۱اگه دَ سرزمِینی که خُداوند، خُدای شُمو دَز شُمو مِیدیه تا اُو ره تَصَرُف کُنِید، یگ جَسَد دَ صحرا اُفتَده بَشه و معلُوم نَبَشه که اُو ره کِی کُشته، ۲اوخته رِیش سفیدا و قاضی های شُمو بُرو رفته فاصِلِه شارای ره که دَ گِرد-و-بَرِ جَسَد اَسته، اندازه کُنه. ۳و هر شاری که دَمزُو جَسَد نزدِیک بُود، رِیش سفیدای امزُو شار یگ جونه‌گاو ره که هنوز کار نَکده بَشه و یُوغ دَ بَلِه شی ایشته نَشُده بَشه بِگِیره ۴و اُو ره دَ یگ دَرِّه که آو جاری بَشه و دَز شی هرگِز قُلبه و کِشت-و-کار نَشُده بَشه تاه کُنه و گردونِ امزُو جونه‌گاو ره دَ اُونجی دَ مَنِه دَرّه مَیده کُنه. ۵بعد ازُو پیشوایو که اَولادِه لاوی اَسته نزدِیک بییه، چُون خُداوند، خُدای شُمو اُونا ره اِنتِخاب کده تا دَ حُضُورِ خُداوند خِدمت کُنه و دَ نامِ ازُو بَرکت بِدیه و تا دَ حُکمِ ازوا هر جنجال و هر ضَربه زَدو حَل-و-فصل شُنه. ۶و پگِ رِیش سفیدای امزُو شار که دَ جَسَد نزدِیک اَسته دِستای خُو ره دَ بَلِه جونه‌گاو که گردون شی دَ مَنِه دَرّه مَیده شُده، بُشویه ۷و اُونا اِعلان کده بُگیه: ’دِستای مو امی خُون ره نَریختَنده و چِیمای مو ام نَدِیده. ۸اَی خُداوند، اِی کِفاره ره بَلدِه قَوم خُو اِسرائیل که بازخرِید کدے، قبُول کُو و نَیل که خُونِ بےگُناه دَ گردونِ قَوم تُو اِسرائیل باقی بُمَنه.‘ اوخته اُونا از گُناهِ خُونِ ریختَنده شُده بخشِیده مُوشه. ۹دَ امزی رقم شُمو خُونِ بےگُناه ره از مینکل خُو پاک کُنِید، چُون شُمو باید چِیزی ره که دَ نظرِ خُداوند صَحیح اَسته، انجام بِدِید.
۱۰وختی دَ جنگِ دُشمنای خُو مورِید و خُداوند، خُدای شُمو اُونا ره دَ دِست شُمو تسلِیم مُونه و شُمو اُونا ره اسِیر مُونِید، ۱۱و دَ مینکلِ اَسِیرا یگ خاتُونِ نُوربَند ره مِینگرِید و یگ شُمو عاشُقِ ازُو مُوشه و میخایه که اُو ره خاتُو کُنه، ۱۲اُو مِیتَنه اُو ره دَ خانِه خُو بُبره. امُو خاتُو باید سر خُو ره کَل کُنه، ناخُونای خُو ره بِگِیره ۱۳و کالای اسِیری خُو ره تبدِیل کده دَ خانِه ازُو نفر بُمَنه و یگ ماه بَلدِه آته و آبِه خُو ماتَم بِگِیره. بعد ازُو امُو مَرد مِیتَنه قد ازُو یگجای شُنه و شُوی ازُو شُنه و اُو خاتُونِ ازُو. ۱۴لیکِن اگه اُو قد امزُو خاتُو خوش نَبَشه، اُو ره باید آزاد کُنه که دَ خوشِ دِل خُو بوره و حق نَدره که اُو ره دَ نُقره سَودا کُنه. اُو نَباید قد ازُو رقمِ یگ کنِیز رفتار کُنه، چراکه اُو ره بےپَرده کده.
۱۵اگه یگ مَرد دُو خاتُو دَشته بَشه که یگ شی از دِل شی بَشه و دِیگه شی از دِل شی نَبَشه و ھر دُوی ازوا بَلدِه شی باچه بِزَیه، ام اُو که از دِل شی اَسته و ام اُو که از دِل شی نِییه؛ و باچِه خاتُونی که از دِل شی نِییه اوّلباری بَشه، ۱۶اوخته دَ روزی که اُو دارایی خُو ره دَ باچه های خُو تقسِیم مُونه، نَمِیتَنه باچِه خاتُونی ره که از دِل شی اَسته دَ جای باچِه خاتُونی که از دِل شی نِییه حقِ اوّلباری‌گی بِدیه، چُون اُو واقعاً اوّلباری اَسته. ۱۷بَلکِه باچِه خاتُونی ره که از دِل شی نِییه باچِه اوّلباری خُو قبُول کُنه و از پگِ دارایی خُو دُو تقسِیم بَلدِه ازُو بِدیه، چراکه اُو حاصِلِ اوّلِین ثَمرِ قُوَت شی اَسته و حقِ اوّلباری‌گی ازُو مُوشه.
۱۸اگه یَگو کس یگ باچِه سرکَش و یاغی دَشته بَشه که از اَیدِ آته و آبِه خُو نَشُنه و هرچند که اُو ره سرزنِش کُنه دَزوا گوش نَدیه، ۱۹اوخته آته و آبِه شی باید اُو ره گِرِفته دَ پیشِ رِیش سفیدای شار خُو دَ درگِه امزُو جای بیره ۲۰و دَ رِیش سفیدای شار خُو بُگیه: ’اِی باچِه مو سرکَش و یاغی اَسته. اِی از اَید مو نَمُوشه و ایله‌خرچ و شرابی اَسته.‘ ۲۱اوخته پگِ مردُمِ شار باید اُو ره سنگسار کنه تا بُمُره. دَ امزی رقم شُمو شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید؛ اوخته تمامِ قَومِ اِسرائیل اِی ره مِیشنَوه و ترس مُوخوره.
۲۲اگه یَگو نفر مُرتکِبِ گُناهی شُده بَشه که جَزای شی مَرگ اَسته و اُو اِعدام شُده دَ دِرخت اَوزو شُده بَشه، ۲۳جَسَدِ ازُو تمامِ شاو دَ دِرخت باقی نَمَنه. اُو ره حتماً دَ امزُو روز دَفن کُنِید، چُون ھر کسی که دَ دار اَوزو شُنه نالَتِ خُدا دَ بَلِه شی اَسته. شُمو سرزمِینی ره که خُداوند، خُدای شُمو دَ عِنوانِ مُلکیَت دَزشُمو مِیدیه، نَجِس نَکُنِید.