۱تورِه نِحِمیا باچِه حَکَلیا: دَ ماهِ کِسلیو دَ سالِ بِیستُمِ حُکمرانی اَردِشیر پادشاه، وختِیکه ما دَ شُوش دَ قصر بُودُم، ۲حَنانی، یکی از بِرارون مه قد چند نفرِ دِیگه از یهُودا اَمَد و ما دَ بارِه یهُودیای باقی مَنده که از اسِیری خلاصی پَیدا کدُد و دَ بارِه اورُشَلیم ازوا پُرسان کدُم. ۳اُونا دَ جواب مه گُفت: ”باقی مَنده‌های که از اسِیری خلاصی پَیدا کده و دَ ولایت اَسته، دَ مُصِیبتِ سخت و رَسوایی گِرِفتار اَسته. دیوالِ اورُشَلیم خراب شُده و درگه‌های شی قد آتِش سوختَنده شُده.“
۴وختی امی توره‌ها ره شِنِیدُم، شِشته چخرا کدُم و بَلدِه چند روز ماتَم گِرِفتُم و دَ حُضُورِ خُدای آسمونا روزه گِرِفته دُعا کدُم ۵و گُفتُم: ”اَی خُداوند، خُدای آسمونا، اَی خُدای بُزُرگ و باهَیبَت که عهد و رَحمت خُو ره بَلدِه کسای که تُو ره دوست مِیدَنه و احکام تُو ره دَ جای میره، نِگاه مُونی؛ ۶بیل که گوشای تُو مُتَوَجِه و چِیمای تُو واز بَشه تا دُعای خِدمتگار خُو ره که ما فِعلاً شاو و روز دَ حُضُور تُو بَلدِه خِدمتگارای تُو بَنی اِسرائیل مُونُم، بِشنَوی. ما گُناه‌های بَنی اِسرائیل ره اِعتراف مُونُم و اِقرار مُونُم که مو دَ ضِد تُو گُناه کدی. اَرے، ما و اَولادِ بابِه مه گُناه کدی. ۷مو غَدر شرِیرانه دَ ضِد تُو رفتار کدی و احکام و مُقرَرات و دستُورای تُو ره که دَ خِدمتگار خُو مُوسیٰ اَمر کدُدی، نِگاه نَکدی. ۸آلی کلامی ره که دَ خِدمتگار خُو مُوسیٰ اَمر کدی دَ یاد خُو بَیر که گُفتی، ’اگه شُمو شرارَت کُنِید، شُمو ره دَ بَینِ مِلَّت‌ها تِیت‌پَرَک مُونُم، ۹لیکِن اگه تاو خورده پس سُون ازمه بیِید و احکام مَره نِگاه کده دَ جای بیرِید، حتیٰ اگه تِیت‌پَرَک شُده‌های شُمو دَ دُورترِین جای زیرِ آسمو ام بَشه، اُونا ره ازُونجی جَم مُونُم و دَ جایی میرُم که اُو ره اِنتِخاب کدیم تا نام خُو ره دَزشی قرار بِدیُم.‘ ۱۰اُونا خِدمتگارا و قَوم تُو اَسته، کسای که تُو قد قُدرتِ بُزُرگ و دِستِ قَوی خُو نِجات دَدی. ۱۱یا مَولا، بیل که گوش تُو مُتَوَجِه دُعای خِدمتگار تُو و دُعای خِدمتگارای تُو بَشه که مُخلِصانه نام تُو ره قد ترس اِحترام مُونه. اِمروز دَ خِدمتگار خُو کامیابی عطا کُو و اُو ره مَورِدِ لُطف-و-مِهربانی امزی مَرد قرار بِدی.“
دَ امزُو غَیت ما ساقی پادشاه بُودُم.