۱شُمو بچکِیچای خُداوند، خُدای خُو اَستِید، پس دَ غَیتِ ماتمِ بَلدِه مُرده ها، خودون خُو ره زخمی نَکُنِید و مینکلِ چِیمای خُو ره کَل نَکُنِید؛ ۲چُون شُمو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو یگ قَومِ مُقَدَّس اَستِید و خُداوند شُمو ره بَلدِه خُو اِنتِخاب کده تا از مینکلِ پگِ قَوم های که دَ رُوی زمی اَسته، قَومِ خاصِ ازُو بَشِید.
۳شُمو هیچ چِیزِ نَجِس ره نَخورِید. ۴حَیوانای ره که شُمو خورده مِیتنِید، اینیا اَسته: گاو، گوسپو و بُز، ۵آهُو، بُزِ کوهی، آهُو بَره، بُزِ وَحشی، گوَزن، گاوِ وَحشی و قُوچِ کوهی. ۶هر حَیوان که سُم شی شَق بَشه، یعنی دُوشَق بَشه و نِشقار کُنه، از مینکلِ حَیوانا اُو ره مِیتنِید بُخورِید. ۷لیکِن از مینکلِ حَیوانای که نِشقار مُونه یا سُم شی دُوشَق اَسته، اینیا ره نَخورِید: اُشتُر، خرگوش و تَولَی، چراکه اُونا نِشقار مُونه، ولے سُمِ ازوا دُوشَق نِییه؛ اُونا بَلدِه شُمو نَجِس اَسته. ۸خُوک اگرچِه سُم شی دُوشَق اَسته، ولے نِشقار نَمُونه، اُو بَلدِه شُمو نَجِس اَسته. پس گوشتِ امزی حَیوانا ره نَخورِید و دَ لاشِ امزیا دِست نَزنِید.
۹از مینکلِ پگِ زِنده‌جانای که دَ آو اَسته، هر زِنده‌جان که شاپَر و فَلس دَره مِیتنِید بُخورِید. ۱۰لیکِن زِنده‌جانای ره که شاپَر و فَلس نَدره نَخورِید؛ اُونا بَلدِه شُمو نَجِس اَسته.
۱۱ھر رقم مُرغَکوی پاک ره شُمو مِیتنِید بُخورِید. ۱۲لیکِن اینیا ره نَخورِید: بُرگُج، لاشخور، لاشخورِ رِیشتُو، ۱۳شاهِین، پُشت سُرخَگ، باشه هر رقم شی که بَشه، ۱۴زاغ هر رقم شی که بَشه، ۱۵شُتُرمُرغ، مُرغِ دریایی، کله‌خورَک، باز هر رقم شی که بَشه، ۱۶بُومِ ریزگَک، بُومِ کٹه، بُومِ سفید، ۱۷قوطو، لاشخورِ مِصری، قاز، ۱۸لَگ‌لَگ، کُلَنگ هر رقم شی که بَشه، پُوپُوک و شاوپَرَگِ چَرمی. ۱۹تمامِ اوخلَی های بالدار بَلدِه شُمو نَجِس اَسته؛ اُونا نَباید خورده شُنه. ۲۰لیکِن زِنده‌جانای بالدار که پاک اَسته، اُونا ره مِیتنِید بُخورِید.
۲۱هیچ جاندارِ خود مُرده ره نَخورِید؛ اُو ره دَ بیگَنِه که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه بِدِید تا بُخوره، یا دَ یگ بیگَنِه مُسافِر سَودا کُنِید، چراکه شُمو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو یگ قَومِ مُقَدَّس اَستِید.
امچُنان بُزغله ره دَ شِیرِ آبِه شی پُخته نَکُنِید.
۲۲دَه-یگِ تمامِ حاصِلاتِ زمِین خُو ره که سالانه از زمی دَ دِست مییه، حتماً جدا کُنِید. ۲۳و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه، دَه-یگِ غَلّه، شِیرِه انگُور و روغون خُو ره قد اوّلباری گَله و رَمِه خُو بُخورِید، تا یاد بِگِیرِید که همیشه از خُداوند، خُدای خُو ترس دَشته بَشِید. ۲۴لیکِن اگه راه بَلدِه شُمو دَ اندازِه دُور بَشه، که دَه-یگ ره بُرده نَتنِید، یعنی جایی ره که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه بَلدِه شُمو دُور بَشه، اوخته غَیتِیکه خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره بَرکت دَد، ۲۵امُو دَه-یگ ره دَ نُقره سَودا کُنِید و نُقره ره دَ دِست خُو گِرِفته دَ جایی که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه بورِید. ۲۶ دَ اُونجی قد نُقره ھر چِیزی که دِل شُمو شُد بِخرِید: گاو، گوسپو، شرابِ انگُور، شرابِ قَوی، هر چِیزی که خوش شُمو اَمَد؛ و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو خودون شُمو قد خانَوار خُو بُخورِید و خوشی کُنِید. ۲۷و لاویای ره که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه، از یاد نَبرِید، چراکه اُونا دَ مینکلِ شُمو تقسِیم و مُلک نَدره.
۲۸دَ آخرِ هر سِه سال، یعنی دَ سالِ سِوّم تمامِ دَه-یگِ حاصِلات خُو ره بیرِید و دَ شارای خُو ذَخِیره کُنِید ۲۹تا لاویا که دَ مینکل شُمو تقسِیم و مُلک نَدره و بیگَنه‌گو، یَتِیما و خاتُونوی بیوه که دَ شارای شُمو اَسته، اَمَده بُخوره و سیر شُنه، و خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره دَ تمامِ کارای دِست شُمو که انجام مِیدِید، بَرکت بِدیه.