۱غَدر کسا دِست دَ کار شُده دَ بارِه قِصِّه واقِعه های که دَ مینکل مو رُخ دَده نوِشته کد ۲و امُو قِصّه ها دَ وسِیلِه کسای که از شُروع شاهِدای عَینی و خِدمتگارای کلامِ خُدا بُود دَز مو رسِید. ۳آلی ما ام بعد از مُطالِعِه دقِیقِ تمامِ چِیزا از شُروع تا آخِر، صَلاح دِیدُم که امی توره ها ره دَز شُمو جنابِ عالی تیوفِیلُس دَ ترتِیب نوِشته کنُم، ۴تا شُمو بِتنِید دَ بارِه حقِیقتِ تورای پَی بُبرِید که دَز شُمو گُفته شُده.
۵دَ زمانِ پادشاهی هیرودیس، پادشاهِ یهُودیه، یگ پیشوا دَ نامِ زِکریا زِندگی مُوکد. اُو از پیشوایونِ دِستِه اَبیاه بُود و خاتُون شی که اَلِیزابِت نام دَشت از اَولادِه هارُون بُود. ۶هر دُوی شی دَ حُضُورِ خُدا عادِل بُود و دَ مُطابِقِ تمامِ احکام و قَوانِینِ خُداوند بِدُونِ کَم-و-کاست رفتار مُوکد. ۷لیکِن اُونا اَولاد نَدَشت، چراکه اَلِیزابِت نازای بُود و هر دُوی شی سالخورده بُود.
۸یگ روز وختِیکه زِکریا دَ نوبَتِ دِستِه خُو دَ حُضُورِ خُدا وظِیفِه پیشوایی ره انجام مِیدَد، ۹دَ مُطابِقِ رسم-و-رَواجِ پیشوایو پِشک دَ نامِ ازُو بُر شُد که دَ جای مُقَدَّسِ خانِه خُداوند داخِل شُنه و بُخورِ خوشبُوی دَر بِدیه. ۱۰دَ وختِ دَر دَدونِ بُخورِ خوشبُوی تمامِ جمعیَتِ مردُم دَ بُرونِ خانِه خُدا عِبادت مُوکد. ۱۱اوخته یگ ملایکِه خُداوند دَ زِکریا ظاهِر شُد. ملایکه دَ طرفِ راستِ قُربانگاهِ بُخورِ خوشبُوی ایسته بُود. ۱۲زِکریا از دِیدونِ ملایکه ترس خورد و رنگ از اونگِه شی پَرِید. ۱۳لیکِن ملایکه دَزُو گُفت: ”اَی زِکریا، ترس نَخور، چراکه دُعاهای تُو قبُول شُده و خاتُون تُو اَلِیزابِت یگ باچه دَ دُنیا میره و تُو نام شی ره «یحییٰ» بیل. ۱۴اُو باعِثِ خوشی و خوشحالی تُو مُوشه و غَدر کسا دَ غَیتِ پَیدا شُدون شی خوشحالی مُوکُنه، ۱۵چراکه اُو دَ نظرِ خُداوند یگ آدمِ بُزُرگ مُوشه. اُو باید هرگِز شرابِ انگُور و دِیگه وُچی کدَنی های نشه‌آور وُچی نَکُنه. اُو حتیٰ از رَحمِ آبِه خُو پُر از روح اُلقُدس اَسته. ۱۶اُو بِسیاری از بَنی اِسرائیل ره سُون خُداوند، خُدای ازوا هِدایت مُونه. ۱۷اُو قد روح و قُدرتِ اِلیاس پیشلونِ خُداوند موره تاکه دِل های آته‌گو ره سُون بچکِیچای ازوا دَور بِدیه و سرکَش ها ره دَ حِکمتِ آدمای عادِل بیره تا یگ قَومِ تَیار شُده ره بَلدِه خُداوند آماده کُنه.“
۱۸زِکریا دَ ملایکه گُفت: ”از کُجا بِدَنُم که اِی کار مُوشه؟ چُون ما یگ آدمِ پِیر اَستُم و خاتُون مه ام سالخورده.“
۱۹ملایکه دَ جواب شی گُفت: ”ما جِبرائیل اَستُم که دَ حُضُورِ خُدا ایسته مُوشُم. اُو مَره رَیی کده تا قد ازتُو توره بُگُم و اِی خوشخبری ره دَز تُو بِدُم. ۲۰اینه، آلی تُو گُنگه مُوشی و توره گُفته نَمِیتَنی تا روزی که اِی کار انجام شُنه، چراکه تُو دَ تورای مه باوَر نَکدی؛ اِی چِیزا دَ وختِ مُقَرَر خُو پُوره مُوشه.“
۲۱دَ امزُو غَیت مردُم مُنتَظِرِ زِکریا بُود و بخاطرِ دیر کدون شی دَ جای مُقَدَّس حَیرو مَندُد. ۲۲وختِیکه زِکریا بُرو اَمَد اُو قد ازوا توره گُفته نَتنِست. اوخته، مردُم پَی بُرد که دَ مَنِه جای مُقَدَّس یَگو رویا دِیده، چُون اُو سُون ازوا اِشاره مُوکد و گُنگه بُود.
۲۳وختِیکه روزای خِدمت شی تامو شُد، اُو پس دَ خانِه خُو رفت. ۲۴بعد از چند وخت خاتُون شی اَلِیزابِت حامِله شُد و بَلدِه پَنج ماه خود ره از مردُم تاشه کد و گُفت: ۲۵”خُداوند اِی ره بَلدِه مه انجام دَده و دَ اِی روزا دَ بَلِه مه نظرِ لُطف کده تا رَسوایی بےاَولادی ره که دَ مینکلِ مردُم دَشتُم از مه دُور کُنه.“
۲۶دَ ماهِ ششُمِ حامِلَگی اَلِیزابِت خُدا ملایکِه خُو جِبرائیل ره دَ یکی از شارای جلِیلیه که ناصِره نام دَشت، رَیی کد ۲۷تا دَ پیشِ یگ دُخترِ خانه که نامزادِ یگ آدم دَ نامِ یوسُف بُود بوره. یوسُف از خانَوارِ داوُود بُود و امُو دُختر مریَم نام دَشت. ۲۸ملایکه داخِل شُده دَزُو گُفت: ”سلام، اَی کسی که مَورِدِ لُطف قرار گِرِفتے! خُداوند قد تُو اَسته.“
۲۹لیکِن مریَم از تورِه ملایکه کَلو پَریشان شُد و دَ چورت مَند که اِی چی رقم گپ اَسته. ۳۰مگم ملایکه دَزُو گُفت: ”اَی مریَم، ترس نَخور، چراکه خُدا دَز تُو لُطف کده. ۳۱اینه، تُو حامِله شُده یگ باچه پَیدا مُونی و نام شی ره عیسیٰ بیل. ۳۲اُو بُزُرگ مُوشه و باچِه حضرتِ اعلیٰ گُفته مُوشه. خُداوند-خُدا تختِ بابه‌کَلون شی داوُود ره دَزُو مِیدیه، ۳۳و اُو دَ بَلِه خانَوارِ یعقُوب تا اَبَد حُکمرانی مُوکُنه و پادشاهی شی هرگِز خَتم نَمُوشه.“
۳۴اوخته مریَم دَ ملایکه گُفت: ”اِی توره چِطور شُده مِیتنه دَ حالِیکه ما قد هیچ مرد نزدِیک نَشُدیم؟“
۳۵ملایکه دَ جواب شی گُفت: ”روح اُلقُدس دَز تُو مییه و قُدرتِ حضرتِ اعلیٰ بَلِه تُو سایه مُوکُنه و تُو حامِله مُوشی. و امزی خاطر اُو نِلغِه مُقَدَّس «باچِه خُدا» گُفته مُوشه. ۳۶اونه، اَلِیزابِت قَومای تُو ام دَ سِنِ پِیری حامِله شُده و یگ باچه دَ کَورِه خُو دَره. اُو ره که مردُم نازای مُوگُفت، اِی ماهِ شَشُمِ حامِلَگی شی اَسته، ۳۷چراکه دَ پیشِ خُدا هیچ چِیز نامُمکِن نِییه.“
۳۸اوخته مریَم گُفت: ”ما بندِه خُداوند اَستُم. بیل که مُطابِقِ تورِه تُو دَ حق مه شُنه.“ بعد ازُو ملایکه از دِیرِ ازُو رفت.
۳۹و دَمزُو روزا مریَم حَرکت کد و دَ عجَله دَ یکی از آغِیلای کوهِستونِ یهُودیه رفت ۴۰و دَ خانِه زِکریا دَراَمده اَلِیزابِت ره سلام دَد. ۴۱وختِیکه اَلِیزابِت سلامِ مریَم ره شِنِید، نِلغه دَ کَورِه شی پَیچک زَد و اَلِیزابِت پُر از روح اُلقُدس شُده ۴۲قد آوازِ بِلند گُفت: ”تُو دَ مینکلِ خاتُونو برکت‌یافته اَستی و بَرکت‌یافته اَسته ثَمرِ رَحم تُو. ۴۳ما چی اَستُم که آبِه مَولای مه دَ پیشِ ازمه اَمَده؟ ۴۴چُون امی که آوازِ سلام تُو دَ گوش مه رسِید، نِلغه از خوشی دَ کَورِه مه دَ پَیچک زَدو شُد. ۴۵نیک دَ بَختِ خاتُونی که باوَر کد، چُون چِیزای که از طرفِ خُداوند دَز شی گُفته شُد، پُوره مُوشه.“
۴۶و مریَم گُفت:
”جان مه خُداوند ره سِتایش مُونه
۴۷و روح-و-رَوان مه بخاطرِ خُدا نِجات دِهِندِه مه خوشی مُونه،
۴۸چراکه اُو دَ بَلِه بندِه ناچِیز خُو لُطف کده.
اینه، بعد ازی تمامِ نسل ها مَره بَرکت‌یافته مُوگه،
۴۹چراکه قادِر مُطلَق کارای کٹه بَلدِه مه کده.
نامِ ازُو مُقَدَّس اَسته.
۵۰رَحمتِ ازُو دَ بَلِه کسای که از شی مِیتَرسه
نسل-اَندر-نسل باقی مُومنه.
۵۱خُداوند قد بازُوی خُو قُدرت خُو ره نِشو دَده؛
اُو آدمای کِبری ره دَ خیالاتِ دِل شی تِیت‌پَرَک کده.
۵۲اُو زورتُوها ره از تَخت های شی تا اَندخته
و آدمای فروتن ره سربِلند کده.
۵۳اُو گُشنه ها ره قد چِیزای خُوب سیر کده،
ولے دَولَتمَندا ره دِست خالی رَیی کده.
۵۴اُو خِدمتگار خُو اِسرائیل ره کومَک کده
و رَحمت خُو ره دَ یاد اَوُرده،
۵۵امُو رقم که دَ بابه‌کَلون مو
اِبراهِیم و اَولادِه شی وعدِه اَبَدی کدُد.“
۵۶اوخته مریَم تقرِیباً سِه ماه دَ پیشِ اَلِیزابِت مَند و بعد ازُو پس دَ خانِه خُو رفت.
۵۷وختِ زَیدونِ اَلِیزابِت رسِید و اُو یگ باچه دَ دُنیا اَوُرد. ۵۸وختِیکه همسایه ها و خانَوار شی اِی ره شِنِید که خُداوند لُطف-و-مِهربانی کٹه دَ حقِ ازوا کده، اُونا دَ خوشحالی شی شرِیک شُد.
۵۹دَ روزِ هشتُم قَومای شی اَمَد تا نِلغه ره ختنه کُنه و میخاست که نامِ آتِه شی زِکریا ره دَ سرِ ازُو بیله. ۶۰لیکِن آبِه شی جواب دَده گُفت: ”نَه، نام شی باید یحییٰ ایشته شُنه.“
۶۱اُونا دَزُو گُفت: ”دَ قَومای تُو هیچ کس اِی رقم نام نَدره.“ ۶۲اوخته اُونا سُون آتِه شی اِشاره کد که اُو کُدَم نام ره میخایه دَ بَلِه نِلغه بیله. ۶۳زِکریا یگ تَخته طلب کد و نوِشته کد: ”نام شی «یحییٰ» اَسته.“ پگِ ازوا تعجُب کد. ۶۴فَوری دانِ زِکریا واز شُد و زِبون شی دَ حَرکت اَمَد؛ اُو دَ توره گُفتو شُد و خُدا ره سِتایش کد.
۶۵ترس دَ بَلِه تمامِ باشِنده های گِرد-و-بر شی قرار گِرِفت و پگِ امزی توره ها دَ کوهِستونِ یهُودیه نقل مُوشُد. ۶۶و هر کسی که اِی توره ها ره مِیشِنِید دَ دِل خُو چورت زَده مُوگُفت: ”اِی نِلغه چی جور مُوشه؟“ چُون واقِعاً دِستِ خُداوند قد شی بُود.
۶۷اوخته زِکریا آتِه یحییٰ پُر از روح اُلقُدس شُد و پیشگویی کده گُفت:
۶۸”مُتَبارک باد خُداوند، خُدای اِسرائیل،
چراکه اُو دَ بَلِه قَوم خُو نظرِ لُطف کده
و اُونا ره بازخرِید کده.
۶۹اُو یگ نِجات دِهِندِه زورتُو بَلدِه مو
از خانَوارِ خِدمتگار خُو داوُود باله مُونه.
۷۰امُو رقم که اُو از دانِ اَنبیای مُقَدَّس خُو از قدِیم گُفتُد که
۷۱مو ره از دِستِ دُشمَنای مو
و از دِستِ پگِ کسای که از مو نفرَت دَره نِجات مِیدیه،
۷۲تاکه دَ حقِ بابه کَلونای مو لُطف-و-مِهربانی کُنه
و وعدِه مُقَدَّس خُو ره یاد کُنه.
۷۳قَسمی ره که قد بابه‌کَلون مو اِبراهِیم کد، اِی بُود که
۷۴اُو مو ره از دِستِ دُشمَنای مو نِجات بِدیه
تا مو بِتَنی اُو ره بِدُونِ ترس عِبادت کُنی
۷۵و دَ پاکی و عدالت دَ حُضُور شی
دَ تمامِ روزای عُمر خُو خِدمت کنی.“
۷۶و زِکریا دَ یحییٰ گُفت:
”و تُو باچِه مه، پَیغمبرِ حضرتِ اعلیٰ گُفته مُوشی،
چراکه تُو پیشلونِ مَولا موری
تا راهِ شی ره تَیار کُنی،
۷۷تا خبرِ نِجات ره دَ قَوم شی بِدی،
که دَ وسِیلِه بَخشِدونِ گُناه های ازوا دَزوا عطا مُونه.
۷۸بخاطرِ رَحمتِ بےپایانِ خُدای مو
آفتَو از عالمِ باله دَ بَلِه مو روشنی مُونه،
۷۹تا دَ کسای روشنی بِدیه
که دَ ترِیکی و سایِه مَرگ شِشته؛
و تا پایای مو ره دَ راهِ صُلح-و-صفا هِدایت کُنه.“
۸۰امُو نِلغه کٹه شُد و صاحِبِ روحِ قَوی گشت. اُو تا روزِ ظاهِر شُدون خُو بَلدِه قَومِ اِسرائیل دَ بیابو زِندگی مُوکد.