۱بِرارو، دَ بارِه پس اَمَدونِ مَولای مو عیسیٰ مسیح و یگجای شُدونِ ازمو قد ازُو، ما از شُمو خاهِش مُونُم ۲که اگه یَگو کس مُوگیه که روزِ پس اَمَدونِ مَولا گاه اَمَده، فِکرای شُمو زُود پاشان نَشُنه و وَرخطا نَشُنِید، حتیٰ اگه یَگو کس اِدعا کنه که از روح اُلقُدس یا از کلامِ خُدا شِنِیده و یا از طرفِ ازمو کُدَم خط دَره. ۳هیچ کس شُمو ره دَمزی چِیزا بازی نَدیه، چُون پیش ازی که اُو روز بییه، یگ شورِشِ کٹه باید دَ ضِدِ خُدا رُخ بِدیه و امُو مَردِ شرِیر، یعنی «باچِه نابُود شُدَنی» باید ظهُور کنه. ۴اُو قد هر چِیزی که مربُوط دَ خُدا و پرَستِش اَسته مُخالِفَت مُونه و خود خُو ره از پگ کده کٹه‌تَر فِکر مُونه تا اندازِه که دَ خانِه خُدا داخِل مُوشه و دَ اُونجی شِشته اِدعا مُونه که ”ما خُدا اَستُم.“ ۵آیا دَ یاد شُمو نَمَنده؟ وختِیکه قد شُمو بُودُم اِی چِیزا ره دَز شُمو مُوگُفتُم. ۶و آلی شُمو مِیدَنِید که چِیزخیل مانِع ظهُورِ ازُو مُوشه تاکه اُو دَ وخت خُو ظاهِر شُنه. ۷و قُوَتِ مَخفی بےقانُونی و شرارَت امی آلی کار کده رَیی یَه. لیکِن یَگو کس مانِع اَمَدونِ آدمِ شرِیر اَسته و دَمِ رُوی شی ره گِرِفته رَیی یَه. و تا غَیتِیکه امُو کس از پیشِ رُوی آدمِ شرِیر باله نَشُنه، آدمِ شرِیر اَمَده نَمِیتنه. ۸بعد ازُو امُو نفرِ شرِیر ظاهِر مُوشه که مَولا اُو ره قد پُفِ دان خُو نیست-و-نابُود مُونه، یعنی قد ظهُور خُو کامِلاً اُو ره از بَین مُوبره. ۹ظهُورِ امزُو آدمِ شرِیر دَ مُطابِقِ کارای شَیطو دَ وسِیلِه هر رقم قُدرت و چِیزای عجِیب و مُعجزه های دروغی معلُومدار مُوشه، ۱۰و اُو هر رقم فریبِ گُمراه کُنِنده ره اِستِعمال مُونه تا امُو کسای ره که دَ راهِ مَرگ رَیی اَسته، بازی بِدیه. و ازی که اُونا نَخاست راستی-و-حقِیقت ره دوست بِدَنه، اُونا نِجات پَیدا نَمُونه. ۱۱دَمزی دَلِیل خُدا اُونا ره دَ زیرِ تاثِیرِ گُمراه کُنِنده میله تا اندازِه که اُونا امُو دروغ ها ره باوَر کُنه. ۱۲دَ نتِیجه، تمامِ کسای که راستی-و-حقِیقت ره قبُول نَکده، بَلکِه از بَدی-و-شرارَت لِذَت بُرده، محکُوم مُوشه.
۱۳پس اَی بِرارو که عزِیزای مَولا اَستِید، مو باید همیشه خُدا ره بَلدِه شُمو شُکر-و-سِپاس بُگی، ازی که خُدا از اِبتِدا شُمو ره اِنتِخاب کده تا دَ وسِیلِه روح اُلقُدس مُقَدَّس شُده از طرِیقِ ایمان دَ حقِیقت نِجات پَیدا کُنِید. ۱۴اُو شُمو ره دَ وسِیلِه خوشخبری ازمو بَلدِه امزی نِجات دعوَت دَد تاکه دَ بُزُرگی-و-جلالِ مَولای مو عیسیٰ مسیح شرِیک شُنِید. ۱۵پس اَی بِرارو، اُستوار بَشِید؛ تعلِیم-و-رَوایاتی ره که بطَورِ زِبونی و یا دَ وسِیلِه خط از مو حاصِل کدِید، محکم بِگِیرِید. ۱۶خودِ مَولای مو عیسیٰ مسیح و آتِه مو خُدا که مو ره مُحَبَت کد و از رُوی فَیض خُو دَز مو تَسَلّی دایمی و اُمِیدِ نیک بخشِید، ۱۷دِل های شُمو ره ام تَسَلّی بِدیه و شُمو ره دَ هر کِردار و گُفتارِ نیک قُوَت بِدیه.