فصل قبلی

لاویا - کِتابِ تَورات - بَخشِ سِوّم

بَخشِ ۱

قُربانی سوختَنی

۱خُداوند مُوسیٰ ره کُوی کد و از خَیمِه مُلاقات قد شی گپ زَده گُفت: ۲”قد بَنی اِسرائیل توره گُفته دَزوا بُگی، ’وختِیکه یَگو کس از مینکل شُمو دَ خُداوند از چارپایا قُربانی تقدِیم مُونه، اُو قُربانی خُو ره از گَله یا از رمه گِرِفته بیره.

۳اگه قُربانی ازُو یگ قُربانی سوختَنی از گَله بَشه، اُو یگ نَرگاوِ بےعَیب ره تقدِیم کنه و اُو ره دَ دانِ خَیمِه مُلاقات بیره تاکه از طرفِ ازُو دَ حُضُورِ خُداوند قبُول شُنه. ۴اُو دِست خُو ره دَ سرِ قُربانی سوختَنی کش کنه و قُربانی ازُو قبُول مُوشه تا بَلدِه شی کِفاره شُنه. ۵بعد ازُو نَرگاو ره دَ حُضُورِ خُداوند حلال کنه و باچه های هارُون که پیشوایو اَسته، خُون ره نزدِیک بیره و اُو ره دَ چار دَورِ قُربانگاه که دَ دانِ خَیمِه مُلاقات اَسته، پاش بِدیه. ۶بعد ازُو قُربانی سوختَنی پوست شُده ٹوٹه ٹوٹه شُنه. ۷اوخته باچه های هارُون پیشوا دَ بَلِه قُربانگاه آتِش روشو کنه و هیزُم ره دَ بَلِه آتِش بِچِینه. ۸بعد ازُو باچه های هارُون یعنی پیشوایو، ٹوٹه های قُربانی ره قد کَله و چربی شی دَ بَلِه هیزُم که دَ سرِ آتِشِ قُربانگاه اَسته، دَ ترتِیب بیله؛ ۹لیکِن حِصّه های داخِلی و پَیچه های شی ره قد آو بُشویه و پیشوا پگ شی ره دَ بَلِه قُربانگاه دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی بُسوزَنه؛ اِی یگ هدیِه خاص و خوشبُوی مَورِدِ پِسَند بَلدِه خُداوند اَسته.

۱۰اگه قُربانی ازُو یگ قُربانی سوختَنی از رمه بَشه، چی گوسپو، چی بُز، باید نَر و بےعَیب بَشه. ۱۱و اُو ره باید دَ طرفِ شمالِ قُربانگاه دَ حُضُورِ خُداوند حلال کنه و باچه های هارُون یعنی پیشوایو، خُونِ ازُو ره دَ چاردَورِ قُربانگاه پاش بِدیه. ۱۲بعد ازُو قُربانی ره قد کَله و چربی شی ٹوٹه ٹوٹه کنه و پیشوا اُونا ره دَ بَلِه هیزُم که دَ سرِ آتِشِ قُربانگاه اَسته، دَ ترتِیب بیله. ۱۳لیکِن حِصّه های داخِلی و پَیچه های شی ره قد آو بُشویه و پیشوا پگِ حِصّه ها ره دَ بَلِه قُربانگاه بُسوزَنه؛ اِی یگ قُربانی سوختَنی اَسته، یگ هدیِه خاص و خوشبُوی مَورِدِ پِسَند بَلدِه خُداوند.

۱۴و اگه قُربانی ازُو بَلدِه خُداوند یگ قُربانی سوختَنی از مُرغَکو بَشه، اُو قُربانی خُو ره از قُمری ها یا از کَوتر ها بیره. ۱۵پیشوا اُو ره دَ قُربانگاه بیره و سر شی ره کنده دَ بَلِه قُربانگاه بُسوزَنه، مگم خُون شی ره دَ بَغلِ قُربانگاه خِشپه کنه. ۱۶سَنگدو و چتلی شی ره بُر کده طرفِ شرقِ قُربانگاه پورته کُنه، دَ جای که خگِشتر اَسته. ۱۷بعد ازُو اُو ره از مینکلِ بال های شی چک کُنه، ولے دُو چک نَکُنه. اوخته پیشوا اُو ره دَ بَلِه هیزُم که دَ سرِ آتِشِ قُربانگاه اَسته، بُسوزَنه. اِی یگ قُربانی سوختَنی، یگ هدیِه خاص و یگ خوشبُوی مَورِدِ پِسَند بَلدِه خُداوند اَسته.

فصل قبلی