۱ماهِ اَبِیب ره نِگاه کُنِید و عِیدِ پِصَح ره بَلدِه خُداوند، خُدای خُو برگُزار کُنِید، چراکه دَ ماهِ اَبِیب خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره از مِصر دَ غَیتِ شاو بُرو اَوُرد. ۲پس قُربانی پِصَح ره از رمه و گَلِه خُو بَلدِه خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که خُداوند اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه، حلال کُنِید. ۳قد ازُو هیچ چِیزِ خمِیرمایه‌تُو نَخورِید؛ بَلدِه هفت روز نانِ فطِیر بُخورِید، یعنی نانِ سختی-و-مُشَقَت، چراکه شُمو از سرزمِینِ مِصر دَ عجَله بُر شُدِید؛ اِی کار ره کُنِید تا روزِ بُر شُدون خُو ره از سرزمِینِ مِصر دَ تمامِ روزای زِندگی خُو دَ یاد دَشته بَشِید. ۴پس بَلدِه ھفت روز دَ تمامِ مُلک شُمو هیچ خمِیرمایه دِیده نَشُنه و از حَیوانی که دَ شامِ روزِ اوّل حلال مُونِید، هیچ گوشت شی تا صُبح باقی نَمَنه.
۵شُمو قُربانی پِصَح ره دَ هیچ کُدَم از شارای خُو که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، حق نَدرِید که حلال کُنِید؛ ۶بَلکِه قُربانی پِصَح ره دَ جایی که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه، دَ غَیتِ شام دَ وختِ آفتَو شِشتو حلال کُنِید، چُون شُمو دَ غَیتِ شام از مِصر بُر شُدِید. ۷اُو ره دَ امزُو جای که خُداوند، خُدای شُمو اِنتِخاب مُونه، پُخته کده بُخورِید و صَباح‌گاه باله شُده پس دَ خَیمه های خُو بورِید. ۸بَلدِه شَش روز نانِ فطِیر بُخورِید و دَ روزِ ھفتُم بَلدِه خُداوند، خُدای خُو یگ جلسِه مُقَدَّس برگُزار کُنِید، دَمزُو روز هیچ کار نَکُنِید.
۹ھفت هفته ره بَلدِه خُو حِساب کُنِید؛ حِسابِ هفت هفته ره از غَیتی بِگِیرِید که قد داس دِرَو کدونِ حاصِلات خُو ره شُروع مُونِید. ۱۰اوخته عِیدِ هفته ها ره بَلدِه خُداوند، خُدای خُو برگُزار کده هدیِه داوطلبانِه خُو ره دَ اندازِه بَرکتی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو دَده، تقدِیم کُنِید ۱۱و دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه تا نام خُو ره دَ اُونجی قرار بِدیه خوشی کُنِید: خودون شُمو، باچه های شُمو، دُخترون شُمو، غُلام شُمو، کنِیز شُمو، لاویای که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه، بیگَنه‌گو، یَتِیما و خاتُونوی بیوه که دَ مینکل شُمو زِندگی مُونه. ۱۲دَ یاد خُو بیرِید که دَ مِصر غُلام بُودِید، پس امی احکام ره دَ دِقَت دَ جای بیرِید.
۱۳عِیدِ چَپری ھا ره بعد از جم کدونِ حاصِلات خُو از خرموجای و چرخُشتِ انگُور بَلدِه ھفت روز بَرگُزار کُنِید. ۱۴دَ عِید خُو خوشی کُنِید: شُمو، باچه های شُمو، دُخترون شُمو، غُلام شُمو و کنِیز شُمو، و امچُنان لاویا، بیگَنه‌گو، یَتِیما و خاتُونوی بیوه که دَ شارای شُمو زِندگی مُونه. ۱۵هفت روز ره بَلدِه خُداوند، خُدای خُو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه عِید بِگِیرِید، چُون خُداوند، خُدای شُمو، شُمو ره دَ پگِ حاصِلات و دَ تمامِ کارای دِست شُمو بَرکت مِیدیه و شُمو کَلو خوشحال مُوشِید.
۱۶سالِ سِه دفعه پگِ مَردا-و-باچه های شُمو باید دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای شُمو دَ جایی که اُو اِنتِخاب مُونه حاضِر شُنه: دَ عِیدِ فطِیر، دَ عِیدِ هفته ھا و دَ عِیدِ خَیمه ھا. هیچ کس دِست-خالی دَ حُضُورِ خُداوند حاضِر نَشُنه. ۱۷ھر کُدَم شُمو باید دَ اندازِه وَس-و-تَوان خُو هر قدر که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو بَرکت دَده، هدیِه بِدِید.
۱۸قاضی ها و کٹه‌کَلونا ره دَ تمامِ شارای که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه دَ هر طایفِه خُو تعیِین کُنِید تا اُونا مردُم ره عادِلانه قضاوَت کُنه. ۱۹قضاوَت ره دَ نَفعِ هیچ کس تغیِیر نَدِید، طرفداری نَکُنِید و رِشوَت نَگِیرِید، چراکه رِشوَت چِیمای دانایو ره کور مُونه و تورای آدمای عادِل ره کَج مُونه. ۲۰تنها و تنها از عدالت پَیرَوی کُنِید تا زِنده بُمَنِید و سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه، صاحِب شُنِید.
۲۱هیچ رقم چیو ره دَ عِنوانِ بُتِ اَشیره دَ پالُوی قُربانگاهی که بَلدِه خُداوند، خُدای خُو جور مُونِید، ایستَلجی نَکُنِید؛ ۲۲و ستُون های پرَستِشی بَلدِه خُو ایستَلجی نَکُنِید، چراکه خُداوند، خُدای شُمو ازوا نَفرَت دَره.