِفاظَت کد و امُو گروه ره که دَ بَلِه مو حَمله کدُد دَ دِست مو تسلِیم کد. ۲۴کِی دَزی باره تورِه شُمو ره گوش مُونه؟ چُون حقِ کسی که دَ جنگ موره و حقِ کسی که دَ پیشِ اَسباب ها مِیشِینه برابر اَسته؛ تقسِیمِ ازوا باید یگ رقم بَشه.“ ۲۵امزُو روز بعد داوُود اِی ره دَ اِسرائیل یگ قانُون و حُکم قرار دَد که تا اِمروز اِدامه دَره.
۲۶وختِیکه داوُود دَ صِقلَگ رسِید، اُو یگ حِصِّه وُلجه ره بَلدِه رِیش سفیدای یهُودا، که دوستای شی بُود رَیی کده گُفت: ”اینه، اِی یگ تُحفه از وُلجِه دُشمنای خُداوند بَلدِه ازشُمو اَسته.“ ۲۷ امی تُحفه بَلدِه مردُمِ بَیت-ئیل بُود، بَلدِه مردُمِ راموتِ جنُوبی، بَلدِه مردُمِ یَتِیر، ۲۸بَلدِه مردُمِ عَروعیر، بَلدِه مردُمِ سِفموت، بَلدِه مردُمِ اِشتِموَع، ۲۹بَلدِه مردُمِ راخال، بَلدِه مردُمِ شارای یِرَحمئیلیا، بَلدِه مردُمِ شارای قینیا، ۳۰بَلدِه مردُمِ حُرما، بَلدِه مردُمِ بور-عاشان، بَلدِه مردُمِ عَتاک، ۳۱بَلدِه مردُمِ حِبرون و بَلدِه تمامِ جایای که داوُود و نفرای شی دَزوا رفت-و-اَمَد مُوکد.