۱اِلِیشع دَ خاتُونی که باچِه شی ره زِنده کدُد گُفت: ”تُو و خانَوار تُو باله شُده بورِید و دَ هر جای که مِیتنِید جای-دَ-جای شُنِید، چُون خُداوند حُکم کده که قحطی بییه و قحطی حتماً بَلدِه هفت سال دَ امزی سرزمی مییه.“ ۲پس امُو خاتُو مُطابِقِ کلامِ مَردِ خُدا رفتار کد؛ اُو باله شُده قد خانَوار خُو رفت و مُدَتِ هفت سال دَ سرزمِینِ فَلَسطِینیا زِندگی کد. ۳بعد از خَتمِ ھفت سال امُو خاتُو از سرزمِینِ فَلَسطِینیا پس اَمَد و دَ پیشِ پادشاه رفت تا خاھِش کنه که خانه و زمِین شی ره بَلدِه ازُو پس بِدیه. ۴ دَ امزُو غَیت پادشاه قد گیحازی، خِدمتگارِ مَردِ خُدا توره گویی مُوکد و دَزُو مُوگُفت: ”آلی تمامِ کارای بُزُرگ ره که اِلِیشع انجام دَده، دَز مه بُگی.“ ۵دَ حالی که گیحازی بَلدِه پادشاه نَقل مُوکد که اِلِیشع چِطور مُرده ره زِنده کد، امُو خاتُو که اِلِیشع باچِه شی ره زِنده کدُد دَ پیشِ پادشاه اَمد تا بَلدِه گِرِفتونِ خانه و زمِین خُو درخاست بِدیه. اوخته گیحازی گُفت: ”اَی بادار مه پادشاه، اِی امُو خاتُو اَسته و اِی ام امُو باچه که اِلِیشع زِنده کدُد.“ ۶وختی پادشاه از خاتُو پُرسان کد، اُو پگِ قِصّه ره دَزشی نَقل کد. پس پادشاه یکی از نفرای دَربار خُو ره بَلدِه پیشبُردِ کارای امزُو خاتُو تعیِین کده گُفت: ”تمامِ چِیزای ره که ازی بُود پس تسلِیم شی کُو و پگِ حاصِلاتِ زمِین شی ره که از روزی رفتون شی تا آلی ره دَ دِست اَمده دَز شی پس بِدی.“
۷یگ زمان اِلِیشع دَ دَمِشق رفت و از قَضا بِن‌هَدَد پادشاهِ ارام ناجور بُود. پس دَ پادشاه گُفته شُد: ”مَردِ خُدا دَ اِینجی اَمَده.“ ۸اوخته پادشاه دَ حزائیل گُفت: ”یگ تُحفه گِرِفته بَلدِه مُلاقاتِ مَردِ خُدا بورُو و دَ وسِیلِه ازُو از خُداوند پُرسان کُو که آیا ما امزی ناجوری خُوب مُوشُم یا نَه؟“ ۹پس حزائیل رفت تا اِلِیشع ره مُلاقات کنه؛ اُو چِل بارِ اُشتُر از بِهترِین چِیزای دَمِشق ره دَ عِنوانِ تُحفه قد خُو گِرِفته بُرد و رفته دَ حُضُورِ اِلِیشع ایسته شُد و گُفت: ”باچِه تُو بِن‌هَدَد پادشاهِ ارام مَره پیشِ ازتُو رَیی کده و پُرسان مُونه که، ’آیا ازی ناجوری خُوب مُوشُم یا نَه؟‘“ ۱۰اِلِیشع دَ جواب شی گُفت: ”تُو رفته دَزُو بُگی، ’تُو حتماً خُوب مُوشی؛‘ لیکِن خُداوند دَز مه نِشو دَده که اُو حتماً مُومُره.“ ۱۱اوخته اِلِیشع چِیمای خُو ره دَ حزائیل دوخته سُون ازُو توخ کد تاکه اُو خجِل شُد. بعد ازُو مَردِ خُدا دَ چخرا کدو شُد ۱۲و حزائیل پُرسان کده گُفت: ”اَی بادار مه، چرا چخرا مُونی؟“ اُو دَ جواب شی گُفت: ”چُون ما مِیدَنُم که تُو چی بَلا-و-مُصِیبت ره دَ بَلِه بَنی اِسرائیل میری؛ تُو قلعه های ازوا ره قد آتِش دَر مِیدی، جوانای ازوا ره قد شمشیر مُوکُشی، بچکِیچای ریزِه ازوا ره لَغه-مال مُونی و کَورِه خاتُونوی شِکامتُوی ازوا ره پاره مُونی.“ ۱۳حزائیل گُفت: ”ما خِدمتگار تُو که کَلوتر از یگ سَگ نِیَستُم، چِطور مِیتنُم اِی رقمِ کارِ بُزُرگ ره انجام بِدیُم؟“ اِلِیشع دَ جواب شی گُفت: ”خُداوند دَز مه نِشو دَده که تُو پادشاهِ ارام مُوشی.“ ۱۴پس حزائیل از پیشِ اِلِیشع رَیی شُده دَ پیشِ بادار خُو پس اَمد و بِن‌هَدَد دَزُو گُفت: ”اِلِیشع دَز تُو چی گُفت؟“ حزائیل دَ جواب شی گُفت: ”دَز مه گُفت که تُو حتماً خُوب مُوشی.“ ۱۵لیکِن صَباحِ امزُو روز حزائیل رُوی‌جایی ره گِرِفته دَ آو غوٹه کد و دَ بَلِه رُوی پادشاه اَوار کد تاکه اُو مُرد و حزائیل دَ جای شی پادشاه شُد.
۱۶دَ سالِ پَنجُمِ پادشاهی یورام باچِه اَخاب پادشاهِ اِسرائیل، دَ غَیتِیکه یهوشافاط هنوز پادشاهِ یهُودا بُود، یهورام باچِه یهوشافاط پادشاهِ یهُودا، شُروع دَ پادشاهی کد. ۱۷اُو سی و دُو ساله بُود که پادشاه شُد و هشت سال دَ اورُشَلیم پادشاهی کد. ۱۸اُو دَ راه های پادشایونِ اِسرائیل رفته رقمی رفتار کد که خانَوارِ اَخاب رفتار کدُد، چُون دُخترِ اَخاب خاتُونِ ازُو بُود؛ اُو چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود، انجام مِیدَد. ۱۹ باوجُودِ ازی ام خُداوند بخاطرِ خِدمتگار خُو داوُود نَخاست که یهُودا ره نابُود کنه، چُون دَزُو وعده کدُد که بَلدِه ازُو و اَولادِه شی همیشه یگ چِراغ روشو نِگاه مُونه.
۲۰دَ دَورونِ پادشاهی یهورام، اِدومیا از تابعیتِ یهُودا سرکشی کد و بَلدِه خُو یگ پادشاه اِنتِخاب کد. ۲۱پس یهورام قد تمامِ گاڈی های جنگی خُو دَ صَعِیر رفت. دَ اُونجی اِدومیا یهورام ره قد قومَندانای گاڈی های جنگی شی محاصِره کد و اُو دَ غَیت شاو باله شُده دَ بَلِه اِدومیا حَمله کد، لیکِن لشکر شی دُوتا کده دَ خَیمه های خُو رفت. ۲۲اِدوم تا اِمروز از تابعیتِ یهُودا سرکشی مُونه و لِبنه ام دَ عَینِ زمان از تابعیتِ یهُودا سرکشی کد. ۲۳باقی کارای یهورام و چِیزای که کد دَ کِتابِ تَوارِیخِ پادشایونِ یهُودا نوِشته یَه. ۲۴وختی یهورام فَوت کده قد بابه‌کَلونای خُو خاو کد و دَ شارِ داوُود دَ مینکلِ بابه‌کَلونای خُو دَفن شُد، باچِه شی اَخَزیاه دَ جای ازُو پادشاه شُد.
۲۵دَ سالِ دوازدهُمِ پادشاهی یورام باچِه اَخاب پادشاهِ اِسرائیل، اَخَزیاه باچِه یهورام پادشاهِ یهُودا شُروع دَ پادشاهی کد. ۲۶اَخَزیاه بِیست و دُو ساله بُود که پادشاه شُد و یگ سال دَ اورُشَلیم حُکمرانی کد. نامِ آبِه شی عتَلیا نوسِه عُمری پادشاهِ اِسرائیل بُود. ۲۷اُو ام دَ راه های خانَوارِ اَخاب رفت و چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند بَد بُود انجام دَد، امُو رقم که خانَوارِ اَخاب انجام دَدُد، چُون اُو دامادِ خانَوارِ اَخاب بُود.
۲۸ اَخَزیاه قد یورام باچِه اَخاب دَ جنگِ حزائیل پادشاهِ ارام دَ راموت جِلعاد رفت و ارامیا یورام ره دَ اُونجی زخمی کد. ۲۹یورام پادشاه پس دَ یِزرعیل اَمد تا زَخم های ره تَداوی کنه که ارامیا دَ راموت دَزُو زَدُد، چُون اُو دَ غَیتِ جنگ قد حزائیل پادشاهِ ارام زَخم خوردُد. دَ امزُو وخت اَخَزیاه باچِه یهورام پادشاهِ یهُودا دَ یِزرعیل اَمد تا از یورام باچِه اَخاب خبر بِگِیره، چُون اُو زخمی شُدُد.