۱اَی عزِیزا، اِی خطِ دوّم اَسته که بَلدِه شُمو نوِشته مُونُم. امی خط‌ها ره نوِشته کدُم تا فِکرای پاک شُمو ره دَ وسِیلِه یادآوَری بیدار کنُم، ۲تا شُمو توره های ره که دَ گُذشته دَ وسِیلِه اَنبیای مُقَدَّس گُفته شُده و حُکمِ مَولا و نِجات دِهِنده ره که از طرِیقِ رسُولای شُمو دَز شُمو دَده شُده، دَ یاد خُو بیرِید. ۳اوّلتَر از تمامِ چِیزا، شُمو باید اِی ره بِدَنِید که دَ روزای آخِر رِیشخَندگرا پَیدا مُوشه که حقِیقت ره رِیشخَند کده مُطابِقِ خاهِشاتِ نَفس خُو رفتار مُونه ۴و مُوگیه: ”کُجا شُد وعدِه اَمَدونِ ازُو؟ از زمانی که بابه‌کَلونای مو مُرد، تمامِ چِیزا امُو رقم اَسته که از شُروعِ خِلقتِ دُنیا بُود.“ ۵اُونا قَصداً اِی حقِیقت ره نادِیده مِیگِیره که دَ وسِیلِه کلامِ خُدا آسمونا از قدِیم مَوجُود بُود و زمی از آو و دَ وسِیلِه آو شکل گِرِفت؛ ۶و دَ وسِیلِه آو ها، دُنیای امزُو زمان غَرق شُد و از بَین رفت. ۷لیکِن دَ وسِیلِه امزُو کلام، آسمونا و زمِینِ فِعلی بَلدِه آتِش ذَخِیره شُده و تا روزِ قضاوَت و نابُودی مردُمای بےخُدا نِگاه مُوشه.
۸لیکِن اَی عزِیزا، امی حقِیقت از یاد شُمو نَرَوه که دَ پیشِ خُداوند یگ روز رقمِ هزار سال اَسته و هزار سال رقمِ یگ روز. ۹خُداوند دَ پُوره کدونِ وعدِه خُو دیر نَمُونه، رقمی که بعضی کسا گُمان مُونه که دیر مُوکُنه، بَلکِه بَلدِه ازشُمو صَبر مُونه، چُون اُو نَمیخایه که کس نابُود شُنه، بَلکِه میخایه که پگ توبه کُنه.
۱۰مگم روزِ خُداوند رقمِ دُز اَلّی مییه. دَ امزُو روز آسمونا قد غُرِشِ آوازِ بِلند از بَین موره، اَجسامِ فَلَکی ۱۱ازی که تمامِ امزی چِیزا دَ امزی طرِیق نابُود مُوشه، پس شُمو چی رقم مردُما باید بَشِید؟ شُمو باید دَ زِندگی خُو مُقَدَّس و خُداپَرست بَشِید، ۱۲چِیم دَ راهِ اَمَدونِ روزِ خُدا بَشِید و بَلدِه اَمَدون شی کوشِش کُنِید، امُو روز باعِث مُوشه که آسمونا دَر گِرِفته نابُود شُنه و عالمِ هَستی دَ گرمی کَلو ذَوب شُنه. ۱۳لیکِن مُطابِقِ وعدِه ازُو، مو دَ اِنتِظارِ آسمونای نَو و زمِینِ نَو اَستی که جایگاهِ عدالت اَسته.
۱۴پس اَی عزِیزا، دَ حالِیکه اِنتِظارِ امزی چِیزا ره مِیکشِید، سخت کوشِش کنِید که دَ حُضُورِ ازُو بےلَکه و بےعَیب یافت شُنِید و صُلح-و-آرامِش دَشته بَشِید. ۱۵صبر-و-حَوصِلِه مَولای مو ره سَبَبِ نِجات خُو بِدَنِید، امُو رقم که بِرارِ عزِیز مو پولُس ام مُطابِقِ حِکمتی که دَزُو دَده شُده، بَلدِه شُمو نوِشته کد. ۱۶اُو دَ تمامِ خط های خُو دَ بارِه امزی چِیزا توره مُوگیه. دَزوا بعضی چِیزا اَسته که فامِیدون شی سخت اَسته و مردُمای جاهِل و سُست‌اِراده اُونا ره غَلَط معنیٰ مُونه، امُو رقم که قد دِیگه نوِشته های مُقَدَّس ام امی کار ره مُونه و نابُودی ره دَ بَلِه خُو میره.
۱۷پس اَی عزِیزا، ازی که شُمو امی چِیزا ره از پیش مُوفامِید، اِحتیاط کُنِید که دَ وسِیلِه حِیله-و-مَکرِ آدمای شرِیر گُمراه نَشُنِید و از اُستواری-و-پایَداری خُو سقُوط نَکُنِید، ۱۸بَلکِه دَ فَیض و شِناختِ مَولا و نِجات دِهِندِه مو عیسیٰ مسیح رُشد کُنِید. بُزُرگی-و-جلال از آلی و تا اَبَداُلاباد ازُو باد. آمین.